Gemiste kans: dag 20

Vannacht heb ik vrij weinig geslapen. En als ik niet slaap, dan denk ik. Zo ook vannacht. Al die vragen die door het hoofd heen schieten. Dat is altijd het nadeel van wakker liggen, het blijft altijd zo nutteloos malen in dat hoofd van mij.

Na toch een nacht van ongeveer drie uur ging de wekker om 8:00 uur. Hop, eruit, tanden poetsen, douchen, aankleden, krant en eieren halen, kussens op de stoelen, wasrek met de nog klamme was naar buiten, pillen slikken, thee maken en aan de door Sabine gedekte tafel met het door haar gemaakte ontbijt gaan zitten. De zon kwam niet echt door. Lekker. Eindelijk iets minder heet. Na de krant zaten we nog wat te bakkeleien over wat we zouden gaan doen. Toen belde Renate. Na een gezellig gesprek wisten we wat we gingen doen: naar de Blaauwe Kamer. Ik wilde de camera meenemen, maar toen we elkaar aankeken hoe dat te doen met de overige spullen en toen ik terugdacht aan die ene keer dat ik ooit in de Blaauwe Kamer was geweest en een enkele paddenstoel had vastgelegd, besloten we toch de cameratas thuis te laten. Ik zou de kijker meenemen. Nou, die ben ik natuurlijk vergeten. We reden via Achterberg naar de Blaauwe Kamer en zijn bij de Coop gestopt omdat we geen brood hadden voor vandaag. Met kaasbollen en kaasstengels kwamen we weer buiten. Contant betaald, want ik wil graag nog eieren mee naar huis nemen zaterdag. Toen we aankwamen bij de Blaauwe Kamer hebben we de slippers/sandalen verwisseld voor de wandelschoenen. Bij het bord met routes hadden we een kleine wandelroute uitgezocht en gingen deze lopen. Eerst nog even plassen natuurlijk. Voor de wandeling had ik de camera echt niet mee hoeven nemen en dus was ik best content met onze keuze. Tot we bij het einde van de route kwamen en een soort houten loopbrug zagen. Ik dacht nog dat daar vast de NS wandelroute heen liep (16,2 km), maar er liepen best een boel mensen en die  kwamen ook weer terug. Nu had Sabine een kaartje van het gebied op haar telefoon openstaan en zag dat daar een vogelkijkhut was. We stonden in dubio, er stond al een prachtige grote zilverreiger even verderop en die kon ik niet vastleggen, behalve dan met mijn telefoon. Er liep een man met een camera met een enorme lens ( zo een met vaste brandpuntafstand) of moet ik  zeggen er dat er een lens aan kwam met een man. Hoe dan ook ging deze naar de kijkhut en wij ook. In de kijkhut aangekomen had ik direct spijt  dat ik en de camera niet bij me had en de kijker was vergeten. Er zat een kolonie lepelaars, een kolonie aalscholvers, een zilverreiger (of twee?). We zagen een koekoek en hoorden de ijsvogel.

Geweldig was het en, oh, wat een gemiste kans. Ik wilde het liefst direct terug naar de camping om mijn spullen te halen en terug te gaan naar de vogelkijkhut. Dat deden we dus niet, We gingen naar restaurant de Blaauwe Kamer en dronken een cola en een sprite. Daarna zouden we naar Amerongen, maar we bedachten dat Rhenen ons leuker leek. Dus stopten we bij de kerk. Toevallig was deze open en, jawel, ook deze vakantie hebben we een kerk van binnen gezien. De Cunerakerk. Hierna zijn we via de Blokker naar de Jumbo gegaan. WC papier moest gehaald (ik heb bijna het pak leeg gemaakt in de caravan), de ingrediënten voor het diner zaterdag wilden we halen en ook brood. Maar ja, op weg naar huis kwamen we erachter dat we het brood vergeten waren. Morgen maar ergens een winkel zoeken.

Bij thuiskomst hebben we de boodschappen opgeborgen en zijn we lekker het zwembadje ingegaan. Dit alles na een telefoongesprek met Renate. Ze komt zaterdag samen met opa en oma en wij dachten aan borrelen en dan samen eten. Wij koken en zullen daarna vertrekken. Ze was enthousiast.  Na een drie kwartier plonsen en kletsen ging de lucht aardig betrekken. Dus wij uit het badje en ons omkleden en de zwemspullen te drogen gehangen in de schuur.

Vanavond aten we restjes. Heerlijk. Voor het eten belde ik mijn moeder over zaterdag, maar zij nam niet op. Na het eten belde ik weer. Tijdens het gesprek zaten we buiten, maar het ging steeds harder regenen en dus kletsen we binnen verder. Lopen zat er niet meer in dachten we, maar toen ik gezellig met mijn vader zat te kletsen werd het droog en haalde Sabine de wandelschoenen uit de auto. Even een kort ommetje. Zou ik de camera meenemen? Sabine zei dat we de herten waarschijnlijk toch niet zouden zien. Wat denk je? Twee herten gezien. Alweer een gemiste kans. Toen we terug kwamen begon het te regen en te rommelen. Net op tijd terug voor de bui. Op dit moment rommelt het nog . Morgen gaan we weer naar Rhenen. Naar Ouwehands. En wie weet vind ik het leuke winkeltje van mijn vader ook nog.