Reetjes: dag 18

Het is heiig. Boven het maïsveld hangt een zweem nevel dat afsteekt tegen de rode lucht. De stoelen hebben we net buiten gezet, wat lekker soepeltjes ging aangezien we eerst langs het wasrek met de zwemspullen moesten. Het schuurtje leek ons een lekkere droge plek om de spullen te laten drogen tijdens de regen en het onweer van vanmiddag. Alle overige stoelen zijn nat geregend en buiten is het lekkerder dan binnen. Helaas lekt de eikenboom en dus moet ik toch weer naar binnen verhuizen. Nu zet Sabine het spul weer soepeltjes in het schuurtje.

Waar begon de dag eigenlijk mee? Nog met het naar bed gaan gisterenavond. Er zat een motje in de keuken. Deze heeft Sabine een soort  van gered. Een soort van, want het beestje moest het met een pootje minder doen. Terwijl ze het manke motje buiten zette onder het mom van : ‘dan hoef ik je niet te zien lijden’, vloog een ander exemplaar tussen de kattenstaarten door naar binnen. Ik heb het beestje niet eens kunnen zien. Het zat bijna direct bij Sabine in de gootsteen en liep toen zo de afvoer in. In plaats van te wachten tot het beestje op eigen kracht zijn weg terug omhoog had gevonden, deed Sabine de kraan al open onder het mom van: ‘gaat ‘m toch niet lukken’. Nee, nu niet meer nee. Toen gingen we naar bed. Ondanks de horren die we elke dag spastisch voor de ramen spannen, stikt het hier van de vliegen. Zij zijn de enigen die wel tegen deze bloedverziekende hitte lijken te kunnen.

Vannacht kon ik niet slapen. Gisteravond voelde ik al dat mijn middenrif en rug in opstand begonnen te komen (waarschijnlijk is het mijn darm), maar waarom weet ik niet want ik heb mij nergens druk over gemaakt. Vannacht leek het door te gaan zetten en ik wiebelde onrustig heen en weer alvorens het bed te verlaten en op de bank te gaan liggen. Even later kwam Sabine en zij ging heel lief thee zetten. Dat had ik anders ook wel gedaan, maar ik zocht eerst nog een iets meer ontlastende houding. Na de thee viel ik bijna direct tegen  Sabine aan in slaap om na nog geen 3 minuten klaar wakker te schrikken van een enorm geluid. Ik dacht natuurlijk direct dat er iemand via het wc raampje probeerde binnen te komen, maar het was gewoon weer een eikel. Ik viel bijna direct weer in slaap waardoor Sabine (naar eigen zeggen want ik heb dit niet meegekregen) als een lucifertje naast mij moest liggen. Nou het latje heeft zo schijnbaar de hele verdere nacht gelegen en was blij toen ze vanmorgen haar benen op kon trekken en het gevaarte half over mij heen kon laten zwabberen boven op mijn volle blaas. Dat was dus voor korte duur. Na het douchen ging ik de krant halen. Ik had mazzel want het was de laatste. Morgen toch maar iets eerder gaan. We deden ongeveer een uur over het ontbijt want zolang deed ik vandaag over de krant. Wat een nare berichten over onze egocentrische maatschappij. Nu klaag ik al meer dan tien jaar over deze ongewenste verandering en Sabine al zolang ik haar ken en waarschijnlijk langer, maar de hufterigheid wordt met de dag erger. We hebben na het ontbijt afgewassen en nog even lekker gelezen op de ligstoelen in de tuin. Toen moesten we echt plan de campagne maken voor deze dag. We doen werkelijk geen reet, geen ene mallemoer, helemaal niets hier op vakantie. Dat komt natuurlijk  door de hittegolf, maar ik moet toch altijd wel dwangmatig iets doen of beleven, al is het naar de buurtsuper. Eijerkamp stond oorspronkelijk op de planning, maar wanneer gaan we dan naar Spakenburg (Wat ook nog drie kwartier rijden van hier is. Daar doen we in Schotland trouwens nooit moeilijk over). We hebben eerst gekozen om naar de woonboulevard te gaan en de tweedehandwinkel er tegenover. We hebben Doc 2 bezocht, de Karwei en Lampdirect. Bij Doc 2 hebben we onze routewandeling gedaan. De hele winkel had een vaste route om te lopen, natuurlijk met een winkelmandje. Er was geen moment dat we konden vergeten dat we eventueel verkeerd liepen want alles was heel mooi met routebordjes aangegeven. Er leek op deze manier geen einde aan de winkel te komen.

