Schuitje varen, theetje drinken: dag 20

Vanmorgen was het zover, we moesten de tent inpakken. Al ruim voor de wekker waren wij wakker vanwege onze dagelijkse ochtendplas. Daarna zijn we nog lekker in slaap gevallen, we hadden nog 2,5 uur te gaan. Toen de wekker ging vond ik het zeker veel te vroeg, maar ik dacht dat we er toch maar uit moesten springen. Ik paaide Sabine met een lekkere ochtend douche en, wonder wel, ook haar ogen gingen open. Bij de douche aangekomen was er nog maar 1 vrij en werd ik aangezien voor een Duitser. In het Duits werd mij verteld dat de wc stuk was. Dat snapte ik natuurlijk niet, maar dat wist ik allang aangezien gisteravond die wc ook al stuk was. Na een heerlijke ochtend douche gingen we terug naar de tent om onze gewone kleren weer aan te trekken. Terwijl Sabine het ontbijt maakte pakte ik onze kussens en slaapzakken weer in, want deze moeten eerst de auto in moeten voor de bank plat kan. Vervolgens bakte ik nog snel een ei voor ons diner op de boot, terwijl Sabine extra tijd had om andere dingen in te pakken. Hierna zijn we dan toch maar gaan ontbijten. 

Na het ontbijt liep het bij ons weer als een geoliede machine. Sabine begon vast met het inpakken van de veldbedden, stoelen, tassen, tafel en alle andere campingattributen, terwijl ik het gasstelletje weer afkoppelde, de bank plat gooide en de spullen in de auto zette. 

Om 9.45 uur zat alles, en boven verwachting ook droog, in de auto. Toen nog even afrekenen en natuurlijk de laatste plas. Om 10 uur stipt reden we weg van de camping ons nieuwe avontuur tegemoet.

Vandaag wordt een reisdag. Het zou een korte reis zijn, maar we hadden al een tussenstop in Falsterbo ingepland. Nog voor twaalven waren we Zweden binnengereden en 65 euro lichter door de tol  op "De Brug" (Øresundsbron ook wel de Sontbrug) welke we na een tunnel bereikte. Sabine probeerde de brug nog vast te leggen, maar onze nieuwe geavanceerde telefooncamera's hebben daar toch wel wat moeite mee. Of hij stelt niet scherp, of hij wil niet aan, of hij maakt spontaan een video of hij staat ineens naar jezelf toe gericht. Het is haar toch gelukt om een paar foto's te maken en voor de zekerheid is de dure brug maar even op de film gezet.(klik hier voor het filmpje van De Brug)

We werden na betaling netjes naar de douane geleid. Nou, daar kwam het kruisverhoor, paspoort, wat we kwamen doen, waar we naartoe moesten, voor hoelang, waar we vandaag kwamen, uit welk land we kwamen en wat er nog in mijn auto lag. Ondertussen hadden we de corona app al laten zien, maar daar vroegen ze helemaal niet naar. Ik heb dus in mijn beste Engels aangegeven dat er een tent in mijn auto lag met alle benodigdheden, en kleding en... Nog voor ik verder kon had hij het al gehoord, we gingen toch Zweden weer uit naar Bornholm, dan naar Duitsland en waren duidelijk aan de terugreis begonnen.

Het eerste wat opviel toen we na het verhoor in Zweden de snelweg opreden waren de gele verkeersborden. Alles wat bij ons wit is, is hier geel. Wat ook grappig is zijn de blauw gele pijltjes in bochten en de blauw gele verkeerspalen (die zijn bij ons rood wit). 

Aangezien we moesten plassen zijn we bij het eerste de beste tankstation de weg af gegaan. En, omdat het toch lunchpauze was, hebben we bij de burger King gedineerd met een Whopper. Hier zijn alle toiletten voor zowel mannen als voor vrouwen.  Na een half uur daar gezeten te hebben gingen we op weg naar Falsterbo. 

