Het spoor bijster: dag 17

Vanmorgen werden we al vroeg wakker, na vannacht ook veel wakker gelegen te hebben. Op een gegeven moment ben ik het keukenraam maar gaan openen, heb ik nog even op de bank in de woonkamer gelegen en ging ik toch maar weer voor de vierde keer plassen (het leek mij handig om Sabine ook wat ruimte te geven, maar zij wilde niet alleen liggen) om daarna toch weer in bed te kruipen. Warempel, ik viel in slaap om voor de zoveelste keer weer raar te dromen. Om half acht werden we wakker. Niet uit onszelf, maar de wekker bleek nog te staan. De zon kwam ook al aardig door en om half negen ben ik maar onder de douche gesprongen. Toen Sabine ging douchen wilde ik mij snel aankleden om de krant te gaan halen voor het ontbijt. Natuurlijk kon ik het allemaal niet vinden in de tas, dus toen ik eenmaal iets aanhad was Sabine allang weer klaar. Het ontbijt stond klaar toen ik weer terug kwam met de krant. Ik zeg wel eens dat ik als een prinsesje word behandeld en dat geeft Sabine ook toe. Niet dat ik daarom vraag hoor. Ik zeg altijd dat ik het ook kan, ik heb het per slot van rekening jarenlang in mijn eentje gedaan, maar Sabine zei vandaag nog dat ze dat alleen maar doet omdat ze anders zo lang op me moet wachten.

Na het ontbijt hebben we de spullen gepakt voor de fietstocht. Ik zou al mail gekregen moeten hebben, maar dat was niet zo, dus op de bonnefooi naar Veenendaal voor de fiets. Natuurlijk hebben we ons eerst flink ingesmeerd, want met deze hitte is dat toch echt wel noodzakelijk. Eigenlijk stond het zweet bij vertrek al in mijn bilspleet, zo warm was het.

Bij aankomst bij Sport Totaal werden we geholpen door een man en een meisje. De man was duidelijk de monteur en het meisje…. het meisje. We kregen allebei een fiets waarvan wij dachten dat het formaat zeker ook bij de camping om de hoek zou hebben gestaan. Het meisje had geen idee hoe het formulier ingevuld moest worden, maar uiteindelijk is alles met een beetje hulp van mij toch gelukt en konden we op pad. Eerst naar het Kruidvat voor allergietabletten voor Sabine. De ogen worden er echt niet beter op. Daar zagen we een badje, dus ik direct enthousiast dat we het badje mee moesten nemen voor verkoeling op de camping en dat het badje echt wel achterop de fiets kon bij mij. Sabine wees erop dat ie best groot is en dus lieten we het staan. Direct even naar het thuisfront geappt of er een pomp in de caravan lag, maar daar was wat onduidelijkheid over. Ik heb Michel nog even aan de telefoon gehad en later kregen we een appje dat er een pomp in het schuurtje staat. Dat had mijn zus gezegd en even onder ons… mijn zus weet negenennegentig van de honderd keer waar iets staat.

Dus wij op weg met Truus in mijn zak. Ja, je leest het goed, DE Truus waar ik altijd ruzie mee heb. Truus zat dus in mijn zak en wees ons de weg. Op gehoor probeerden wij haar aanwijzingen op te volgen en dat is nauwelijks te doen. Ik heb op een gegeven moment maar aan een voorbij fietsende oudere meneer gevraagd of wij ook een weg naar Rhenen konden fietsen door het bos of zo. Sabine had er onderhand al flink de balen van zo langs de provinciale weg in de zon (en daarvoor door de woonwijken). Nou dat wist de man wel. Een stuk terug en waar we konden oversteken moesten we oversteken. Zo kwamen we dus op de weg naar Amerongen. Gelukkig stond daar een fietsknooppunt bord en vonden we de weg tussen de bomen door naar Rhenen. Op een gegeven moment kwamen we langs de Thijmse Berg. Daar moesten we een enorme heuvel op. Ik ben echt niets meer gewend en als een hijgend bospaard kwam ik boven met Sabine in het achterwiel. Daar, recies na het bord Rhenen en op een bankje aan de kruising met de autoweg (jawel zo heet de straat), hebben we wat water gedronken en een zwart wit bal genomen.

