File: dag 9

Vannacht hoefde ik niet naar de wc. Sabine ook niet dus er was voor ons geen nachtelijke wandeling. Misschien kwam het door onze warme voeten. Misschien omdat we echt wel heel erg moe zijn. Vanmorgen vroeg moesten we wel naar de wc, maar we hadden gewoon geen zin om op te staan. Het had al een aantal keer geregend en het voelde nou ook niet echt alsof het lekker warm zou zijn buiten. 

Op een gegeven moment hebben we onszelf toch maar van de veldbedden gehesen. Vandaag zouden we naar Skagen gaan. Het stadje in het noordelijkste puntje van Denemarken. 

Voor het ontbijt heeft Sabine eerst een spin of twaalf uit de tent verwijderd. Na het ontbijt en het uitspoelen van de handdoeken- en theedoekenwas (welke keurig in de tent aan de waslijn hangen) zijn wij op pad gegaan.

Onderweg in de buurt van Skagen reden we polonaise, maar nog wel met zo'n 60 km/h. Er kwamen ook heel wat auto's van de andere kant. Of de parkeerplaats was vol, of er was een boot geleegd maar dat kan helemaal niet want vanuit Skagen gaan geen ferry's. Na een half uurtje kwamen we aan in Skagen. We volgden de bordjes 'Grenen' en kwamen bij een grote parkeerplaats. We werden geleid naar een plek. Het was druk, maar de parkeerregelaars hielden nauwlettend in de gaten waar een plekje vrij kwam. Vervolgens moesten we in de rij voor een parkeerkaartje. Dit kaartje moesten we halen bij de automaat. Precies zo'n automaat als laatst bij Koldinghus. Nou, ook hier konden wij geen kaartje kopen. Gek, want er stond dat we onder andere met maestro moesten kunnen betalen en dat staat ook op onze pas. Dus wij naar de parkeermeneer. Uit welk land we kwamen en wat er op onze pas stond. Maestro? Nee dat pakt dat automaat niet. Visa wel. Gelukkig hebben we die ook mee. Daarna konden we weer in de rij aansluiten voor een kaartje. Nu was het een klein rijtje, dus ons hoor je niet klagen. Zeker niet omdat het weer daar echt niet verkeerd was. Het waaide flink waardoor er veel zon was.

Ondertussen, je raad het al, moest ik alweer plassen. Dus wij bij het restaurant/café in de galerie naar de wc. Daar hadden ze van die schattige houten kleedhokjes nagebouwd tot toilethokjes. Daarna gingen we de duinen in. Daar staan bunkers. Deze zijn wij voorbij gehobbeld. De weg naar het noordelijkste puntje kwijtraken gaat je niet lukken. We liepen in kolonne. Wat een mensen. Toen we daar waren aangekomen bleken er nog veel meer mensen te zijn. Je kan je namelijk ook met een trekker met aanhanger laten vervoeren naar het puntje, dus om de haverklap werd er weer zo'n aanhanger geleegd met mensen. Klik hier voor het filmpje van het noordelijkste puntje van Denemarken.

Grappig is het te zien hoe de Noordzee en de Oostzee tegen elkaar aanklappen. Nou  ja, dit bij het puntje van Denemarken dan.
Om niet in de mensenmassa terug te lopen zijn we via de Noordzeekant terug gegaan. Daar heb ik voor het eerst de camera gebruikt. De foto's zijn niet heel goed gelukt helaas. We zagen een eidereend, valkje, reiger en een buizerd. Terug bij de auto hebben we nog lekker een broodje gegeten en een theetje gedronken. Daarna gingen we Skagen in. Ik had na een ererondje parkeerplaats zoeken in Skagen een parkeerplek gevonden nabij de oude vuurtoren. Deze staat vlakbij de replica van de nog oudere vuurtoren. De oudste vuurtoren 'Skagen's Vippefyr' (zeg maar vuurtoren 1.0) kwam uit 1560. In het mandje werd hout en zeewier verbrand.

De iets jongere vuurtoren  'Det Hvide fyr' ook wel 'de witte vuurtoren' (zeg maar vuurtoren 1.1) heeft op het dak ook een mand waarin hout en zeewier kon worden verbrand.

De huidige vuurtoren 'Det Grå Fyr' ook wel 'de grijze vuurtoren' (vuurtoren 2.0) heeft geen mandje maar lampen. 

