Dag 9: Nat

Vanmorgen mocht ik uitslapen en dus was ik om 6 uur klaar wakker. Ik wist nog niet dat het 6 uur was, ik moest gewoon even plassen, maar toen ik dus even op de telefoon de tijd controleerde zag ik behalve dat het 6 uur was ook dat ik nog 19% op de telefoon had. Dus ik in de tas zoeken naar nog zo'n speciale stekker. Ik vond er een, een manke zeg maar met zo'n pootje tekort. Deze paste niet. Ik had geen zin om er nog een te pakken en dus liep ik naar de woonkamer om de telefoon daar aan de lader te leggen. Ondertussen had ik de was al gecontroleerd en al een droge broek weg gehaald bij de verwarming en vervangen door een ander. Hierna ging ik terug naar bed, want ik mocht vandaag uitslapen. Eigenlijk was het kussen te hoog, daar had ik last van mijn nek van, maar toch deed ik nog een poging. Het dekbed trok ik lekker tot mijn kin op. Nu kon het. Gisteravond niet. Ik kreeg bedinstructie van Sabine. Het stofje van het overtrek daar wordt ze ibbelig van. Dus moest het randje omgeslagen zodat ze het niet zou voelen. Voor mij komt de slaap pas wanneer ik tot aan mijn kin toe onder de dekens lig. tsja, dan heb je toch een dingetje zo samen. Maar uiteindelijk zijn we wel in slaap gevallen.

Ik moet tussen het wakker zijn door toch in slaap zijn gevallen. Om half negen was ik echt wakker. Het goot buiten en waaide hard, het zag er gewoon koud uit. Dat was niet bevorderlijk voor het opstaan. Het feit dat het een rustdag zou worden zonder duidelijke planning ook niet. Om half 10 dan uiteindelijk toch maar eruit gegaan en dus begon ons ritueel weer, ik ging douchen en Sabine ging poetsen. De straal uit de kraan was warm en hard, maar die uit de douchekop was teleurstellend. Ik vermoed dat ik beter mijn haar in de regen kan uitspoelen dan onder de douchekop. Dat was op zich nog niet zo'n ramp, het is Schotland en niet overal is de waterdruk zoals op de boot (eigenlijk is dat nergens zo  want op de boot is de straal echt enorm hard), maar de temperatuur schommelde en bleef vaak ook wat aan de koude kant. Uit de kraan daarentegen niet en dus heb ik het bad maar vol laten lopen. Ook Sabine kon haar 'zeemeermin-moves' nog even oefenen. Hierna aankleden en natuurlijk de handdoeken uithangen. Maar waar? Alles hangt vol met was. Eentje kon bij de broeken aan de lijn en Sabine had die van haar vakkundig over de stang van het douchegordijn gehangen. Slim. Tijdens de korte tijd onder de douche had ik al naar die stang staan kijken. Ik had vroeger ook zoiets en dat kwam dan geregeld van de muur af zeilen. Ik vroeg mij nog af of deze niet gewoon met schroefjes vast was gezet, want dat soort heb je ook. Nou, niet dus. Toen ik het slimme idee van Sabine volgde, kwam dat hele ding omlaag. Stond ik daar in mijn ondergoed met de slappe lach en een Sabine die, alles al aanhebbende, mij te hulp kwam schieten en het gevaarte weer aan de muur hing. Niet zo'n slim plan dus achteraf gezien. 

Hierna kon ik dan ook eindelijk de tandenpoetsen. We aten vanmorgen weer heerlijke havermout pap. Zelfs Sabine vindt het geen probleem meer. Zij stond fanatiek ik het pannetje te kloppen met de vork. Dan wordt ie echt het lekkerst. Buiten bleef het Schots, de showers, zoals ze dat hier noemen, kwamen er met de kracht van de bootdouche naar beneden zetten. Het waaide ook enorm. Ik zocht naar het weerbericht op internet. We hadden van de dame van de Ferry al gehoord dat er deze week behoorlijk wat regen zou vallen en dat het behoorlijk zou gaan waaien. 

Tsja, en wat doe je dan? Spelletjes! We begonnen met bingo. Nou ja, niet echt hoor. We speelden woorddobbel. Dat doen we lekker coöperatief met als doel zoveel mogelijk punten te vergaren. We hadden afgesproken dat wanneer we vier keer hetzelfde aantal punten hadden gehaald, we bingo hadden en dan zouden stoppen. Dat deden we dus.

Ik zocht op Spotify een leuke toepasselijke playlist. Dat werd 'Made in Scotland' en Sabine was daar lekker op aan het dansen. Opvallend hoeveel Schotse songwriters het over regen hebben. Dan valt een zin als 'rain keeps falling,  rain keeps falling down down down down' uit Don't you van de Simple Minds ineens op en het nummer 'Why does it always rain on me' ook. Zelfs  bandnamen als "The Waterboys" en "Wet Wet Wet" zijn ineens niet vreemd meer. Wel een leuke lijst.(Klik hier om de lijst zelf te beluisteren)