We hadden gehoord dat daar tijdens de vogeltrek veel vogels rusten voor ze doortrekken en ook al is het nu nog heen vogeltrek, we dachten dat het geen kwaad kon om, nu we er toch waren, het toch even te bezoeken. We wisten natuurlijk niet waar we moesten zijn dus kozen we voor ergens bij het strand. Daar heb ik het gevraagd aan een passerende vrouw en zij begon een heel verhaal over 2 plekken waar je vogels kon vinden. Eerst moesten we naar de vuurtoren, want daar worden alle vogels die nieuw komen geringd (ik weet ook niet hoe ze dat doen, want je kan ze moeilijk uit de lucht plukken). We zouden wel kunnen parkeren bij de golfbaan. De andere plek was ergens tussen de weg 101 en de camping. Het moest in elk geval open zijn en koeien hebben. Dus wij vol goede moed op weg naar de vuurtoren. Wat redelijk irritant is, is het feit dat we overal 30 mochten rijden, daar is mijn auto niet aan gewend. Zelfs mijn linker voet, degene die werkeloos niets staat te doen, kreeg kramp. Na geparkeerd te hebben bij de golfbaan moesten we de golfbaan oversteken. Ik weet niet wat gevaarlijker is, het vliegveld op Sumburgh doorkruisen met de auto of lopend een golfbaan oversteken. Sowieso vind ik het bijzonder dat er een golfbaan middenin een natuurgebied ligt. We werden al direct gevraagd om stil te blijven staan aangezien iemand een flinke mep moest uitdelen aan een bal. Nog geen 5 meter verder gebeurde hetzelfde. Daarna konden we rustig doorlopen naar de vuurtoren. We zagen een kijkhut en zijn daar rustig heen gelopen. Voor we daar waren zagen we kluten, een kievit en verschillende soorten zwaluwen. Toen we bij de hut aankwamen kon ik gelijk een mooie roofvogel fotograferen. Wat het was weet ik niet en daar kom ik waarschijnlijk ook nooit achter, aangezien de vogel te ver weg was om goed vast te leggen. Hierna zijn we nog even naar het strandje gehobbeld om vervolgens weer terug te lopen. Onderweg vonden we nog een golfbal, zelfs hier was het dus levensgevaarlijk om te lopen. 

Na de vuurtoren te hebben bewonderd, die helaas gesloten was (de vrouw had aangegeven dat als er mensen aanwezig waren ze ons misschien nog iets over het ringen kon vertellen), zijn we met gevaar voor eigen leven weer terug naar de auto gelopen.  Ook nu moesten we wachten op een bal, maar wachten is altijd beter dan dekking zoeken. 

Nu dan toch maar richting camping, want daar in de buurt was ook iets. Dat iets was een reservaat, al lijken ze hier alles een natuurreservaat te noemen,  en daar hebben we naast de camping geparkeerd.  Onder het genot van een theetje zaten we ons te verbazen over een Duitser met zijn vrouw die met hun camper aan kwamen rijden en het chemisch toilet reservoir pakte tezamen met twee gieters om vervolgens het terrein op te lopen om te legen en te vullen.  Toen we na de thee de heide opliepen bedachten we ons dat we waarschijnlijk niet veel bijzonders zouden gaan zien en zijn toen maar richting Ysted vertrokken.

Aangezien op de E65 stenengooiers zijn die het vooral op Denen gemunt hebben, kozen we voor de iets langere alternatieve route. We reden dan weer 30, dan weer 40, dan 60 en dan weer 80 om daarna binnen 200 meter weer 40 te rijden. Zo zagen we in ieder geval wel wat van de omgeving. Toen we eindelijk 80 mochten werden we verrast door een rode wouw die vlak boven de auto langs ging. Gelukkig was er een inrit die ik direct inschoot en daar zette ik de auto stil. Ik was bij dat er niks achter me zat en er ook niets mij tegemoet kwam op het weggetje. Snel pakte ik de camera, maar ja, wat is snel als je eerst uit moet stappen, de achter deur moet openen, de fototas moet omdraaien (jawel, de camera ligt bovenop) de camera nog in elkaar moet zetten (zonnekap), de camera aan moet zetten en de lensdop er af moet halen. Ik riep naar Sabine:" Is die er nog?" en hoorde: "sneller". Dus ik nog meer haasten. De rode wouw was er nog, maar niet meer zo dichtbij. Na afloop bleek dat Sabine niet "sneller" maar "verder" had geroepen. Na deze bijna onmogelijke actie hobbelde we weer vrolijk verder op onze 80, 40, 30, 60, 70 en af en toe 50 weg. Langs de route hebben we meer roofvogels gezien.

