Dag 1: Eitje

Vanmorgen vroeg ging de wekker. 4 uur was het. We mochten nog 3 x snoozen dus om kwart over vier gingen we er uit. Nog snel even de laatste spulletjes inpakken. Terwijl Sabine het ontbijt klaar maakte, stopte ik de overige spullen in de auto. Na het ontbijt gingen we dan echt. Niet om 5 uur maar om 5:20 uur.

Konden we nog mooi even tot 6 uur de 120 km/uur meepakken op de snelweg. We stonden stil voor het spoor, bij ons om de hoek en op de snelweg hadden we 3 groene pijlen. 3 groene pijlen betekent maximaal 100. Is dat even balen. Gelukkig kwam aan die pijlen ook een eind, dus konden wij mooi tot 6 uur doortrappen. Vlak voor Utrecht begon Sabine zichtbaar te balen. Onze gebakken en gekookte eieren lagen nog thuis in de koelkast naast het restje smeerworst, smeerkaas, de gesneden paprika's en komkommer.  Mijn ouders zouden nu vandaag spontaan ei eten. Bij Amersfoort kwamen we in langzaam rijdend verkeer. Er was een vrachtwagen, achter een stukje vangrail, zo tegen een peiler van een fietsbrug aangeknald. Het was heel bijzonder dat het voorste deel aan de ene kant van de peiler lag en de achterkant aan de andere kant, terwijl het stukje tussen vangrail en peiler een halve auto breed is. De cabine was voor 3/4 helemaal weggevaagd. Gelukkig zagen we de ambulance al aan de andere kant van de weg terug scheuren, dus waarschijnlijk leefde de bestuurder op dat moment nog. 

Natuurlijk moest ik binnen het uur al naar kamer honderd. Dus wij er af bij Terschuur. Daar was een Total Energy. Ik was blij met de drie euro collectegeld die ik snel in mijn broekzak had geduwd vanmorgen. 80 cent moest ik betalen. Ik gooi de euro in de automaat, er komt een kaartje uit maar geen wisselgeld. Tsja, mij kennende kan ik die 20 cent nog wel eens hard nodig hebben langs de snelweg. Ook het poortje ging niet open. Dus ik vraag de vriendelijke medewerker die aan het bijvullen was hoe het zit. Nou hij wist het niet, maar de vrouw bij de kassa zou het poortje wel even open gooien. Wat ik toen meemaakte was als in een droom. Wat een ervaring was het om daar naar de wc te gaan. Je liep er door mooi sfeervol verlichte gangetjes en zonder een deur te hoeven openen liep je zo de ruimte voor de dames in. Op de achtergrond floten vogeltjes en er klonk een rustgevend briesje. Het is dat je onderweg bent, maar anders zou je daar voor je lol toch blijven. Het was ook helemaal schoon, al kan dat natuurlijk ook aan het tijdstip hebben gelegen. Ik denk niet dat rond half zeven al veel plasgeitebreiers gebruik hebben gemaakt van het toilet. Maar zoals altijd komt aan al het goede een eind en moest ik dan toch echt het toilet verlaten. De zeep en de handdoekjes waren prachtig weggewerkt in de muur, weer sfeervol verlicht. Na de handen gewassen te hebben liep ik geheel ontspannen terug. De vriendelijke vrouw had het hele poortje open geklapt, testte het ding en ook zij kreeg geen wisselgeld en wel een kaartje. Ik kreeg 50 cent van haar voor de volgende plasbeurt. Ik gauw naar Sabine, die zich al afvroeg waar ik bleef. Mijn verhaal over het geweldige toilet kon haar maar matig bekoren, maar ik was nog steeds in de zevende hemel met het toiletbezoek. Nu nog even doortrappen en dan Duitsland in. Daar aangekomen mislukte ongeveer alle foto's van het grensbord. Dat hebben we vaker met de vakantie. 

In Duitsland moest Sabine toch wel heel nodig. We waren nu alweer een uurtje verder. Ik eraf bij Emst-Süd. Wat een ranzigheid was het daar op het toilet. De schijt zat letterlijk overal. Heel bijzonder, maar het herentoilet was nog het schoonst. Het liefst zou je daar gewoon achter een boompje je straaltje laten lopen, maar zo beschut is het nu ook weer niet. Dus ik de wc rol gepakt en toen hebben we de beenspieren maar getraind. Vooral niet over nadenken. Gelukkig had Sabine nog wel twee flaconnetjes desinfect in de auto gestopt. Ik was nu denk ik blijer daarmee dan met de eieren. Daarna ging Sabine lekker een stukje rijden. Eigenlijk reed het allemaal best goed door. Onderweg stond er nog een megagroot ei langs de kant van de weg. Was dat een teken?

Zo af en toe konden we iets minder hard doorrijden in verband met wegwerkzaamheden, maar 60 is nog steeds rijden dus ons hoorde je niet klagen. Na anderhalf uur gingen we in Dötlingen een koffie en een chocomelk drinken.

Het gekke was dat we voor we het drinken gingen halen bij Hamburg een oponthoud van 45 minuten zagen en na 20 minuten een oponthoud van 5 kwartier. Dus wij weer de weg op. Ik verwachtte veel oponthoud bij Bremen, maar dat was ook niet meer dan een 80 hier een een 60 daar. Ik was zelfs verbaasd toen Sabine zei dat we Bremen al voorbij waren en dat Hamburg eraan kwam. Nog verbaasder waren we dat we bij Hamburg ineens nog maar 15 minuten vertraging hadden volgen Truus. En dat klopte zowaar. We waren zo door Hamburg heen. Een eitje dus! We zouden tegen 13:00 uur aankomen in Breiholtz. Dat zou niet handig zijn, we konden er pas om 14:00 uur in. Nu had ik de 'onderweg-app' van de ANWB op de telefoon gezet en ik wist dat we ergens een eindje voor Breiholz het beste konden tanken. Wellicht zijn hier ook benzinepompen, maar die geeft de app niet aan. Dus wij eraf naar Itzehoe. Daar kon ik mooi tanken voor 1,739. Koopje! Het toilet was er ook heel schoon en na een ererondje om de pomp om te parkeren hebben we daar buiten even gezellig gepicknickt in de zon. Toen het begon te druppelen deden we een 'nu-kan-het-net-nog' plasje en vertrokken we richting ons vat op de camping. Na een half uurtje was er een wissel en reed Sabine ons rustig verder zo de camping op. We waren 10 minuten te vroeg en de deur was nog dicht, maar een vriendelijke man heeft ons even geholpen en daarna konden we naar onze slaapplaatsen. We hebben de traditionele Piep, Vlek en Odie foto gemaakt en kregen het toen weer binnen 10 minuten voor elkaar om er een grote bende van te maken. Dat duurde 10 minuten omdat we de spullen nog even uit de auto moesten halen. Anders hadden wij dat veel sneller gekund. Na eerst lekker gedoucht te hebben zijn we op bed in slaap gevallen. Nou ja, Sabine sliep en omdat alles open stond sliep ik zo licht dat ik elk aanhangertje of elke trekker die over de brug ging hoorde. De deur stond te klapperen aan de haak en ik schrok daar zo van dat ik bekant tegen het plafond van ons enorme hutje zat. Om 18:00 uur hadden we een tafel gereserveerd in het restaurant en zijn we gaan eten. Daarna hebben we nog heerlijk een ommetje gewandeld. De bejaardenclub zwom aan de andere kant van de brug in de Eider. De jonkies zaten aan de kant. 

Daarna zijn we eerst door het dorp gelopen en toen teruggegaan. Opvallend is wel dat hier veel boze boeren wonen ;).