Dag 6: Oeps!

Nadat wij gisteravond de benodigde spullen het hotel in hadden gesjouwd, alwaar een groep jongeren nogal luidruchtig in de lobby zat, hebben we heerlijk gedoucht en zijn we het bed, maar in gedoken. Geloof het of niet, maar ik kan mij nauwelijks herinneren dat ik mijn voet het bed in heb getrokken, ben niet wakker geworden tot vanmorgen om een uur of zeven er twee appjes binnen kwamen. Eentje bij Sabine, dat was haar moeder, en eentje bij mij, dat was Sarah met Daan waarbij Daan in een filmpje vrolijk geluiden makend zat. En dat is heel bijzonder, want dat deed ie voor we weggingen nog niet. De wekker ging bij ons om 8:00 uur. Aangezien je je haar hier niet onder de kraan kan krijgen, ben eerst ik en is daarna Sabine onder de douche gesprongen. Een quicky. Zo klaar en gelijk nat haar. Daarna gingen we naar de ontbijtzaal. Het was er lekker druk en wij gingen bij mensen aan een tafeltje zitten, met een plekkie ertussen. Lekker genieten van wel heel veel luxe. De jongen en het meisje aan tafel waren niet erg veel in gesprek, maar wel veel met hun telefoon bezig. Wanneer ze spraken was het in het Engels en het klonk ook echt als een Engels accent. Ja, dat kunnen wij verstaan. En toen ging die jongen dus bellen met iemand. Nee ze zouden één dag naar Den Haag en dan moesten ze daarna naar Schiphol. Tegelijkertijd zocht zij de treintijden op en zei dat de trein vanaf Den Haag één keer per uur naar Amsterdam rijdt. Dus wij nog grappen dat ze wel aan de vertraging moesten denken. We vroegen ons ook af wat ze nu weer in Den Haag wilden zien. Het Binnenhof is afgesloten voor de komende tig jaar, er is volgens ons niets in het World Forum, Scheveningen is nog steeds geen Den Haag en zo verder. En hij maar kletsen aan die telefoon. Nee hij moest de 31e terug zijn. Of er een vlucht geregeld kon worden en zo nog meer. “Patser”, zei Sabine. “Vindt zich helemaal het ventje”, zei ik. Ook gaven we aan dat het best wel raar is dat wij hun wel konden verstaan, maar zij ons niet. Ik ging nog een theetje halen en een sapje voor Sabine. Sabine stond daarna op voor de yoghurt met chia zaad. Vraagt dat meisje ineens aan mij of wij gisteravond aangekomen waren. In vloeiend en zuiver Nederlands! Oeps! Dit deed mij denken aan mij vakantie met mijn ouders toen ik 15 was. Lac de Chalain. Tegenover ons stonden Duitsers met twee zoontjes en een veel te grote caravan. En die vrouw maar zwoegen. Mijn vader had de hele dag commentaar. Zo van ‘typisch een Duitser’, 'Laat zijn  vrouw al het werk doen’, en zo meer. Snijdt zij zich in haar hand bij de afwas. Wat blijkt? Zij een Rotterdamse, had alles kunnen volgen en ze was al lang immobiel geweest ivm een breuk en nu mocht hij echt even vakantie. Oeps!

Nou nu weer een flinke oeps dus, maar ik liet niets merken. Ze heette Eline en kwam uit Amsterdam. Ze was hier met het vliegtuig gekomen en ze moesten vandaag weg naar Edinburgh. Ze is de tourmanager van een band: Sons of the East. Ze hadden hier op een festival gespeeld en moesten nu in Edinburgh, Londen en daarna naar nog wat plaatsen. Ook naar Den haag. Ze spelen in het Zuiderpark theater en logeren in Delft. Kan ze haar broer ook nog even zien. Toen heb ik toch maar even benoemd dat we hem een patser hadden genoemd en zo. Nou hij was de drummer. Waarschijnlijk waren zij ook degene die zo luidruchtig in de lobby zaten gisteren. 

