Ons eigen luchtkasteel: dag 2

Vanmorgen was het dan eindelijk zover, we mochten op vakantie. Nu nog de laatste tassen erin. En de gasfles, en de wandelschoenen, en het emmertje en toch maar de laptop want dat tikt wel lekker weg in de reislogger en...... Na heel wat geprop, geduw en gereorganiseer zat het spul dan toch echt in de auto. Het hele spul behalve de kussens aangezien daar echt geen ruimte meer voor was. Sabine heeft vannacht het olifantenkussen (de bofferd) en ik heb Vlek voor onder mijn hoofd. Als het niet bevalt gaan we morgen naar de Decathlon in Groningen voor opblaaskussens. Nu moeten we toch, want we zijn een best wel essentieel onderdeel in de uitrusting vergeten: de opvouwbare jerrycan.

We hadden in de planning om 11 uur te vertrekken. Terwijl ik met de spullen en de auto aan het stoeien was, was Sabine bezig met de stofzuiger en de koelkast. Er moesten zelfs nog een halve meloen en een mango mee en dat allemaal in onze elektrische koelbox. 

Om 11:06 uur liepen we de laatste ronde door het huis en sloten we de boel af. Sabine was Truus nog aan het instellen en ik begon alvast aan ons ere rondje over de Boerhaavelaan. Ere rondje want ik moest naar Woerden, bleek nadat Truus ons had opgepikt op de radar, en na gekeerd te zijn bedacht ik mij dat tanken ook geen overbodige luxe was, dus weer omdraaien en naar de Shell. Daarna kon de  reis beginnen. Na 10 minuten leek onze reis in gedachten al veel langer te duren, zo snel kun je dus al op vakantie zijn. 

Net over de helft van de rit, na een uur en drie kwartier, stopten we voor een boterham en een plaspauze. Gezellig naar 2theloo in het Shell station. De tweede Shell vandaag. Aangezien we geen muntjes in ons zak hadden, zijn we toch maar even naar de auto gelopen waar we nog wat hadden liggen. Zo gepiept zou je denken. Het poortje deed het alleen niet, wat heel raar was want we hadden wel gewoon een kaartje gekregen. Al limbo-dansend onder het poortje door kwamen wij dus toch echt bij de toiletten aan. Bij de persoon na ons bleek het poortje wel gewoon te werken. Ach, je moet alles meegemaakt hebben toch, zelfs limbo dansen in de 2theloo.

Na het broodje (en een gezellig telefoontje van Sarah) zijn we weer vertrokken. Wel raar dat we geen thee mee hadden  en geen gebakken ei. Dat komt vast nog wel deze vakantie. 

Om 14:56 uur (jawel, Sabine houdt de tijd scherp in de gaten), kwamen we aan bij de camping. Bij de receptie was niemand en een vriendelijk man zei dat we de tent wel op een mooi plekje in de hoek achter de picknicktafel konden zetten. Toen we net het grondzeil hadden neergelegd zagen we de beheerder. Ik liep naar hem toe en hij gaf aan dat ik er wel kon blijven staan. Dus vol goede moed begonnen wij met het opzetten van de tent. Het was nog wat onwennig, want ja, dit was echt de eerste keer dat ie volledig werd opgezet. Daar gingen we, al pompend, ijverig aan de slag. In een klein uurtje en met een beetje gebakkelei stond ie. Gelukkig waren er niet veel mensen op de camping (dachten wij) die ons hadden gezien bij het opzetten. Toen we de tent net gespannen en wel hadden staan (en hij stond echt prachtig) kwam buurvrouw Gerrie terug van haar motorritje in de zijspan. Ze wilde niet heel vervelend zijn, maar de plek (zeg maar het hele stuk om de picknicktafel) was gereserveerd door de motorclub. Samen met buurvrouw Gerrie ging ik op zoek naar de beheerder. Jawel hoor, hij was het even vergeten. Er waren nog wel andere plekjes. Ze wilden wel even helpen. Dat was mooi, want ik had de nieuwe buurvrouw ook net gevraagd met haar man om straks even te helpen tillen. Terwijl wij de tent optilden haalde Sabine het grondzeil weg. Snel gingen we dit samen op de nieuwe plek klaarleggen. Nog voor het lag zagen we onze tent, als in een processie getild door 6 man sterk, onze richting op komen. Gauw weer afs

pannen, maar eigenlijk stond ie de eerste keer beter op het grondzeil en beter afgespannen. Tot zover (helaas Sabine) het ongezien opzetten van de tent. De hele camping weet nu wie we zijn. Een uur nadat we eigenlijk al hadden kunnen zitten zaten we dan toch prinses heerlijk voor ons eigen luchtkasteeltje. 

Nu de zooi nog uit de auto. De flap van de buitentent is iets korter dan die van mijn vorige tent en daarom heb ik het keukentje nog niet uitgeklapt. Deze past namelijk niet geheel onder de luifel. Het keukentje moet sowieso buiten. Dit zet ik morgen wel even neer aan de zijkant van de tent. Daarna gingen we naar de Coop in het dorp om vervolgens een hamburger menuutje op te gaan halen. Met een tas vol liepen we weer terug. We zitten duidelijk aan de Duitse grens want, behalve dat de Polizei hier surveilleert, hadden we ook met één hamburger menuutje kunnen doen met z'n tweeën. Toen nog even bij zitten komen voor de tent. Jeetje mina wat hebben we een zooi. Voor vandaag maar even accepteren en morgen dan maar reorganiseren. Nu typen we, in de tent. Het is koud. We hebben net gedoucht en zitten met joggingbroek, trui en deken over ons heen in de voortent. Ik denk dat we over niet al te lange tijd plat gaan, hoewel...met mij weet je het nooit.