Bij de Leen Bakker stond de airco zo hoog dat we het koud kregen toen we er langs liepen. Je zou toch spontaan hartfalen krijgen als je daar van binnen naar buiten loopt. Daarna zijn we doorgegaan naar Eijerkamp. Een mooie garage waarbij je zo de zaak inloopt en je leuk wordt ontvangen door een gastvrouw. We zijn boven begonnen met kijken. Dat is de etage waar mijn portemonnee niet genoeg gevuld voor is, maar ik wel heel blij kan worden van de stoelen, kasten en banken. We zagen daar een supergave retro jaren zestig kast waar ons hart sneller van ging kloppen. Niet dat we wisten waar die kast zou moeten komen of waar we de €3000  vandaan moesten halen. Ook zagen we een kast die te hoog was, een eventuele boekenkast en een walnoten kastje dat te breed was. En hebben we weer geen lamp gevonden. Toen zei Sabine dat als de lamp op Zoeterwoude er nog zou zijn deze wel tijdelijk opgehangen kon worden. Ze vond hem wel leuk maar was niet laaiend enthousiast. Tot nu toe was het wel een van de leukere lampen. Nou ik zag mezelf al helemaal naar Zoeterwoude rijden voor de grote teleurstelling dat de lamp waarvan hij er nog maar eentje had er niet zou zijn, dus ik belde even. Hij zag de lamp niet en wist niet precies welke ik bedoelde. Ik zei nog dat ie ‘m dan waarschijnlijk wel verkocht zou hebben. Dat zou ik wel snappen want het was zo’n leuke lamp. Toen vroeg hij of ik een foto had. Laat ik die nou toch hebben. Ik moest even mailen en dan zou hij mij terugbellen. Terwijl ik met Sabine naar de Jumbo was gereden en we de spullen in ons karretje stopten werd ik gebeld. De meneer van de lampen. Wat denk je…… dinsdag haal ik ‘m op. Tot we een mooiere gevonden hebben komt ie in de kamer.

Na de Jumbo gingen we naar huis. Het was al half drie geweest en we moesten nog lunchen. Onderwijl Sabine het brood smeerde inspecteerde ik het zwembad. Fris maar lekker. Ik had er dus al tot mijn navel ingezeten. Na de lunch hingen we samen in het badje. Dat hebben we daarna nog een keer gedaan. Heerlijk. Verder hebben we gelezen en Sabine heeft ook vandaag weer liggen mijmeren met haar ogen dicht. Toen ik weer het bad in wilde was het al; geruime tijd aan het rommelen en er kwam een grijze lucht steeds dichterbij. Het ging ook wat meer waaien waardoor de eikels ons aanvielen. Ik was de bonen gaan doppen en omdat het er zo dreigend uit zag zijn we maar naar binnen gegaan. Dan kon ik direct het eten op zetten en het journaal en Een Vandaag luisteren. Na het eten begon het te gieten en te hozen. Het onweerde al een tijdje, maar nu voelde je de donder onder je door rollen. De aarde leek te trillen. Na de thee sprong er spontaan een limonade/bierglas kapot. Hitte? Daarna zijn we gaan wandelen. We liepen naar de plek waar we gisteren een slang (addertje) over hadden zien steken. Wat denk je? Nergens meer te bekennen. Wat we wel zagen was een konijn. En daarachter….twee reetjes. Natuurlijk had ik ook nu weer geen camera mee, dus hebben we geprobeerd ze met de mobiel vast te leggen. Nu zagen we, tussen de bomen door op het andere veldje, nog meer hertjes. Een prachtig gezicht. Gisteren hadden we ook al een mooie buizerd van heel dichtbij gezien. Ook zonder camera. Meestal als ik geen camera mee heb zie ik veel en als ik ‘m wel mee heb zie ik niets. Een soort van paraplu meenemen en dat het dan nooit gaat regenen.

Dat was de dag, hoe deze er morgen uit gaat zien is nog een grote verrassing. Ook voor ons.