Onze regenjassen, wandelschoenen, jassen en regenbroeken lagen nog in de auto dus rende Sabine snel naar de buiten om ze te halen. Ze trok haar pak al aan, want straks zouden we, gewikkeld in ons waterafstotende maar zeker ook winddichte kloffie naar buiten(Klik hier voor regenpak en taart). Nu goot het nog en was het lunchtijd geworden en onze luxe keuken heeft een toaster! Toast dus! De eerste waren wat aan de donkere kant. Sabine zette de volgende op een ander standje. Terwijl ik bezig was iets te lezen vliegt er ineens een toast uit de toaster en valt deze mij zo aan! Dus weer dubbel. Bij de volgende lichting toast wilde ik dit fenomeen natuurlijk vastleggen. Hij kwam een eind, maar verliet nog net de toaster niet. (Klik hier voor de kracht van de toaster)

We moesten na 3 toast wel stoppen vonden we en zijn we Saboteur gaan spelen. Deze hadden we nog nieuw in de doos en met behulp van de handleiding en zo'n handig filmpje op internet kwamen we achter de bedoeling. Het zijn 3 rondes. Officieel duurt het hele spel een half uur, maar bij ons duurde ronde 1 al een half uur op zich. De andere rondes gingen een stuk sneller. Tussendoor aten we nog een kanariekoekje, zoals Sabine de sesamkoekjes noemt die we als verantwoord tussendoortje, samen met de notenrepen en de crunchkoekjes, hebben meegenomen. 

Ik had gelezen dat het 's middags wat minder zou regenen. Dat kwam goed uit want wij wilden de Keen of Hamar lopen vandaag. Dit gebied staat bekend om zijn bijzondere flora, vooralbte zien  van mei tot begin juli. Dus wij de regenbroeken, wandelschoenen, vesten en regenjassen aan en als twee appetijtelijke, droge dames de deur uit.

Het regende nagenoeg niet meer. De wandeling had ik weer gedownload als gpx en de blauwe lijn zouden we weer volgen. We konden het pad hier oppakken en hoefde alleen maar naar buiten te stappen. De camera's lieten we thuis. Ook wel eens lekker. Het liep lekker door, we werden niet aangevallen en zelfs begroet door 2 zeehonden die, steeds richting ons kijkend, naar ons toe kwamen zwemmen. (Klik hier voor de zeehonden) We zagen hier veel dode Gannets (Jan-van-genten) en dicht bij elkaar. Duidelijk toch weer de vogelgriep. Deze variant was dit jaar zo erg (in Nederland waarschuwden ze zelfs dat ganzen uit de lucht zouden kunnen vallen) dat we kunnen spreken van de covidvariant van de vogelgriep in heftigheid. De wind was straf, zeker toen we met het eiland Balta in zicht moesten beginnen aan de terugweg.(Klik hier voor het uitzicht) Daar mochten we een steile heuvel op, langs een hek. Eerst nog zo'n hek overstappertje over.

Daarna hoorde ik toch een  paar keer een rare vogel. Dat bleek geen vogel maar de gpx tracker. We waren van het padje af. Waar de tracker wilde dat we gingen lopen kon alleen als we over prikkeldraad zouden klimmen. Zo kon het dus dat we een deel niet konden lopen. Geen punt voor ons, wij pakten de blauwe lijn gewoon weer op bij wat oorspronkelijk het beginpunt was. Vervolgens langs het bushokje. Zouden we het doen? De 5 pond brandde al de hele tocht in mijn regenjaszak. Bij de halte aangekomen deden we de klep openen kregen we een enorme verrassing. Alles was aangevuld! We hadden veel keuze. Dat kostte ons dan weer 5 minuten extra. We hebben gekozen voor biscoff tiffin. Zo lekker! Met veel pijn en moeite bewaarden we er 2 voor vanavond. Toch zijn deze niet op. We hebben ze nu voor morgen bewaard. Ik vond dat we het echt zonder konden, maar we hebben als alternatief breekcrackertje met heksenkaas genomen.

Toen we, natuurlijk van het zweet in onze regenpakken, terug kwamen van de wandeling bleek dat de Keen of Hamer eigenlijk een stukje verderop ligt en onze wandellijn 'm nipt heeft geraakt. Bijzonder. Om ons Gaelic wat bij te schaven hebben we de tv aangezet met de Schotse versie van Kuifje: Crbag Nan nean ra. Met deze 'talencursus' op de achtergrond zijn we eerst een theetje gaan drinken, natuurlijk met een stuk koek om vervolgens samen de pasta te maken. We hebben saus voor 2 dagen, lekker makkelijk voor binnenkort. Na het eten hebben we voornamelijk thee gedronken. Dat doen we zo de hele dag door, maar ja wij mensen bestaan dan ook voor zo'n 60 procent uit water. Vervolgens zijn we de dagen gaan indelen. We weten nog niet of we ook naar Fetlar, een buureiland met 60 vaste bewoners en veel vogels, gaan deze week. We willen graag naar Hermaness maar ik heb gelezen dat het daar erg waait, dat we daar aangevallen kunnen worden door jagers en dat er wel een mooi pad maar geen hek is. Het lijkt ons dus verstandig om dit te doen wanneer het minder waait. Dat lijkt voor nu woensdag te zijn. Dinsdagmorgen is de wind op z'n heftigst en dinsdagavond is het 5 graden. Morgen gaan we een rondje over het eiland doen. Alles wat we willen zien gaan we dan bekijken. Mocht het weer positief  veranderen dan zal de indeling van de dagen ook veranderen.