Dag 6: Schijt

De dag begon al vroeg vandaag. Nadat ik gisteravond pas laat het bed in dook (ik wilde graag de plaatsen waar we geweest zijn invoeren in de reislogger, maar reislogger kent de meeste plaatsen niet) en Sabine al lang sliep, viel ik in slaap. Voor kort, zo bleek nu. In mijn darmen woedde een heuse oorlog om wie er wanneer het eerst naar buiten zou mogen. Dus ik naar kamer 100. Natuurlijk helemaal niets. Dus rustig terug naar bed. En jawel hoor, daar begon het weer. Ik weer naar de wc. Bingo! Tsja, maar hartstikke donker en waar zie je dan je remspoor nog? Dus deed ik voorzichtig het licht aan. Verkeerde knopje! Sabine gelijk wakker (of was dat van de lucht?). Hoe dan ook, dit ritueel heb ik nog een keer of vier herhaald om daarna maar thee voor ons beiden te gaan zetten. Een schijtverhaal dus. Na de thee vielen we nog even inslaap en we kwamen er laat uit. Eigenlijk was het gevecht in de darmen nog niet helemaal over, maar je bent op vakantie, dus niet zeuren en gaan. Wel in de vertraging. Ik was blij dat Papa Stour niet voor vandaag op het programma stond. Daar schijnt namelijk precies één toilet te zijn bij het huisje waar je kunt wachten op de boot en om daar nou al die uren te gaan zitten......

Na ons ontbijt, ik dacht dat de havermout wel goed zou vallen, hebben we de voeten weer afgeplakt. Ik dacht dat wat één keer lukt ook zeker een tweede keer moet lukken. Sabine had gisteren een blaar opgelopen en zat al eelt weg te vijlen en een blarenpleister te plakken. Goed gemutst gingen we op weg. Eerst nog even tanken (E5 dit keer), wat benzine knoeien op mijn broek (en ik bleef dat benzinestation ook maar ruiken in die auto, maar loste dit mysterie op toen ik de vlek op  mijn broek zag) en vervolgens richting Eshaness. Eshaness ziet er eigenlijk uit als een golfbaan op de kliffen, zo groen is het. En om maar even bij het onderwerp van de nacht te blijven: overal lag poep. Schapenpoep! We hadden een looproute uitgezocht die van de vuurtoren (lighthouse), via de holes of scraada en Eshaness Broch (weer een stapel stenen) terugliep naar de vuurtoren. Natuurlijk moesten we plassen. Nu is daar in de verste verte geen WC of een beschutting of wat dan ook te bekennen en, erger nog, ben je daar nooit alleen. Dat moesten we dus ophouden. Vandaag ontdekten we dat de GPX viewer een piep geeft wanneer je van de route afwijkt. Dat hadden wij namelijk gedaan omdat we nog wilden kijken hoe het uitzicht er iets verderop uit zou zien. Niet dat dat alarm heel handig is. Het zou pas handig zijn wanneer dat ding zou gaan piepen wanneer je van de blauwe lijn af zou wijken, ongeacht of je kijkt, en niet pas wanneer je je scherm opent of wilt centreren. Het was een wandeling van ongeveer een uur, maar omdat wij nog driftig Jan-van-Genten, stormvogels en meeuwen probeerden te fotograferen hebben we er iets langer over gedaan. Het geplak van mijn voeten mocht vandaag niet baten, nu begon de andere voet te sputteren. Ook Sabine's voeten waren er klaar mee. In de auto heb ik mijn andere wandelschoenen aangetrokken. Het beste zou nog zijn om een combinatie van die twee aan te trekken, maar dat staat best een beetje raar. Hierna gingen we weer rijden. De Stone of Stennes hebben we dit keer overgeslagen, zodat we richting het Brae Café, dat even verderop ligt, konden rijden. Wanneer er plek zou zijn zouden we daar gaan lunchen en anders zouden we er plassen en de thee, die Sabine al de hele dag meezeulde, opdrinken en onze boterhammen daar opeten met uitzicht op zee. Er was plek. Hier hebben we lekker twee broodjes gedeeld. Na heerlijk ontspannen gezeten te hebben gingen we richting Brae. Eigenlijk hadden we nog veel meer wilde plannen, iets met Isbister en een prachtige wandeling, maar ja, morgen wordt een pittige dag en dus leek het ons niet zo verkeerd wat rustig aan te doen vandaag. 

In Brae gingen we eerst naar de COOP. We hadden tijdens de lunch al een boodschappenlijst gemaakt voor de boodschappen op Unst. Dit moest wel bij de COOP, want de Tesco zit in Lerwick en dat is vanaf de wigwam nog een half uur rijden. Op Unst zit als het goed is ook een supermarkt(je). Zoiets als wat wij vroeger de kruidenier, mini-buurtsuper of grutter noemden. In Gairloch zit er zo één, die heet McCalls. Op Unst schijnt Henderson's te zitten. Vandaar dat we alvast het nodige hebben gehaald. Zaterdag redden we het niet hier, omdat we dan de boot naar Yell om 10:30 uur moeten halen.  Bij de COOP hebben ze geen Hansaplast, dus daarvoor zijn we nog even naar de apotheek gereden. Het heet Micropore, al snapten ze mijn uitleg ook wel (Ik liet gewoon het rolletje zien). 

Hierna zijn we naar ons huisje gegaan. Sabine begon met inpakken voor zaterdag en maakte ons avondeten voor morgen, overheerlijke couscous salade. Dat moet allemaal mee met het drinken en nog veel meer. Op Papa Stour is nagenoeg niets. Er schijnen daar nog minder dan een dozijn mensen te wonen. 

Hierna heb ik de pasta voor vanavond gemaakt en zijn we op zoek gegaan naar wat we allemaal willen gaan zien en doen op Unst en wanneer we weer terug zij op Mainland. Op dit moment komen we hier al één dag tekort.