Dag 2: Rust

Vandaag mochten we uitslapen, het is tenslotte vakantie. Dus om 4:20 uur gingen de luikjes open. Het was mooi buiten met het ochtendgloren, dit kon ik goed zien aangezien de gordijnen niet geheel konden sluiten, en ik lag nog heerlijk. Sabine ook. Na een minuut of 20 moest ik toch wel erg plassen. Sabine was onderhand wakker geworden en dus liepen we samen gezellig, als Hepie en Hepie, naar de toiletten. Daarna weer snel terug naar bed want we hadden nog wel even voor de wekker om 8 uur zou gaan. Ik kon de slaap niet vatten en gebruikte de tijd om te kijken welke bezienswaardigheden we onderweg zouden tegenkomen. Een kansloze expeditie, Truus en ik matchen gewoon niet en als ik de weg opgeef die we moeten rijden pakt ie alleen de dichtstbijzijnde plaatsen voor bezienswaardigheden en attracties. Dat gaf ik dus maar weer op. Nog even slapen leek mij geweldig. Liggen is ook leuk. Om half acht waren we beiden echt wel wakker en kwamen we tot de conclusie dat het bed echt wel heel goed lag. Aangezien er gister nog een stuk of 8 tentjes op het veld bijgezet waren dachten we dat het nog wel eens druk kon worden bij de douches, dus wij met het gaan van de wekker richting de douche. Na gedoucht te hebben konden we vast al wat tassen in de auto leggen. Dat scheelde een boel troep in ons vat. Gelijk konden we door voor ons Frühstück. We hadden geen haast, want we hoefde vandaag maar 4 ½ uur te rijden. Dus na rustig gegeten te hebben gingen we de spulletjes opruimen en in de auto leggen, nog even naar kamer 100, en nog een keertje (mijn blaas houdt van foppen) en toen vertrokken we rond 10:00 uur. We reden over wegen met mooie groenen bomen (we zagen ook een eekhoorn) tot we bij de 7 (snelweg) kwamen richting Flensburg.

Na ongeveer een uurtje gereden te hebben kwamen we bij de grens. Daar staan gewoon nog mannetjes die je zouden kunnen controleren. Vlak na de grens, zeg na nog een half uurtje rijden,  hebben we bij de OK geparkeerd, geplast, boekjes van Noord Jutland gepakt en daar hebben we een cappuccino en een chocomelk gehaald. Ik begon in het Duits tegen de vriendelijke jongen bij de kassa te praten, mijn Deens is nog beroerder dan mijn Duits, maar hij sprak in vloeiend Engels terug. Ik moet er denk ik nog een beetje aan wennen dat ik beter in Engels kan beginnen en kan vragen of ze Engels spreken dan om dit in mijn zeer gebrekkige Duits te doen. Ook hebben we even lekker de benen gestrekt. We zagen en hoorden daar ook de groenling. Daarna tufte Sabine vrolijk voor de volgende anderhalf uur. Ik ging op zoek naar de muziek die ik had gedownload en op de stick had gezet en kwam erachter dat er een cd in de auto zat. Dus ik door al die nummers heen deejee-en en daar kwam Donna Summer. Direct zaten Sabine en ik met ons hoofd in Schotland. We hebben daar ooit een deel van de North Coast 500 route gereden op weg naar Ullapool en net toen ik lekker steil een helling afreed met haarspeldbochten heeft Sabine dat gefilmd. Met Donna Summer en haar gehijg op de achtergrond. Sabine heeft me nog nooit zo rustig gevonden naast zich op de passagiersstoel als de afgelopen twee dagen. In plaats van na 10 minuten al ongeduldig en verveeld klaar te zitten om te rijden, kon ze zo lang rijden als ze wilde. Natuurlijk moesten we weer er na anderhalf uur weer af voor een kleine sanitaire stop. Ook bij een OK. Hier was het toilet in zo’n cabine. Ik weet niet hoe ze het doen in Denemarken, maar bij hun zijn de toiletten in de cabines menigmaal schoner dan in Nederland het doorsnee openbaar toilet. Na het eten van een lekker broodje smeerworst, het bewonderen van en bewonderd worden door de musjes, gingen we weer op pad. Het weer is ons al aardig aan het voorbereiden. We kregen onderweg wat buien en ook mooie luchten. Op een gegeven moment zagen we donkere wolken in de verte met daaruit een enorme sluier van regen. Nog geen 5 minuten later kwam er toch een bak water naar beneden. Ik zag geen hand voor ogen. Dus ik panieklichten aan (nee, zelf waren wij heel rustig), een baan naar rechts, twijfelen of ik de vluchtstrook op zou gaan als ik deze zou kunnen vinden, daar stond een auto met panieklichten dus die was gevonden, maar gelijk ook een bord met de P dus toen er even af bij één van de vele, mooie en superschone parkeerhavens langs de snelweg. Deze parkeergelegenheden zijn hier ook echt om de paar kilometer. Rust kan je hier zeker wel pakken. In Nederland zou dit ook mooi zijn om te hebben: schone, ruime en groene parkeergelegenheden langs de snelweg met superschone toiletten.  Nog geen 2 minuten later leek de regen wat te minderen en gingen we snel verder.

