Dag 14: Meidenmiddag

Vanmorgen waren we laat wakker, tenminste, dat vond ik. Sabine dacht daar heel anders over, zij vond het alsnog veel te vroeg. De kamer was lekker donker en het bed lag heerlijk. Pas om 7.45 uur ging de wekker en om 8.00 uur gingen we er uit. We hadden wel een hele waslijst om af te werken vandaag. Na een korte maar over heerlijke douche gingen we aan het ontbijt. Tijdens het ontbijt hebben we gelijk even uitgezocht hoe het nou precies zat met alle punten op ons lijstje. Wat bleek, veel van onze punten betreffen musea die niet voor 10.00 uur open gaan. En dat is erg lastig wanneer je om 11.00 uur bij een boot wilt zijn, die om 11.30 uur vertrekt. Dus heeft Sabine het blaadje gepakt en heeft zij alle dingen die we nog willen bezoeken opnieuw opgeschreven zodat we hier samen een nieuwe verdeling van zouden kunnen gaan maken. Deze verdeling betekent wel dat we vandaag niet alles van het lijstje kunnen doen. Ondertussen had ik Renate samen met Lieve aan de lijn met beeldbellen en liet ik haar het huisje zien. Na het ontbijt liep ik even naar de buren, ik had ze vanmorgen vluchtig ontmoet. Bij hun ben ik nog even gaan vragen of zij wisten hoe wij het beste bij de Red Pool konden komen. Ze hadden er wel van gehoord, maar waren er zelf nog nooit geweest. Na met deze aardige mensen, Edward en Janis, gesproken te hebben ging ik weer naar binnen. Sabine had een minder leuke mededeling, want Scatness broch was alleen vandaag open en er waren 3 rondleidingen en daarvoor moest je van te voren reserveren. Het is ook volgende week op vrijdag open, maar dan zijn wij helaas niet meer op Shetland. We zouden natuurlijk de Mousa boat kunnen verplaatsen naar zondag, maar dat zou betekenen dat we het uitstellen tot het laatste moment en dat is juist niet wat je met boten moet doen. Dus ik gebeld naar het nummer dat op de site van Scatness stond, wellicht viel er nog iets te regelen (een brutaal mens...). Helaas was niemand aanwezig. Tja, nu moesten we echt keuzes maken, zoals je weet ons sterkste punt. Dus hebben we nog een keer naar beide sites gekeken. Scatness zag er echt heel erg gaaf uit, maar het leek heel erg op Skara Brae, dat op Orkney ligt. Zelf vind ik een rondleiding met een archeoloog altijd heel erg boeiend. Sabine daarentegen heeft wat moeite met het focussen op de taal. Volgens mij snapt ze wel wat er wordt gezegd maar kan ze de concentratie niet opbrengen om aandachtig te blijven vertalen. Dus hebben we gekozen voor de veilige weg wat de boot betreft, we zouden vandaag naar Leebitten rijden om te kijken of er plek was op de boot. Het plan was om vervolgens na de boottocht, op het vaste land, naar de andere broch te gaan lopen. In de haven van Leebitten had ik de auto keurig tussen de lijnen geparkeerd. Ik stond net toen de vrouw die al een poosje in de auto naast mij zat, begon te glimlachen. Ik glimlachte vrolijk terug en schrok mij een ongeluk omdat mijn auto achteruit begon te rijden! Dus trok ik keihard aan mijn handrem. Er gebeurde niks! Dus trapte ik mijn rem in. Er gebeurde nog steeds niets! Toen pas zag ik wat er gebeurde. Ik had het gevoel dat mijn auto achteruit ging, zo het water in. Maar wat bleek, de vrouw naast me reed weg. Een optische illusie dus. Na bij gekomen te zijn van dit fenomeen, deden we nog even een plas op deopenbare toiletten. Ook hier stonden keurig onderhouden nette wc's. Toen zijn we op de kade van de pier gaan zitten en hebben ons vermaakt met het bekijken van zeehonden.

Voor ons was er ook plek op de boot. We hadden echt mazzel, want het bleek de allerlaatste vaart van dit seizoen te zijn. Niet dat de schipper niet meer wilde varen, maar in verband met de vogelgriep doet de Britse vogelbescherming (RSPB) de broch dicht. Ook adviseren ze mensen niet meer naar dit eiland toe te gaan, maar dat las ik pas vanmiddag op hun site. Hoe dan ook, voor de schipper betekent dit dat hij beter niet meer uit kan varen. In een gesprek met hem vertelde hij me ook nog dat de vogelbescherming wil dat alle bezoekers van het eiland Mousa speciale laarzen en speciale kleding zouden dragen. Zoals hij al aangaf is dit dan geen plezier uitje meer. Hij omschreef deze voorschriften als nog beter beschermd zijn dan voor een bezoek aan Tjernobyl. Laarzen, pakken en nog meer. Vandaar dat hij, na vandaag, dit seizoen niet meer vaart. Dus hebben we toch een goede keus gemaakt. Na met zo'n 60 man door een voetenbadje te zijn gegaan, mochten we de boot op. Op de boot kregen we veiligheidsinstructies. Ik dacht dat het schip al was gaan varen, maar niets bleek minder waar. Had ik weer een optische illusie, want er stond een autootje naast de boot en deze reed ineens langzaam achteruit weg.

