Dag 9: Van het padje af

De titel van vandaag is "Van het padje af". Dit vond Sabine een geweldige titel. Ik vond het iets minder, totdat......

Vandaag zouden we maar eens op het eiland Vágar wat hoogtepunten gaan bekijken. Volgens het weerbericht zou het regenen en vanmorgen klopte dat ook aardig. We stonden laat op en gingen nog later weg. Eerst sprong ik onder de douche. De planning was dat Sabine er daarna direct onder zou springen, maar het warme water was binnen 5 minuten al op. Dus na het ontbijt ging ook zij maar eens douchen. Ondertussen stond ik eieren te bakken en de rest van de lunch in te pakken. Tegen 11:00 uur vertrokken we dan op weg naar Gásadalur. We zouden onderweg al wat hoogtepunten tegenkomen en ja hoor, daar zagen we een gat in de rots in zee. Dat was duidelijk de Drangarnir. Ik de auto netjes aan de kant geparkeerd op een wat grotere passeerplek. Niet dat hier passerplekken nodig waren, want het was een tweebaansweg. Het was dus eigenlijk een soort vluchtstrookje. Op dat moment was het droog en ondanks het grijze weer was alles goed te zien. Hierna zijn we verder gereden en zo kwamen we bij de eenbaanstunnel die Gásadalur verbindt met de rest van de wereld. (Klik hier voor het filmpje van de tunnel). Dat was goed te doen. We hadden maar één tegenligger en wij hadden voorrang. Beneden aangekomen, na een aantal heftige bochten met adviessnelheid 20, heb ik de auto weer netjes geparkeerd. Natuurlijk was ik vergeten de lampen uit te doen, maar dat wist ik toen nog niet. Er liepen hier wat mensen en om de zoveel tijd werd er een bus toeristen geleegd. Op het moment dat wij er waren ging er eentje bijna weg en op het moment dat wij weer gingen werd er eentje geleegd. Het viel dus allemaal best wel mee. We zouden gaan kijken bij de Múlafossur. Een watervalletje dat zo de zee in valt. Voor ons is het een watervalletje aan gezien de watervallen op IJsland echt mega zijn. We gingen op pad en de weg was niet zo lastig. Behalve dat het was afgezet met paaltjes hoefden we alleen maar achter de mensen aan te hobbelen. We zagen mensen al dichtbij staan, maar ik zei dat we beter eerst naar boven konden lopen. We gingen over een bruggetje en we maakten nog het grapje dat dat vast het water van de waterval zou zijn. Boven kwamen we bij een bankje en zagen we papegaaiduikers.(klik hier voor het filmpje van de omgeving). Het pad liep nog door en wij dus ook, al vroegen we ons wel af waar we heen zouden gaan aan gezien we van zee af liepen. Dus wij het aan een aantal gezellige meiden gevraagd. Nee, de weg liep richting een aantal oude routes, niet heel handig met dit weer en zeker niet wanneer je het niet van plan was. We waren duidelijk van het padje af. Wij terug naar het bankje en nu stonden we daar zonder andere mensen. Dus de andere camera gepakt en lekker foto's geschoten. Sabine stond in mijn beleving veel te dicht bij het touwtje van de afrastering. Volgens haar niet. Ze zei dat er vogelpoep op het bankje lag. Dat was ik na 5 minuten en wat papegaaiduikers alweer vergeten en natuurlijk ging ik er middenin zitten. Dat is best knap op zo'n groot bankje met zo'n klein poepje. Vervolgens liepen wij terug naar beneden, want daar konden we de Múlafossur zien. Halverwege bedacht ik me dat ik misschien de autolampen niet had uitgedaan. Kijk, thuis staan ze natuurlijk gewoon op auto en ze gaan dan automatisch aan als het donker wordt. Hier moeten ze de hele dag aan. Ik ben dus niet gewend om ze uit te zetten. Dus ik tuur door mijn camera, maar ik zag geen lampen. Ik bedacht me nog wel dat als ze op de auto stand staan en ik de auto dichtklik, de lampen uit gaan. Dus wij door naar het watervalletje voor een paar mooie foto's. En wat bleek naderhand? De lampen stonden inderdaad nog aan en gingen branden op het moment dat ik de auto open klikte.

Vervolgens gingen we na onze traditionele plas weer door met de sightseeing. Onze eerste stop was in Bøur. Hier gingen we het kerkje bekijken. Er zijn duidelijk geen kerkgangers meer in het dorp, want het hele kerkje is ingepakt. Ook hebben we nog één stap op het strandje gezet.

