Dag 1: Geduld is een schone zaak

Vanmorgen was ik al vroeg wakker. 5 uur was het dat ik maar weer eens naar het toilet ging. Niet veel later ging Sabine ook. Zij viel daarna direct als een blok in slaap. Ik kon de slaap niet meer vatten. Het was toch een bijzondere dag vandaag. Vandaag zouden we dan eindelijk weer naar ons geliefde Schotland mogen. Twee jaar geleden stond de reis al gepland. Niet exact deze, we waren net verhuisd en moesten het met iets minder budget doen, maar ook een hele mooie. De grote C gooide roet in het eten en in dat jaar zijn we thuis gebleven. Een week op de camping in Overberg en verder wat ritjes op de fiets vanaf huis. Het jaar erna zouden we dan eindelijk gaan. De reis was omgezet naar een bezoek aan ons geliefde Shetland, we hadden immers een jaar langer kunnen sparen, maar het huisje in Blair atholl stond nog wel van de vorige reis. Helaas gooide ook deze keer de grote C roet in het eten. Toen hadden we de tent gekocht en waren we op avontuur gegaan in Denemarken. En nu dit jaar is het dan zover. Eindelijk mogen we weer op reis naar Schotland en in het bijzonder Shetland. Gisteren hadden we het grootste gedeelte al ingepakt, het huis aan kant gemaakt en vandaag stond in het teken van wachten. Wachten tot we weg konden naar Ijmuiden, wachten tot we door de douane mochten en wachten tot we op het schip mochten. Naar nu bleek kwamen daar nog een aantal zaken bij: wachten tot de boot zou vertrekken en wachten tot we een tafel in het restaurant konden reserveren.

Maar goed, laat ik eerst maar bij het begin beginnen. Toen ik tegen 8.00 uur bijna in slaap was gevallen en de wekker net had uit moeten zetten, werden we wakker gebeld door mijn schoonmoeder die dacht dat we vroeg moesten vertrekken. Nou, niet dus. Wel moesten we er onderhand uit. Ik zou nog de krant en een tijdschrift halen, we moesten de laatsten spulletjes inpakken, een briefje schrijven voor Renate, de auto inpakken en alles afsluiten. Dus ging ik al vroeg richting Hoogvliet. De telefoon lag thuis op de lader, want die heb je zo vroeg toch niet nodig. Bij het tijdschriftenrek aangekomen was er toch behoorlijk wat keuze en Simone en kiezen is niet de perfecte combinatie. Er stonden een hoop onzin tijdschriften en toen viel mijn oog op de National Geographic. Vervolgens viel het ook op de Quest en de Psychologie. Tja, de keuze was reuze. Deze alle drie maar meegenomen, maar omdat ik niet wist of Sabine iets luchtigs wilde lezen en ik niet kon bellen om het na te vragen, heb ik ook maar een flair in mijn mandje gestopt. Hierna naar de service balie voor de Haagse en toen naar huis. 

Thuis aangekomen hebben we eerst eens even lekker ontbeten. Na het ontbijt moesten de zakjes nog in de grijze bak en wat wilde het geval, de prullenbakzak had gelekt en dus moest de net schoongemaakte prullenbak nog even gespoeld worden. Dit zou Sabine wel even klaren. Wat zij echter niet had gezien was dat er in de bak een gat zat. Dus de kraan ging aan en een waterval spoot zo langs de keukenkastjes de vloer op. Nou is onze vloer best mooi om te zien, maar zeer praktisch en gebruiksvriendelijk is ie niet. Elke druppel die je niet binnen een halve minuut hebt afgeveegd wordt een grote vlek. Dus direct had ik snel alle lappen alweer nat door en voor het drogen van de vloer. Hierna ging ik de tassen in de auto zetten, terwijl Sabine alvast de tosti's voor de lunch en de eieren voor morgen klaar ging maken. Het inpakken ging lekker vlot en we hadden zelfs nog ruimte over. Na de buren dag gezegd te hebben vertrokken we dan om 12.19 uur richting Ijmuiden. De reis verliep vlot en om 13.12 uur stonden we al te wachten voor de douane. Ik had net de tosti's gepakt toen we al door mochten rijden. De tosti's dus weer op de wasemmer en wij door de douane, om ons vervolgens te positioneren als eerste auto op rij 12. Hierna hebben we de blaas geleegd en konden wij lunchen. Ook hier hadden we er niet heel veel tijd voor aangezien we om 14.15 uur al de boot op konden. We waren één van de eersten en moesten de auto precies in het midden van twee anderen auto's zetten. Ik dacht even dat die man dacht dat we letterlijk met z'n drieën naast elkaar konden staan. Nou, ik zag dat dat niet zou passen en was blij dat die man het ook door had. 

Hierna zijn wij naar onze hut gegaan. We zitten op deck 8 en hebben zowaar een twee persoons bed. Natuurlijk wilde wij lekker de zon in op het 'sky deck'. Daar wapperden de regenboog vlaggen ons al tegemoet. We waren zo vroeg dat we uit alle plekjes konden kiezen, dat is ons nog nooit gebeurd. Omdat we de vakantie nu konden inluiden heb ik voor ons een cola en een bier gehaald. Dit rondje hebben we gekregen. Het lange wachten ging nu beginnen. Eerst het wachten tot het moment dat ik een tafeltje kon reserveren in het restaurant, dat kon om vier uur. We hebben ooit lekker Italiaans gegeten op deze boot (maar waarschijnlijk was het z'n kleine broertje, want de Italiaan was niet op dek 7). Reserveren kon op dek 7 alleen voor het buffet en dan wel pas om 19.30 uur. Nu is er op dek 8 ook een restaurant en wel een luxe. Hier konden we wel reserveren voor 18.00 uur. Vervolgens hebben we buiten zitten wachten tot de boot vertrok, dat duurde nog wel even. Ik wilde zo graag dat de boot zou vertrekken, de motoren waren al aan, dat ik op het gebouw met de letters A&MSI zag dat de boot vertrok. Eerst verdween de I, toen verdween de S en hierna de M. Maar toen ik later nog eens goed keek bleek dat ik mijn hoofd had verplaatst en de letters om die reden achter een stoel verdwenen. Niet lang erna vertrok de boot echt. 

Wanneer de boot vertrekt is dat voor ons een teken om deze te gaan verkennen. Niet dat we 'm niet al kennen, maar dat maakt voor ons niet uit. Na onze verkenningstocht hebben we onze lange broeken aangetrokken voor het diner. En wat blijkt, we zijn toch iets vergeten. Onze slaaponderbroeken liggen allemaal in de auto. En dus zullen we het vannacht met onze Hunkemollertjes moeten doen. Had ik nu de Hema tent maar aangetrokken. Maar als dat alles is.

Het diner was heerlijk. We hadden als voorgerecht Ceviche, dat is een trio van kabeljauw, zalm en een garnaal op een bedje van lemongrass, met koriandercitrus dressing. Als hoofdgerecht aten we zeebaars. Om af te sluiten met choladefondant. 

Na het eten nog even naar het observatiedek geweest, waar ik heb geobserveerd dat de boot enorm schommelt. Gelukkig is de horizon nog wel recht. Ook hebben we de andere deks bekeken waar de verschillende muzikanten aan het spelen zijn. 

Nu liggen we te wachten, in onze hut, tot we de zonsondergang kunnen fotograferen. Hopelijk vallen we niet in slaap.