Nadenken met de ogen dicht: dag 16

Na een onrustige nacht met veel dromen, veel plassen en een klagende Sabine omdat ze geen plek had (of haar armen niet kwijt kon of haar been niet neer kon leggen of haar jubelteen niet kon bewegen), ben ik rond half negen het bed maar uitgegaan. Het was lekker aangenaam buiten, maar nadat ik werd bekogeld met een eikel (uit de boom op mijn hoofd) ben ik gaan douchen. Ik zei tegen Sabine dat ze maar zo lang mogelijk moest blijven liggen en nu eindelijk moest gaan genieten van een bed voor zich alleen. Dat deed ze niet. Ook zij ging eruit. Ze stond niet op met hoofdpijn maar wel met enorm dikke ogen. Dat hadden we al een tijd niet meer gezien. Maar hoe komt ze er nu aan? Geen idee. En de allergietabletten liggen ook nog thuis. Ik had maar vast theewater opgezet en ben toen verder gegaan in mijn boek (Koud hart van Tess Gerritsen, een cadeautje van het AD). Ondertussen zat ik weer zo in het verhaal dat Sabine het ontbijt al in elkaar had geflanst. Ik zette de thee en we gingen samen buiten ontbijten en lezen. Het was aangenaam met de zon zo achter de wolken en het werd pas heet tegen een uur of twaalf. In de tussentijd hebben we gekeken voor wandel- en fietsroutes in de buurt. Wel jammer dat je daar dan weer eerst naartoe moet voor je bij het begin van de route kan starten. Ook hebben we lekker gelezen en jawel….mijn boek is uit. Natuurlijk lag Sabine weer even te slapen , of, zoals ze het zelf zegt, ze lag even met haar ogen dicht na te denken.

We hadden bedacht om vandaag een wandelingetje te gaan maken en morgen fietsen te gaan huren. Na de lunch hebben we de wandelschoen aangetrokken. We konden niet direct het bos in aangezien wij nog bij de fietsverhuur langs wilden. Nou, die konden we dus niet vinden. Liepen we daar weer langs de weg. Toen ben ik maar gaan bellen met het Boshotel. Er werd opgenomen met: “Boshotel, met Simone…..”, waarop ik antwoordde met: “Hallo Simone, met Simone.” Het werd een gezellig gesprek en ja, bij hun op het terrein werden wel fietsen verhuurd, maar door Sporttotaal. Ik kreeg het nummer. Toen heb ik Sporttotaal maar gebeld. Helaas kunnen wij de fietsen morgen niet op loopafstand halen. We zijn te klein en ze willen ons fietsen op maat verhuren. Zodoende moeten we naar Veenendaal. Toen zijn wij terug gelopen om een pad het bos in te vinden. Dat werd een fietspad. Het was ons in Zoetermeer al op gevallen dat nagenoeg niemand nog gewoon fietst, maar hier word je helemaal van je sokken gesjeesd door die elektrische ondingen.

Op een gegeven ogenblik kwamen we gelukkig wel een looppad tegen. Gelukkig, want het was echt weer stervensheet en we hadden van fietsers gehoord dat we anders op de open hei uit zouden komen. Op het bord stond iets met Laan. Dat herkende ik van gisteren en zo kwamen we behoorlijk vlot de camping op. We hebben de ligstoelen weer achter de caravan gereden en maakten nog wat waterpret om af te koelen. Ook hebben we direct de teil en de emmer weer gevuld. Met de AD puzzel, een pen en een Corona en een cola gingen we achter zitten. Na een tijdje ging Sabine lekker toastjes smeren om mee te nemen naar buiten. We hadden lekker brie, een bijzonder kaasje, een ananas roomkaas, aioli, kruidenboter en zeezoutboter. Nog voor we de achterkant van de caravan hadden bereikt dreven de aioli, de zeezoutboter en de kruidenboter met toastje en al in hun eigen vet.

Hierna zijn we weer gaan lezen. Ik kon nu starten met het boek van Splinter. Toch moet ik eerst het vorige boek nog even verwerken.

Verder hebben we echt niet veel gedaan vandaag, behalve dan het trainen van de twee k’s. De kaakspier en de kringspier. Ik weet nog hoe blij ik een paar jaar geleden was dat ik mijn korte broek niet meer paste, dat ik zelfs een andere kon kopen omdat ik deze dicht aan kon trekken en vast moest snoeren met een riem. Stiekem ben ik blij dat ik met dit weer toch nog deze korte broek aankan, al baal ik dat ik deze weer pas.

Rond haf zes ben ik pasta gaan maken. Normaal eten helpt tegen snoepen. Natuurlijk niet als je twee keer opschept.

Hoe dan ook willen ook mijn ogen niet helemaal meewerken vandaag. Iets met nadenken met je ogen dicht of zware oogleden of zo.

Mijn ogen prikken sowieso van de zon of warmte. Ik ga niet klagen hoor, maar ik hoop wel dat we snel iets vinden op de brandende opgezette ogen van Sabine.