Ze hadden het hele weekend een eigen begeleider gehad, een leerkracht die dus alles kon vertellen en alles wat ze wilden zien regelde. Hij nam ze overal mee naar toe. Bofferds.

Tsja, daarna ging ze weg, want de huurauto moest terug. Wij gingen naar de kamer om de verhalen online te gaan zetten. Toen hebben we de wandelschoenen aangetrokken, de thermoskan gevuld, de lunch meegenomen en zijn we vertrokken. Maar niet voordat de aardige dame bij de receptie nog even een boot voor ons had geregeld zodat wij morgen naar Sandoy kunnen. We gaan al vroeg, de boot gaat om 9:45 uur en wij moeten er uiterlijk 9:15 uur zijn.

We kregen een kaartje mee met een korte looproute naar het centrum. Nu moet je weten dat we op een berg zitten en de korte looproute gaan flink omlaag. En bij elke stap die we dalen zegt Sabine altijd:” Fijn hoor dat dalen, maar we moeten ook weer omhoog.”

 Helemaal bovenaan ligt het hotel.

We zagen overal rode bussen rijden. Lijn 1, 2,3 en 4 zijn rood. En rood is gratis hebben wij gisteren vernomen. Dus bij elke bus zagen wij een potentieel vervoermiddel terug. Niet dat de bus bij het hotel komt, maar wel dichterbij dan het centrum. In het centrum aangekomen kwamen we bij het busstation. Ook hier zijn zwervers. Wel met kruk en dan bedoel ik om mee te lopen. We zagen sowieso veel krukken. Als je veel in de bergen loopt word je waarschijnlijk gewoon kreupel. Vervolgens zijn we naar de VVV gegaan om daarna aan ons rondje Tórshavn te beginnen. Eerst maar de oude stad, maar niet voordat ik de platenzaak in was gelopen. Een speciale met alleen maar Faeröerse artiesten. In de oude stad kwamen we bij de Domkirkjan. We waren niet de enigen die daar waren. Het is een bijzonder kerkje met een mooi interieur en ook  hier hangen boten in de kerk. Dat zien we eigenlijk best vaak in het buitenland. Op Shetland, op Bornholm, in IJsland, eigenlijk overal waar veel mensen leven van de visserij en het water. Vervolgens zijn we doorgelopen naar de rest van de oude stad, met rode houten huizen. Ik vroeg Sabine nog of ze even als de kleine zeemeermin op een steen wilde gaan zitten, maar dat deed ze toch mooi niet. Daarna zijn we doorgelopen naar het ford, Skansin Formand, dat is een ieniemienie klein vestingschuurtje met zes kanonnen, vier oude en twee wat nieuwere.

Hierna zijn we naar het winkelgedeelte gewandeld. Dat is eigenlijk best een triest gedeelte. Ze hebben daar net zo veel winkels als wij in winkelcentrum De Vijverhoek. Zodoende zijn we doorgelopen naar een winkelcentrum, boven op de berg. Hier zaten best wel wat eettenten, een grote supermarkt, twee kledingwinkels, een speelgoedwinkel, de body shop, een telefoonwinkel, een koopjeswinkel en een mediamarktachtige winkel, evenals een apotheek. In het midden van dit overdekte geheel was een waar speelparadijs met trampolines, klimrekken van touw en nog veel meer. Ik denk dat dit net zo groot was als winkelcentrum Meerzicht. We hadden onderhand wat trek gekregen en Eline vertelde vanmorgen dat het hier echt heel duur is (ze vulde ook een plastic lunch tasje, tijdens een ontbijt) en dat deed mij dan weer denken aan de prijzen op IJsland. Dus vanaf het moment dat wij van het ford weg waren gelopen, waren wij op zoek naar de prijzen van de menu’s bij de verschillende restaurants. In IJsland is het namelijk zo dat je tot 17.00 uur goedkoper kunt eten omdat het dan de lunchkaart betreft. Nu hadden we hier al helemaal geen prijzen kunnen vinden, dus dat moesten we sowieso nog uit gaan zoeken. Maar goed, we kregen dus trek en er was een Burger King. Dus wij allebei aan een Whopper menu zodat we de lunch vanavond konden eten. Twee Whopper menuutjes kosten hier 203 kronen, omgerekend is dat 26 euro en met de wisselkoers kom je op 28 euro. Wat hier heel bijzonder is, is dat je een herbruikbare plastic beker krijgt die je dan zelf zo vaak mogelijk mag vullen met frisdrank. Niet dat je die 28 euro er dan afdrinkt.

