Onvoorbereid op pad: dag 6

Na net met gevaar voor eigen leven (Sabine kan nog niet zo goed inschatten waar de bal komt) minitafeltennis te hebben gespeeld, kruip ik nu maar achter de computer voor ons dagelijkse verslag.

Eigenlijk begint dit verslag met het onweer van gisteravond en vannacht. Tegen tienen gingen wij snel de tanden poetsen want het begon al te hozen. Eenmaal terug kropen we dicht tegen elkaar aan in de tent op de grond. De slaapzakken kunnen wel aan elkaar geritst worden, maar dat past dan weer niet op twee veldbedjes. Het onweer was ondertussen al begonnen. Niet met een klein gerommel de bommel, maar direct stevig. Over de heuvel is de zee, dus ik dacht nog, misschien blijft het daar wel hangen. Maar we hoorden (en zagen) het steeds dichterbij komen. Het regenen ging van hozen naar "onder de waterval" en ik dacht dat de tent dat echt niet aan zou kunnen. Ondertussen schrokken we van de mega knallen van het onweer. Volgens de Denen naast ons is er niet heel vaak zulk hevig onweer. Tegen enen was het eindelijk weg getrokken. Toen naar de wc en, wonder boven wonder, zelfs ik viel in slaap. Vanmorgen vroeg werden we wat kreupel wakker. Ik dacht dat een douche me wel goed zou doen. Wat denk je? IJskoud water. Verfrissend zeker, goed voor mijn humeur niet. De 5 kronen kregen we weer netjes terug van de campingbaas. Er hadden net iets teveel mensen gedoucht, dus dat kon de boiler niet aan.

Omdat we normaal altijd weten wat we gaan doen op vakantie en nu niet (ons doel is eigenlijk Orka's en Zeearenden spotten, maar dat kan pas in Noorwegen) hebben we de auto gepakt en zijn we naar een aantal plaatsen gegaan. Ik had iets gelezen over een miniatuurstad in Kolding. Dus wij naar Kolding. Veel te warm gekleed, want ook al is het bewolkt, het is hier echt nog 24 a 25 graden. De Miniby (zoals het mini dorpje heet) blijkt in een botanische of geografische  tuin te liggen. We hadden een coronapas nodig. Ik heel stoer met mijn QR code van mijn verlopen test naar de kassa. Wanneer ik voor de QR code van de vaccinatie ga ben ik deze weer kwijt. Dat was prima. Nu eerst door de georgrafische tuin (megapark), dus voor we bij Miniby aankwamen hadden we eerst een lekkere wandeling van een uur. Dit terwijl je ook gewoon vanaf de ingang in tien minuten bij het minidorp kan zijn.

Na het bezoek aan dit park zouden we naar Middelfart. In Middelfart kun je doen aan brug klimmen. Op 60 meter hoogte loop je aan de zijkant van de Oude Kleine Beltbrug en daarbij moet je je goed vasthaken. Niets voor mij, ik heb hoogtevrees en ben nog niet levensmoe. Sabine vindt het wel leuk, maar wil niet alleen. Dat snap ik wel.  

Maar goed, het was behoorlijk warm dus zijn we eerst maar even naar de camping terug gereden voor korte broeken. Daarna ging de weg naar Middelfart. Truus zou ons leiden en zette ons zomaar neer voor het vaccinatiecentrum. Daar hoefden we niet te zijn. Dus ik heb een parkeerterrein gezocht in de haven. Vanuit deze haven kun je mee op walvissafari. Daar hebben we eerst lekker een theetje gedronken en zagen we een bruinvis. Sabine zag 'm natuurlijk met haar speurogen, maar het dier was zo lief zich nogmaals te laten zien. Daarna hebben we door het stadje (een lange winkelstraat) gelopen.

Op de heenweg kwamen we over de Nieuwe Kleine Beltbrug

en ik was wel benieuwd naar de Oude Kleine Beltbrug

. Dus wij via deze laatste brug naar Fredericia. In onze beleving kun je deze plek best overslaan. Ondertussen kregen wij vanuit Zoetermeer bericht over het wateroverlast. Renate en Rowan hadden filmpjes gemaakt van een ondergelopen Meerzicht. Driemanspolder stond niet blank. 

Na Fredericia zijn we terug gegaan naar de camping. Wonder boven wonder is het nog steeds droog. Voor de komende dagen is ook voor de hele regen voorspeld, maar ik hoop stiekem dat het net zo zal zijn als vandaag en dat we binnenkort een droge tent kunnen gaan inpakken. Niet dat we alles al gezien hebben, maar ik word wat onrustig van veel regen en een tent. Of moet ik zeggen veel regen, onweer en een tent, want onweer is er voor de komende dagen ook voorspeld.

Vandaag aten we gebakken aardappeltjes met boontjes en de welbekende crematielappen (speklapjes a la Sabine). Sabine dacht alles wel even in een steelpannetje kwijt te kunnen. Ik lag dubbel van het lachen, want deze campingpannetjes hebben de grote van een kleine frisbee en je mag al blij zijn wanneer er èèn portie aardappeltjes in past. Alles stond heerlijk te dampen op het vuur en even later zaten we gezellig buiten te eten. 

Wat opvalt zijn de vele vliegende mieren op onze tent. Ze zijn de eerste avond gekomen en zitten er nog. Sommigen weten ook binnen te komen dus ik stoffer me suf. Het zou mij niets verbazen wanneer we op een nest staan, al heb ik dat bij het neerzetten van de tent niet gezien en let ik altijd op dit soort zaken. Ook hebben we hier heel veel kleine kikkertjes. Van Sabine moet ik oppassen waar ik loop, maar als ik dat ga doen dan krijg je zeg maar twee dames van Monty Python's ministerie van rare loopjes. Er zitten er denk ik ook een hele boel onder het tentzeil. 

Nu gaan we genieten van de avond, zien we hopelijk de groene specht die we al dagen horen van dichtbij en wie weet hebben we straks wel een warme douche.