Dag 23: Bijna thuis

Ver voor de wekker werden we wakker, je hoort ook alles op zo'n boot. Het aantal keer wc doortrekken bij anderen heb ik  maar niet geteld, maar voelde me prima. Na nog een poos gehangen te hebben op het bed zijn we voor de wekker eruit gegaan. Eerst een vlot doucheje ( bij elke beweging die je maakt plakt op de boot namelijk het douchegordijn aan je vast), daara poetsen, korte broek aan, de laatste snede brood mee en naar de stoelen in de lounge om in de zon te ontbijten. Natuurlijk wel even twee warme thee gehaald en zo konden we genieten van ons ontbijt. 

Om 8.30 uur gingen we naar het voordek. Wat was het al lekker warm. Daar stond ik dan met mijn twee vesten, blij te zijn dat ik geen jas aan had. Zelfs Sabine was blij met de korte broek. Hier hebben we gestaan tot de boot ging keren om achteruit in te parkeren, in de haven van Ijmuiden. 

De mensen van autodek drie en vijf moesten al naar beneden. Sabine wilde eigenlijk ook al de spullen halen, maar we besloten nog even om op het voordek te blijven staan. Daarna naar de hut voor een plas en toen begon het wachten in de hal van dek 6. 

De eerste auto's hadden we al van de boot af zien rijden, maar wij mochten nog niet omlaag. Toen wij eenmaal mochten bleken er al heel wat mensen in hun auto te zitten. Onze eerste vraag is dan ook: 'Hoe dan?' Het antwoord is natuurlijk duidelijk. 

Sabine manoeuvreerde zich met de tas boven haar hoofd vakkundig tussen de dicht op elkaar geparkeerde auto's. Ik durfde alleen maar mijn eigen autodeur open te doen en niet die van achter, omdat ik bang was dat ik anders in de auto van een ander zou zitten. Op het dek zaten we nog zeker twintig minuten te wachten tot we van de boot af mochten rijden. Dat was ook file, zowel de linker als de rechter baan van de boot moesten samenvoegen. Daarna werden we gesommeerd om in de tweede laan van rechts aan te sluiten. Bijna alle banen werden wel geleegd, behalve die twee laatste banen. Op een gegeven moment moest ik toch echt wel plassen, maar ja ik heb wel eerder een plas gedaan dat alleen de auto over was gebleven. Wij er toch maar even uit  voor een heel snel plasje. Toen we terugkwamen was niemand nog een millimeter opgeschoven. Op het moment dat Sabine dacht om aan het verhaal konden beginnen en ze net de eerste zin had opgeschreven mochten we gaan rijden. Vijftig minuten hebben we erover gedaan om door de douane te komen en we hebben niet eens de klep hoeven open te maken. 

Na een voorspoedige reis waren we rond een uur of twaalf thuis. Hier hebben we vlot tassen uitgepakt en geluncht. Op dit moment hangen de twee overgebleven wassen te drogen. Wij moeten nog een beetje wennen aan de warmte van vandaag (23 graden), dit moeten we vlot doen aangezien het aankomende week nog warmer wordt.

We kunnen terugkijken op een leuke vakantie. En gaan sparen voor een volgende.