Nadat we hier hadden gezeten zijn we naar de supermarkt gelopen. Stonden we toch mooi aan de verkeerde kant en konden we de hele ingang niet vinden. Oeps! Deze bleek ook aan de andere kant van het winkelcentrum te zitten aangezien het zo’n grote supermarkt was. We hadden niet veel nodig; yoghurt, granolen, brood, koekje en een winegum. Ook dit was bij elkaar 30 euro.

Vervolgens besloten we dat het best wel laat was en dat we maar eens terug moesten lopen naar het hotel. Nu had ik goed opgelet toen we op de heen weg naar de stad liepen, maar omdat we nu in een heel ander deel waren wist ik eigenlijk niet meer zo goed hoe we terug kwamen bij ons tussendoor weggetje. We konden het hotel wel zien liggen op de berg. Sabine vond dat omdat we nu al omhoog waren gelopen we de weg best wel door konden lopen. Maar die boog naar rechts en dat was niet handig. Dus wij weer omlaag. Ik dacht ik vraag het even aan iemand. Deze persoon stuurde me terug naar het busstation. Terwijl wij iets omlaag liepen hoorden wij kinderen en wij wisten dat we op de heenweg langs een speeltuin waren gekomen. Dus wij doorsteken en jawel, we kwamen op de juiste weg. Waarschijnlijk ook omdat Sabine onderhand Truus had aangezet. Met herkenningspunten als ganzen en een fuchiaheg kwamen we toen vanzelf op ons binnendoor weggetje. Achteraf viel de klim best nog wel mee. Boven aangekomen was ik bezig met het afhalen van de foto’s van de camera. Omdat mijn tenen nogal zeer deden, wilde ik mijn tenenspreiders even aan (en nee, ik ben nog steeds niet bejaard). Ondertussen had ik ook even de koffie aangezet. Sabine zei mij wel even te helpen met die tenenspreider, ziet ze zo het hele koffiekopje overlopen. Oeps! Wij rennen om zo snel mogelijk de stoel weg te trekken en te voorkomen dat de koffie op de grond zou vallen. Omdat de kop zo vol was heeft Sabine met een lepeltje de koffie heel lief van het ene kopje in het andere kopje staan scheppen. Nu had ik twee kopjes koffie.

Toen dachten we even bij te komen met de tv aan, maar werden wij verrast door een beeldbelletje van Sarah met Daan. Wat een vrolijke jongen is dat. Vervolgens hebben wij de tassen gereorganiseerd en toen zijn we ons brood gaan eten. Toen ik een boterham met allioli (nadat Sabine al twee boterhammen had gesmeerd) ging smeren bleek er ineens een grote streep op mijn broek te zitten en dit zonder knoeien. Het is nog mijn nieuwe broek ook, dus ik naar de badkamer om het even met wat water schoon te maken. Daarvoor pakte ik de handdoek van vanmorgen en maakte die nat. Na vakkundig gewreven te hebben bleek mijn broek nog af te geven. Nu heeft de witte handdoek een aantal blauwe vlekken. Oeps!

Morgen bij aankomst op Sandoy gaan we zoveel mogelijk hoogtepunten van het eiland bekijken. Daar hebben we bijna twee dagen voor. En natuurlijk moeten we niet vergeten om direct op de boot de boot voor de terugweg te boeken. Wat we wel al hebben geregeld is een automatische afschrijving voor de tol in de zeetunnels die we gaan gebruiken.

Nu nog eventjes van de avond genieten voor we de luikjes gaan sluiten.