Toen kwam het mooiste. Een helling zo lang en zo steil dat we niet hoefden te trappen. We moesten alleen de pet niet verliezen en Sabine hing flink in haar remmen. Daar voor ons doemde de Nederrijn al op. Bij Moeke, een restaurant aan de Veerweg, hebben we aan de zijkant op het gras bij de steigers gezeten. Even een broodje. Terwijl we daar zaten begon de beiaardier leuk te spelen alvorens de klok 13:00 uur sloeg (Luister maar). Na de lunch zijn we even Rhenen ingegaan en hebben we de kerk en de molen bekeken.

 Daarna gingen we terug. We wilden absoluut niet weer die enorme heuvel op, maar Truus stuurde ons wel die richting uit. Toch was de weg anders. Truus zei rare dingen en gaf rare straten die er niet waren, maar daarna konden we oversteken, hadden we geen heuvel en kwamen, met gevaar voor eigen leven wegens de vele eikels waarmee de bomen ons bekogelden, weer bij de Thijmse Berg uit. Het tweede stuk was hetzelfde, maar Truus zei ineens dat we naar rechts moesten. Dat kon helemaal niet, want dat was privéterrein. Een boerenerf waar borden stonden dat er ook honden losliepen. Natuurlijk zagen we daarachter de weg waar Truus ons heen wilde sturen. Die weg was waarschijnlijk korter. Dit heeft ze nog twee keer gedaan en toen kwamen we weer uit op het knooppunt waar je ook naar Amerongen zou kunnen. Daar geeft een bord een stijging van 5% aan. Het zou mij niet verbazen als we net zo’n stijging en daling hebben gehad richting Rhenen.

Daarna reden we net anders en net als op de heenweg snapte Truus niets van de fietspaden. Volgens Sabine komt dat ook omdat we het schermpje niet kunnen volgen tijdens het fietsen. Hoe dan ook, Truus wilde dat we richting het station gingen, maar omdat ze daar aan het werk zijn wilden wij een andere weg. Op de heenweg vond ze dat al echt niet leuk, maar nu bleef ze helemaal kwetteren en zeuren. Sla links af naar “Het Goeie Spoor”, ga rechtsaf naar “Het Goeie Spoor”. We zaten volgen haar duidelijk niet op het Goeie Spoor. Toen kwamen we bij het centrum waar we een heerlijk ijsje hebben gegeten. Daar zag ik dat ik mail had van Sport Totaal. Wanneer we dan een fiets wilden huren en of we nog meer wensen hadden. Ik heb maar terug gemaild dat we al op de terugweg waren. Daarna zijn we met de fiets aan de hand weer door het centrum gaan lopen. Bij het Kruidvat bleken de badjes op. Een enorme teleurstelling in die hitte en de badjes bij de andere winkels waren echt tien euro duurder of 40 cm hoog. Via de app, de aanwijzingen van een aardige dame en Truus kwamen we toen alsnog bij de andere Kruidvat en daar stonden ze nog wel. Bij de Action tegenover het Kruidvat hebben we een elektrisch pompje gehaald en bij de Hoogvliet (onze eigen campingwinkel maar dan een groot model) hebben we nog waterijsjes gehaald voor in ons vriezertje. Sabine heeft de tassen even anders ingepakt en een hoop spullen nog in een los zakje aan het stuur gehangen. Hierna zijn we, rond half vijf, de fietsen gaan terugbrengen. Op de camping hebben we eerst de waterijsjes in de vriezer gelegd en de tassen uitgepakt. Toen hebben we elkaar even nat gesproeid en daarna ben ik gaan vegen. Alle eikels moesten natuurlijk weg. Vervolgens heb ik ons picknickkleed en een badlaken neergelegd alwaar ik het bad op heb gelegd. Toen het pompje erop en daar stond het badje.

Daarna onder het genot van een hapje en een drankje het badje gevuld met water. Het water bleek zo koud dat ik rode onderbenen had van het erin staan. We zitten eigenlijk al vanaf die tijd in onze badkleding (oud kort broekje en een hemdje). We zijn er wel een aantal keer met de  voeten in geweest en Sabine gebruikt het als eigen heerlijke voetenbadje.

Morgen kunnen we erin zitten en ik denk dat we dat veel zullen doen. En naar Eijerkamp want die schijnt een geweldig koele garage te hebben.