Zo tuften we vrolijk door en Sabine gaf aan dat de rit veel langer leek te duren dan die van gister. Na drie kwartier deelde ik deze mening. Er leek maar geen eind aan te komen. Nu hadden we ook de liedjes op de stick aangezet en terwijl wij zo vrolijk door tuften verbaasden wij ons over de hoeveelheid nummers die niet origineel zijn, alsof er niks meer zelf bedacht kan worden tegenwoordig. In menig nummer hoor ik een ander. Op een gegeven moment mochten we de snelweg af en kwamen we op smalle wegen tussen groen, bomen en landbouw. Hier zagen we steeds meer roofvogels en we begonnen ons al aardig thuis te voelen in dit afgelegen gebied. We moesten nog even langs twee ambulances (een brommerrijster was gegleden) en zo kwamen we bij Lønstrup. Direct waren we uit onze idyllische droom ontwaakt. We reden zo een geweldig toeristisch dorp binnen en druk dat het daar was. Egelund Camping was snel gevonden en Mogan wist ook direct wie wij waren, toen ik over het motel begon. “Aah, Simone”, zei hij. Nu hebben we allebei een beeld bij de stem. Wij hebben een kamer in een apart gebouwtje waar we de auto voor konden zetten.

Na uitgeladen en onze traditionele foto gemaakt te hebben, gingen we op pad. We zitten vlakbij zee en we wilden heel graag het strand op. Ook hebben ze iets dat heet Lønstrup Klint, daar wilden we natuurlijk ook naar toe. Dus wij aan de wandel, we hadden tijd zat. Toen wij eenmaal de weg hadden gevonden, naar daar waar we het water hoorden, bleken we niet omlaag te kunnen. Dus wij terug en bij de vriendelijke jongen van de galerie vragen hoe we naar het strand konden. Ik begrijp niet zo goed hoe ik werk, want wie vraagt er nou in het Duits aan een Deen of hij Engels spreekt. Nou, ik dus. Waarop die Deen aangaf dat hij liever Engels spreekt dan Duits, want zijn Duits was niet zo goed. Waarop ik bevestigend kon antwoorden dat ik ook geen Duits spreek en we vrolijk in het Engels verder converseerden. Hij wist ons te vertellen dat we het strand op konden lopen als wij tien minuutjes door zouden lopen. Dat daar ook de rest van het dorp was en toen hij opzocht waar Lønstrup Klint was (hij had geen idee waar we het over hadden) begon hij te lachen en gaf hij aan dat we er bovenop hadden gestaan. Maar ja, als je erop staat kan je dat natuurlijk niet zien. Na vriendelijk gedag gezegd te hebben zijn we doorgelopen. Al rap hadden wij het strand gevonden, net als de Spar, restaurantjes en nog wat galeries. Het was een mooi uitzicht op zee en een nog mooier uitzicht op de Klint. Via de alternatieve route gingen we terug. Eerst de trap op, een plat getrapt paadje volgen, daarna over een kiezelpad voor auto’s en toen liep het dood. Via Truus wisten we de autoweg terug te vinden naar het dorp. Daar hebben we lekker pizza gegeten. Het Oekraïense meisje van de bediening sprak net als wij geen Deens, maar wel Engels. Dat Deens gaat ze hier ook niet leren aangezien de meeste toeristen Duits of Engels praten.

Nu bleek het alweer half zeven te zijn geweest en ineens was het over met het rustig aan doen van vandaag. We moesten nog een verhaal tikken, een boot regelen naar Mykines als ook de gidsen en de overtocht naar Sandoy. Mykines is gelukt, alsof je een emmer leeg gooit zo duur, maar het is het vast meer dan waard. De overtocht naar Sandoy is een heel ander verhaal. Dat gaan we straks nog een keer proberen, in de hoop dat ie dan wel de credit card pakt. Wat we morgen gaan doen…… we hadden al zoveel plannen onderweg, maar we gaan niet nog twee uur terug rijden voor een natuurreservaat. Zo meteen gaan we in de boekjes die we mee hebben genomen van de toiletten bij de OK en op internet kijken wat we gaan doen. Ook gaan we zorgen dat we genoeg boodschappen mee hebben voor lunch en ontbijt op de boot.