Sabine en ik hadden met elkaar afgesproken om nog ergens een gezellige P te zoeken zodat we alvast aan het verhaal zouden kunnen beginnen. Vanavond zijn we pas rond 20.00 in Rønne en als we daar door de douane zijn moeten we nog naar Aakirkeby rijden en de tent opzetten. Nou is dat opzetten wel zo gebeurd maar het inrichten vergt ongeveer net zo veel tijd, dus ik gok dat wij op z'n vroegst om 20:30 uur kunnen beginnen en om 21.30 uur kunnen gaan zitten.  Dat is wel wat laat om aan het verhaal van vandaag te gaan beginnen. We hadden tot nu toe nog geen gezellige P gezien, maar we kwamen er een tegen met een strandkiosk. Hier heb ik een lekkere cappuccino gekocht. Sabine ging voor de cola die we bij ons hebben. Terwijl we daar heerlijk zaten in het zonnetje, onderweg was het 24 graden maar in de wind voelde dit niet zo, zijn we vast begonnen met het verhaal. Om 17.00 uur besloten we om door te rijden naar Ystad. Daar waren we al vlot, een uurtje voor vertrek.

We zagen de catamaran van de Bornholmslinje aankomen en geleegd worden. Daarna waren wij aan de beurt. Ook in dit schip was het weer passen en meten en een gehaast van jewelste. Bij het kopen van het kaartje stond dat we de auto niet uit mochten, maar heel veel mensen deden dit wel en dus hebben wij ook ons ei en de broodjes gepakt samen met de thermoskan. Nadat ik 3x de auto had gecontroleerd (versnelling, handrem en slot) zijn wij boven in de panoramalounge gaan zitten. We konden helaas niet ergens op het dek en dat is echt helaas want het schip wiebelde nog wel een beetje. Een flinke deining zeg maar. Ik ben blij dat ik de horizon heb kunnen zien, want ik kreeg al bijna een déja vu met de boottocht van Stornoway naar Ullapool, waarna ik direct na ons diner me zo beroerd voelde dat ik van ellende maar tegen Sabine aan ben gaan slapen (wat natuurlijk n iet echt lukte). We hebben ook geen primatour mee dit keer aangezien we niet eens wisten dat we een boot zouden hebben. 

Nu zitten we op de camping in Aakirkeby en leg ik de laatste hand aan het verhaal. We konden na het afmeren weer normale snelheden rijden op dit eiland en na 17 minuten waren we op de camping. dat was een mazzeltje want nu konden we snel de tent op gaan zetten dachten we. Helaas was er voor ons net een ander stel gearriveerd die eerst heel goed werd geholpen. Deze aandacht kregen wij ook, wat best fijn is, maar betekende wel dat we pas rond vijf voor negen op het veldje een plekje konden kiezen. Omdat er een schreeuwend kind voor het plekje bij het hek in de caravan er tegenover zat en Sabine duidelijk liet merken geen last van schreeuwende kinderen te willen hebben wat de dame van de camping dan weer verstond, kozen we voor het hoekje. Maar die bleek geen stroom te hebben en een lange kabel trekken was niet wenselijk en mocht dus niet. We wilden net de auto naar het hek rijden toen de vrouw van de camping naar ons toe kwam. Ze had een heel rustig plekje direct bij de ingang bij hele rustige Denen en ook nog vlak bij de toiletten. Daar staan we nu dus. We hebben de tent in een rap tempo opgezet en ingericht en hebben hier een recordtijd van zo'n 35 a 40 minuten voor neergezet. Om 21.45 uur zaten wij in de tent. Toen konden we aan de thee, de foto's inladen, de reisroute in de logger zetten en het verhaal aanpassen. De foto's van de camera haal ik er morgen pas van af. Deze komen wellicht later in het verhaal. Nu gaan we zo lekker naar bed en morgen kijken we wel hoe laat we wakker worden. Er is hier genoeg te doen dus keuze zat. Wat zeker moet is de boot naar Sassnitz boeken en een overnachting regelen voor de laatste nacht aangezien de boot om 8 uur 's ochtend vertrekt.

Ondanks dat het een korte rit was zijn we toch behoorlijk verreisd.