Dag 3: Een heerlijke dag

Zittend in onze wigwam in Brae kan ik vandaag aan de laptop het verhaal typen. De laptop waar vanmiddag al een schroefje uit kwam vallen (Joost mag weten waar vandaan en als ik het het al zou kunnen zien dan heb ik toch de juiste schroevendraaier niet mee), maar dat mag de pret niet drukken.

Eigenlijk begint dit verhaal toen we naar bed gingen op de MV Hrossey en wel op het moment dat wij het lampje uit deden om te gaan slapen. Dat was om vier voor elf. We hoorden toen we net het licht uitdeden dat typische  geluid van een ferry die gaat aanmeren. De motoren beginnen wat meer te ronken, het schip gaat wat langzamer en draait en er gaan een stuk of wat auto alarmen af. Wij dus dat verduisteringsgordijn weer open gedaan, buiten was het nog flink licht, en in ons slaap t-shirtje en in onze blote onderbroek (alweer een Hunkemollertje) voor het raam om te kijken hoe we aankwamen op Orkney.

Dat hebben we maar kort gedaan. Daarna ben ik nog even bij Sabine in haar bedje gekropen (andersom had ze geen zin in) om vervolgens warm en wel mijn eigen koude bed maar weer op te zoeken en te gaan slapen. De wekker hadden we om half zeven gezet. Natuurlijk waren we al ver voor de wekker wakker. Gisteren had ik nog even aan de man bij de balie gevraagd hoe laat hij dacht dat mijn auto van het dek af zou moeten. Omdat ik op het benedendek stond zou dat kwart voor acht zijn. Anders dan drie jaar geleden dus, niet alles blijft hetzelfde. Toen de wekker ging, sprong ik direct onder de douche. Maar goed ook, want het ontbijt kon al genuttigd worden en dat werd ook al direct omgeroepen. Daarna ging Sabine douchen en zij keek mij echt zo ongeveer de hut uit toen zij al bijna klaar was. Ik stond volgens haar danig in de weg,. Oke, de hut is ook best krap dus dan sta je al gauw in de weg. Hierna zijn we lekker gaan ontbijten om vervolgens de auto om kwart voor acht van de boot af te rijden, weer te parkeren en nog even terug te gaan voor een kopje thee. Om kwart over acht vertrokken we dan echt Lerwick in. Eerst de auto parkeren in de stad, zeg maar 3 minuten verder. Dat ging bijna soepel. Truus deed natuurlijk weer moeilijk, was onduidelijk en we reden een ieniemienie straatje in dat ook nog doodliep en waar we halverwege moesten keren op nog een kleiner stukje. Het straatje was zo smal dat we met één band op de stoep moesten rijden, wilden we de spiegels van de geparkeerde auto’s niet raken. Een afslag verder stonden we dan eindelijk goed. Het was nog voor negenen en de VVV was nog niet open. Dus wij naar Ford Charlotte wat wij al kenden van drie jaar geleden en waar we nog een paar foto’s hebben gemaakt.

Hierna zijn we naar de VVV gegaan waar ik het vriendelijke vrouwtje honderd uit heb gevraagd over van alles, van rondleidingen tot veertijden en van bezienswaardigheden tot waar we lekker konden lunchen. Drie kwartier en veel te veel ‘dat willen we ook nog ziens’  later liepen we naar de Knab, een plek waar veel vogels zijn en we ook soms kunnen lezen dat er orka’s worden gespot.

Dat orka’s spotten kunnen we maar beter uit ons hoofd zetten aangezien dat vriendelijke vrouwtje dezelfde site volgt en altijd te laat is om ze te zien. Ze heeft ze pas 1 keer mogen bewonderen en zij woont hier. We blijven natuurlijk wel hopen. We wilden langs ‘ons’ strandje. Daar konden we niet  zomaar komen, want er waren wegwerkzaamheden. Eerst moesten we met wat trappen omhoog om na de kerk weer een zwikkie tredes omlaag te nemen,.  ‘Ons’ strandje was bezet en leek nu al weer veel minder idyllisch. Bij de Knap hebben we zeekoeten, alkjes, meeuwen, duiven, sternen, aalscholvers, spreeuwen en zelfs onze eerste Tammie Norrie (ook wel puffin of papegaaiduiker genaamd) gespot. Ik heb ze nog niet goed kunnen vastleggen, maar ga ervan uit dat dit deze vakantie zeker gaat lukken. We weten een plekje waar het ons een poosje terug ook is gelukt en ze zijn dan nog niet naar zee vertrokken. Tevens heb ik mijn eerste telefoontje gepleegd hier (en er zullen er morgen nog wel een paar volgen). Ik heb namelijk gereserveerd voor de lunch bij The Dowrey. Dat bleek later, wat ons al was verteld, geen overbodige luxe, aangezien dit het enige tentje is dat op maandag open is. Daar werden we geholpen door een aardige jongeman die net terug was uit Australië. Hij wist nog een bijzonder plekje dat we bij ons laatste adresje op Mainland aan zouden kunnen doen. Na de cappuccino, thee en de chili nacho’s zijn we dan toch maar richting de Tesco gegaan. We wisten dat Clickimin broch er zowat naast lag en zijn daar ook nog wat foto’s gaan maken voordat we de Tesco in gingen. Sabine had de big shopper al mee.

Dat scheelt weer een tas die we tot nu toe standaard kochten wanneer we op vakantie waren, omdat we geen tas hadden. Allemaal aardige mensen die in de Tesco werken, die ons graag wilden helpen aan macaronigroenten pakketten die er nog even niet waren, limonadesiroop, de Club8 en natuurlijk de Irn Bru. Dit mierzoete drankje hebben we nu maar in de suikervrije variant meegenomen. Verder hebben we alleen maar gezonde dingen gekocht zodat we niet gelijk helemaal dichtgroeien. 

Hierna gingen we dan eindelijk naar Brae. De zon was al heerlijk aan het schijnen (we hebben echt enorm geboft met zon en gemiddeld 15 en later 16 graden) en we kwamen aan bij onze wigwam in het zonnetje.

Het was er stil. Je zou kunnen zeggen dat er geen kip was, maar dat zou dan weer niet kloppen aangezien er hier wel tien vrij rondlopen. Later bleek de tweede wigwam toch ook verhuurd. Hier zitten mensen in met vijf kinderen die op het klimtoestel hiervoor spelen.

Vanmiddag ben ik eerst eens wat veerboten gaan regelen. Die naar Papa Stour bleek niet online geregeld te kunnen worden, dus daar moet ik morgen nog even voor bellen. Die voor Yell en Unst zijn geregeld. Na het eten hebben we eerst gewandeld. Het was gaan waaien en de zon begon al te verdwijnen achter de wolken. Bij thuiskomst gingen we dan maar even afwassen. Wat denk je? Koud water! Ik naar die aardige man van wie de wigwam is. Hij wist dat we al eerder hadden willen komen, maar door de grote C niet konden en was blij ons te zien. Het probleem zat trouwens in een knopje ergens aan de muur dat we even moesten omzetten. En toen moest ik nog aan het verhaal. Halverwege viel de computer spontaan uit terwijl ik net de batterij had opgeladen. Waarschijnlijk omdat dit houtje-touwtje model denkt dat ie Windows 11 moet gaan installeren, maar dat terzijde.

Voor nu is het tijd om te gaan douchen en dan naar bed te gaan. Het is pas half tien, maar het voelt als na twaalven. Buiten is het licht en waait het. Voor morgen is regen voorspeld. We willen dan kijken of we naar Reawick, Westerwick, Culswick en Deepdale kunnen. Het schijnt daar erg mooi te zijn.