In het stadje zag ik iets waarvan ik dacht dat het de VVV was. Ik naar binnen en vragen. Nee hoor, ze waren geen VVV, deze zat in de haven. Ik kreeg een plattegrond mee van Skagen waarop precies aangegeven werd waar we heen moesten lopen. We dachten: "Dat is een mooie kaart voor een winkel die geen VVV is. Er zullen hier vast veel mensen komen vragen of ze een VVV zijn." Dus wij met kaart de toerist uithangen en al slenterend achter de meute aan naar de winkelstraat. We werden naar een winkeltje gelokt door de geur van verse wafels, maar daar stond een flinke rij voor de deur. Dus wij doorlopen. Toen we halverwege de hoofdstraat waren voelden we nattigheid (maar dat kan helemaal niet want dat was titel van gisteren). Oké, het begon te druppelen. Nou, we stonden voor de Sport 24 en aangezien ik veters voor mijn wandelschoenen nodig heb (de buitenkant begint van de binnenkant los te raken en ik weet niet hoe lang ze het nog volhouden) was dit een prima gelegenheid om naar binnen te gaan. Ik werd keurig geholpen door een vriendelijk meisje dat echt vloeiend Engels sprak. Veters, ja hoor, die had ze wel. Waarschijnlijk heb ik ze van 120 cm nodig. Wit of zwart? Ik zeg doe maar zwart. Het ware dan wel platte veters en eigenlijk had ik andere nodig, maar als reserveveters in de tas was dit prima. Hoeveel het moest gaan kosten? 30 kronen, maar ik had geluk want ik ik kreeg 20% korting. Dat is toch weer een keer douchen op de camping. Natuurlijk vroeg ik nog even na of we goed gingen voor de VVV. Nou, nee dus! Deze was dit jaar verhuisd naar zeg maar vlak waar we het hadden gevraagd de eerste keer. We moesten naar Skagen Museum. Na nog 3 keer op de uitspraak te hebben geoefend met het vriendelijke goedlachse meisje (en echt die uitspraak weet ik nu al niet meer) gingen we weer op pad. Toen we weer buiten stonden was het nog harder gaan regenen. Gelukkig stonden er van die grote parasols waar we met z'n allen (ja, die lange rij mensen was ook allemaal naar het centrum gegaan) konden schuilen.

Toen het weer wat afnam met de vochtigheid zijn we richting de VVV, zeg maar richting waar we vandaan kwamen, gelopen. Aan de overkant trok Sabine me de wijnwinkel binnen. Wijnwinkels zijn sinds twee dagen gevaarlijk gebied. Sabine houdt dan niet van wijn, maar daar verkopen ze overheerlijke ballen. Ze hadden hier ook bananensmaak en deze hebben we met veel moeite laten liggen.

Tegenover de plek waar we hadden gevraagd of ze een VVV waren, is het Skagen museum. Lange rijen mensen stonden daar te wachten. Je begrijpt al dat ik even naar de portier gegaan ben voor de VVV. Nee, die zat niet in het museum, maar aan de overkant, daar waar we de plattegrond en de routebeschrijving naar de VVV in eerste instantie hadden gekregen. Met een verbouwereerd gezicht gaf ik aan dat zij zelf geen idee hebben dat ze de VVV zijn. Die aardige portier ging het nog even voor ons navragen en kwam daarna terug met het antwoord dat dat toch echt de VVV moest zijn. Die hebben we dus maar overgeslagen. Vervolgens kwamen we weer langs die lekker ruikende winkel. Daar hebben we een ijsje gehaald met twee enorme bollen. De prijs was er ook naar, maar dit ijsje met gouden randje kregen we van Ria en we hebben het ons heerlijk laten smaken.

Daarna zijn we nog even naar de Vippefyr gelopen. Toen moesten we toch echt verder. We hadden nog brood voor morgen nodig en we hadden een SPAR gezien. Ik blijf het nog altijd vreemd vinden dat de SPAR in Zoetermeer is begonnen en dat er bij ons in de omgeving geen SPAR meer te bekennen is. Dat verhaal moet Sabine dan ook bij elke spar weer horen (over dat ie in de Dorpsstraat zat en zo).

In de SPAR was het even zoeken naar de spullen, maar wat we vandaag zagen maakte ons ook blij. We zagen namelijk ons favoriete Schotse drankje Irn Bru. Wie had dat nu gedacht in Denemarken! Wat een troost nadat Sabine vanmorgen op Facebook had gezien dat vanaf 2 augustus de reizen naar Schotland weer door mogen gaan. Zo ging het afgelopen jaar ook. Precies een paar dagen nadat wij anders waren vertrokken ging Schotland toen ook weer open. Maar goed, hier hadden ze Irn Bru. Nadat we de boodschappen hadden gedaan en ik de tank nog even had gevuld bij de Shell express reden we weer richting de camping. We zaten elkaar net te vertellen hoe we hadden geboft het het weer en hoe we lekker een kleurtje hadden gekregen van het zonnetje toen het begon te druppen. Druppen werd regen en, je raad het al, regen werden weer mega buien. Volgens mij staat de camping gewoon op de verkeerde berg. Daar aangekomen begoni begon het zonnetje te schijnen. Terwijl Sabine de bloemkool opbakte en de aardappelen kookte zette ik vast de tafel en stoelen in de zon. Dat was van korte duur. We hebben uiteindelijk in tent gegeten.

Vanavond hebben we na de meeste buien (anderhalf uur vanaf dat we klaar waren met het eten) de afwas gedaan een een wasje uitgespoeld. Alles hangt weer gezellig in de tent. En morgen? Dat gaan we zo overleggen. We kunnen kijken of we vogels kunnen spotten of op zoek gaan naar grafheuvels, maar als ik het weerbericht moet geloven kunnen we morgen beter inpakken omdat het dan een soort van droog blijft en flink gaat waaien. De volgende camping verwacht ons al (maar wel pas op zaterdag ook al denk ik dat een dagje eerder vast geen probleem zal zijn) Deze camping ligt op het eiland Funen maar daar kunnen we met de bruggen die ze gebouwd hebben makkelijk zonder boot komen.