Hierna zijn we doorgereden naar Vatnsoyrar. We zagen daar twee mensen schapen scheren en er waren allemaal meiden aan het voetballen. Omdat het maar zo bleef regenen hebben we in de auto gepicknickt, maar niet voordat we hebben gekeken naar de Kaminan, een inham in de berg met waterval. We zouden ook nog de Nykurin bekijken, ook wel de Nix, maar we bedachten dat dat wellicht op de terugweg zou kunnen. Vatnsoyrar ligt aan het meer Leitisvatn en dat meer hangt 40 meter boven de oceaan. Het is de bedoeling dat we daar nog naar toelopen en daar dan ook een enorme waterval de zee in zien storten. Maar dat is voor over twee dagen. 

Na de picknick gingen we naar Miđvágur. Natuurlijk niet zonder stop bij Gróhústangi. Dat zijn van die lullige huisjes van keien en gras aan het water. Ik reed heel zachtjes op de 80km/u weg op zoek naar een afrit. Er wordt namelijk niets aangegeven. Ik dacht te zien dat er inderdaad een afrit was. Dus nog langzamer kom ik aan met zo'n 5km/u draai ik voorzichtig het stukje weg op. Nou moet ik er wel bij vertellen dat dit echt gewoon een stukje rechthoekige weg was zonder in- of uitdraaistrook. Omdat dit dus echt gewoon een stukje rechthoek was deed ik heel voorzichtig om niet aan de rechterkant van het padje af te raken. Hoor ik ineens GrrrrrKrrrr boem. Ja hoor, van het padje af, maar nu aan de andere kant. Mijn auto kiepte zo naar voren. Er stond een vriendelijk man naar ons te glimlachen en ik stapte maar even uit. Wat bleek mijn auto was gewoon naar voren gekukeld. Ik deed alsof ik heel rustig was, maar had geen idee hoe ik dat ding weer terug moest krijgen op die weg. De vriendelijk man zei dat ik gewoon mijn wielen recht moest zetten en naar achteren moest rijden. Ik vroeg nog of hij dat wilde doen, maar dat zag hij niet zitten. Dus ik heel stoer weer die auto in. Ondertussen had Sabine alweer in haar alle taalgrenzen overschrijdende gebaren aangegeven dat het allemaal niet zo makkelijk zou gaan. De achterkant van de auto hing namelijk ongeveer een halve meter boven de grond. Hierop kwam hij ons helpen. Samen met Sabine duwde hij de auto omlaag zodat de achterwielen grip zouden hebben. Daarna ging ik als een waanzinnige achteruit. Ik moest wel direct op de rem trappen aangezien ik anders direct de 80 km/u weg op zou rijden, waar natuurlijk auto's aankwamen. Zo hebben we dan toch nog de auto netjes beneden gekregen. Sabine maakte vrijwel direct de opmerking dat ze vergeten was een foto te maken, gevolgd door dat haar titel "van het padje af" toch echt wel de beste titel zou zijn. Nadat we een paar foto's hadden geschoten en ik die man nogmaals had bedankt gingen we dan toch maar weer verder. Zijn tip is om gewoon het raampje open te draaien zodat je naast je kan kijken waar de weg stopt.

Nu hadden we wel trek in wat warms. We hadden het koud en we hadden het nat. Dus wij naar Sandavágur. Hier hebben we eerst de kerk bezocht. In deze kerk staat een speciale steen uit 1200 met ruineteksten en ook is dit het enige kerkje met rood dak in de omgeving. Ook hier hebben we vandaag weer nieuwe woorden geleerd. Tak viele betekend heel erg bedankt en Visjago betekend alsjeblieft en graag. Dit zijn trouwens niet de originele schrijfwijzen. Na de kerk zijn we door gegaan naar Fiskastykkiđ Úti á Gjógv. Het was vroeger een plaats waar de vis werd gedroogd. Om op te warmen bestelden we warme chocolademelk en voor de schrik deden we er een kanelsnurla (kaneelbroodje) en een jarđber Terta (rabarbertaartje) bij. Daarna hebben we nog een klein stukje gewandeld voor een prachtig uitzichtpunt, waar we natuurlijk niets zagen vanwege de wolk. Inmiddels weer koud hebben we nog twee punten bekeken. Het ene was het uitzichtpunt op de Trøllkonufingur en het ander was de Nix. 

Ook zijn we nog even naar de haven voor morgen gereden. We gaan ervanuit dat we er 20 minuten over lopen en we willen er om 8.45 uur zijn. Wij vertrekken morgen dus om 8.15 uur naar de haven voor de overtocht naar Mykines. Alle warmen kleren hebben we al klaargelegd en we hopen op droog weer. Het bijzondere hier is dan weer wel dat de lucht 's avonds wel blauw is.