Een onverwachte wending: dag 21

Na een wat rare avond met nare berichten (tante Gielie is gevallen en ligt in het ziekenhuis) kruip ik toch maar even in de pen (of moet ik zeggen in het toetsenbord). Vannacht was de beste nacht tot nu toe, maar twee keer wakker en voor de wekker wakker. Toen de wekker ging ben ik er lekker uit gegaan. Eerst even douchen en tanden poetsen, daarna aankleden en de krant halen. Van de voor na laatste krantenbon. Een uniek exemplaar, want het AD geeft de bonnen niet meer uit. Ik was echt niet eerder dan de afgelopen dagen, maar er lagen behoorlijk wat kranten, zelfs toen we vanmorgen met de auto vertrokken lagen er nog exemplaren. Na ons heerlijke ontbijt van fruit, soja, granola en twee kopjes thee gingen we de tassen pakken voor vandaag. De camera ging mee met de twee lenzen, de waterflesjes, gebakken ei voor de broodjes die we nog moesten kopen en de tukkies. Onze eerste stop zou de Jumbo in Rhenen zijn voor de broodjes en de eierkoeken. Daarna Gingen we door naar Ouwehands. Grappig detail: lopend vanaf de jumbo is het 12 minuten, fietsend vanaf de jumbo is het 6 minuten en met de auto is het 15 minuten. Je moet helemaal om dus. Dat hebben we gedaan om vervolgens in de volle zon te parkeren op de aangewezen plek op het parkeerterrein. We hadden een tijdslot, tussen 11:00 en 11:30 uur moesten we inchecken, maar er stond een behoorlijke rij. De rij liep aardig door. Ik heb wel twee tips. Tip 1: je kan ook eerst plassen voor het inchecken, dan heb je geen rij voor het toilet, maar wel een hele rij toiletten. Tip 2: (voor de asociale mens), Je floept de rij uit naar de informatie. Daar haal je toch een kaartje al kan dat officieel niet en dan sluit je vooraan aan, samen met man en kind die later aan zijn gekomen omdat ze jou eerst uit de auto hebben gezet.

De dierentuin is erg mooi en we hebben veel dieren gezien. Helaas was het Oceanium dicht (ach ja Corona hè). We hebben de panda gezien (niet moeder en kind, die zitten nog heerlijk apart) en bij de het verlaten van de panda’s liepen we zomaar bijna door de presentatie van de naam van de kleine panda. Fan Xing is het geworden. Volgens mij werd op het journaal gezegd dat dit Van Gogh betekent, naar onze kleurrijke schilder (maar dan in het zwart-wit). Daarna gingen we lunchen in de rij voor de Blue Lagoon, een lekker broodje gebakken ei. We dachten dat we toch wel een van de eersten zouden zijn zo’n half uur van te voren. We waren nummer 90 en 91 van de 200 mensen die naar de show mochten. Het is heerlijk dat je zoveel ruimte hebt op de bankjes. De rijen voor en achter je zijn leeg en je hebt minstens anderhalve meter tussen jou en de andere bezoekers op de bank. Daarbij komt dat het ook nog is heerlijk koel is in de ruimte.

Na drie en een half uur waren we door de dierentuin heen en klaar om de auto op te zoeken. Die was lekker aan de warme kant. Nu was het zes minuten naar de Blaauwe Kamer. Daar liepen we direct naar de vogelkijkhut. Op onze slippers en sandalen en Sabine bleef met haar slippers hangen aan het wildrooster. Dat liep goed af gelukkig. Daar aangekomen kwam ik er al snel achter dat mijn joekel van een lens (150-500 mm) voor deze plek nog wel wat klein was. Dat was dus best lastig fotograferen nog. Er waren weer lepelaars, zilverreigers, aalscholvers en we hebben daar zelfs de ijsvogel gezien. Ook de buizerd kwam nog even langs. Morgen gaan we weer.

Het winkeltje met snuisterijen in Rhenen, welke mijn vader gisteren heeft beschreven, zoeken we morgen op, dus gingen we na nog ruim een uur vogelkijkhut terug naar Overberg. Daar hebben we voor de laatste keer in ons badje gezeten. Daarna hebben we de planten water gegeven met het water uit het badje om na het eten (pasta) het badje op te ruimen. Sabine heeft dit gedaan. Badje drooggemaakt, leeg gepompt en opgevouwen. Oke, ik heb geholpen om dat badje in het formaat van de doos te vouwen. Toen ik de pomp op ruimde heeft Sabine geholpen de pomp ook zo in de doos te zetten dat deze dicht kon. Zo hebben we allebei onze eigen kwaliteiten. Na het uitzoeken en op de computer zetten van de foto’s van de camera zijn we gaan wandelen. Dit keer met camera, want wie weet zouden de herten er weer staan. Niet dus. Halverwege nam Sabine de zware fototas van me over. Hartstikke lief, want ze heeft enorme last van haar rug. Er was ook duidelijk iets veranderd met gisteren, zoveel blaadjes lagen er op de grond en zaten er in mijn sandaal. Ik hield er een bijzonder loopje aan over. Sabine ook, maar dan van het zand.

De plannen van morgen zijn iets gewijzigd. Aangezien het onduidelijk is hoe laat tante Gielie uit het ziekenhuis komt en mijn ouders haar ophalen en thuisbrengen, is niet duidelijk hoe laat zij naar de camping komen. Nu hebben we Renate uitgenodigd om onze dag met ons te beleven, dus zij komt morgenochtend en gaat mee op zoek naar het snuisterijen winkeltje en naar de Blaauwe kamer om daarna met ons te borrelen en burrito’s te eten.