De golven konden op deze rustige zee vandaag, met dit kleine bootje, toch nog hoog komen. Het was een geschud van jewelste,. Bij het deinen staken we zo of een meter links of een meter rechts omhoog, maar ik had nergens last van. Misschien toch zeemansbenen. 

Aangekomen op Mousa zijn we eerst naar de broch gelopen. Dit is de best in tact gebleven broch. Je kan zelfs helemaal naar boven lopen (er is nog een boven!). Het schijnt trouwens niet het oudste bouwwerk op het eiland te zijn, maar we moesten op het pad blijven in verband met vogelgriep en hebben de rest van de gebouwen niet gevonden. De broch blijkt een broedplaats voor 300 tot 500 stormvogelpaartjes. Niet dat wij ze gezien hebben. Niet eens gehoord. Ze zitten tussen de meters dikke muren. Ik hoorde van onze schipper dat stormvogels in mei paartjes gaan vormen, dan maken ze een nest en het vrouwtje legt exact 1 ei. Vervolgens gaan ze om de beurt eten zoeken, daar doen ze een week over. Dus na een week komt meneer of mevrouw weer terug. Als het ei is uitgebroed werken ze nog steeds in ploegendienst, maar nu zijn ze twee á drie dagen van huis. Het eerste deel duurt zes weken, het tweede deel duurt tien weken. Daarna is het jong groot genoeg om uit te vliegen. 

Zelf zijn we vandaag op de broch geweest. Daarvoor moet je eerst naar binnen. We hadden een zaklamp meegenomen, die klaar lag bij de ingang, want op de trap is het behalve smal ook donker op sommige stukken. Boven aangekomen hadden we een prachtig uitzicht. Om naar beneden te gaan moesten we ons wel heel goed vasthouden aan de reling. Hierna zijn we de route over het eiland gaan lopen. De route is heel goed aangegeven, maar je bent er ook best wel snel mee klaar. Onderweg hebben we natuurlijk gepicknickt en een theetje gedronken. Toen was het weer tijd om naar de haven te gaan. Toen we vertrokken gingen we met een omweg terug naar de haven. Dit zodat de schipper ook nog de verhalen kon vertellen over de Nederlanders die allemaal drank en andere goederen het eiland op smokkelden. Het tuig!

Aangekomen in de haven was ons oorspronkelijke plan om naar de volgende broch te lopen, maar eigenlijk waren we gewoon moe en hadden we het gehad. Niet heel handig met een waslijst aan dingen die we nog willen zien en tijd tekort. Hoe dan ook hadden wij bedacht om er dan maar een gezellige meidenmiddag van te maken. Heel slecht met chippies, cola, caramelwaferbiscuit en een puzzelboekje. Samen puzzelen is altijd heel gezellig. Ondertussen hadden we ook nog even een wasje gedraaid, want ja dat kan hier ook en schone sokken zijn ook heel prettig. Om het slechte eten van de meidenmiddag een beetje te compenseren hadden we gelukkig gezonde couscous vanavond. 

Na het eten zijn we gaan lopen, want de zon scheen nog volop. We liepen langs de watermolen, door hekken naar het strand. Het was prachtig om Sumburgh Head te zien vanaf waar we liepen. Hierna zijn we weer terug gegaan naar het huisje. Ik moest nog wat foto's van de kaart afhalen. Mijn geheugenstick zit al weer vol. Morgen maar even ergens gaan kijken voor een ander. Hopelijk kunnen we dan ook geld bij pinnen, want dat bleek bij onze supermarkt niet te gaan. Ze hebben het echt voor ons geprobeerd, maar het pin apparaat pakt het gewoon niet. We moeten namelijk nog geld neerleggen voor het puffinboek, dat we hebben gekocht. 

Morgen begint, zoals nu voorspelt, met regen. Waarschijnlijk beginnen we dan bij het museum hier om de hoek. Ook staat de Red Pool op het programma en een winkel voor het extra pinnen van geld en een extra geheugen stickje. 

Nu nog heel even van de avond genieten voor de luikjes weer worden gesloten.