Schotland 2019, dag 17 - 19 augustus

Vanmorgen was er nog twijfel over wat we zouden gaan doen: de route rijden langs bezienswaardigheden of een dagje vogels spotten en naar een aantal observatiepunten van 'The Bird of pray trail' gaan. We hadden bedacht de weervoorspelling te bekijken. Vandaag 90 % kans op regen ( al gaf de radar wel aan dat het bij Ness rond een uur of 12 al droog zou zijn) en morgen 30% kans op regen. We hebben er maar op gegokt dat we morgen de beste vogelspotdag hebben.  Vandaag wel een vogelpunt ingevoegd in onze route , namelijk Loch Stiapabhat Local Nature Reserve. Omdat we de looproute van The Butt of Lewis wel willen lopen, maar beperkt de tijd hebben,  dachten we dat het handig was om door te rijden naar The Butt of Lewis lighthouse, wat vlak bij de Loch ligt. Ook hadden we nog een kaart gevonden waarop Steinacleit Stone circle & cairn opstond. Die zouden we ook even meepakken. Het belangrijkste van vandaag was het posten van de kaarten. 

We begonnen bij Steinacleit. De schoenen waren gelukkig gedroogd en ik had het ergste vuil eraf geborsteld en ze daarna met een billendoek geprobeerd schoon te maken. Ze werden iets minder bruin. 

Bij Steinacleit lag zoveel water dat de schoenen al direct nat waren en Sabine alweer een natte voet had.  Of de cirkel ooit een cirkel is geweest weten ze niet. Het kan ook een cairn zijn geweest. 

Omdat de 7D nu met grote lens klaar ligt om gebruikt te worden, werden de foto's met de 350D en de beste kleine lens gemaakt. Na dit bezoek zijn we doorgereden naar de Butt of Lewis lighthouse. Eindelijk een vuurtoren die er iets mooier uitziet dan we tot nu toe gezien hebben. Daar kon ik een mooie hangende meeuw fotograferen.

Hierna reden we naar Loch Stiapabhat. Dit meer is net een volgelopen weilandje en we konden dus ook niet geloven dat we hier de White Tailed Eagle zouden kunnen zien. In Ness  zagen we een brievenbus.  Volgens de informatie op de bus was deze net geleegd en zou ie vrijdag pas weer geleegd  worden. Ik heb nog even voorgesteld om een wagentje van de post aan te houden, maar dat vond Sabine een minder strak plan. Posten in Stornoway dan maar.

We zijn daarna doorgereden naar Arnol. Vlakbij Arnol zagen wij de soort huisje, waar we naartoe gereden zijn. Dat huisje bleek An Àirigh, een Sheiling. Een Sheiling is een plek met een bed waar mensen vroeger naartoe gingen met hun dieren, zodat hun vee kon grazen en zij bij hun vee konden blijven.

Daarna zijn we doorgereden naar het museum in Arnol. Hier konden we een nagebouwd Black house bezichtigen en een White house. We zijn er nu ook achter dat de vele ruïnes, die wij steeds zien, restanten van Black houses zijn.

Na een theetje en een broodje zijn we doorgereden naar Shawbost. We hadden nog maar net geparkeerd toen ik dacht dat ik een buizerd zag. Toevallig lag de camera met grote lens klaar op de achterbank dus ik spring uit de auto, pak de camera, zet 'm aan, haal de lenskap en de lock eraf en probeer de vogel in het vizier te krijgen. Op het moment dat ik hem had zoomde ik natuurlijk goed in en wat bleek: de vogel had drie vingers. Ik dacht:" Dit is geen buizerd". Ik klikte door en probeerde hem weer in het vizier te krijgen, zag  dat hij zijn staart draaide en riep naar Sabine:"Het is geen buizerd! Het is  een kiekendief!". Binnen een tel stond Sabine ook buiten de auto. We boften want hij kwam onze kant op. Waarschijnlijk zijn de foto's gelukt. Het is een bruine kiekendief. 

Wat we eigenlijk gingen bekijken waren een Norse Mill and kiln. Deze zagen er echt heel schattig  uit en zijn goed bewaard gebleven. 

Hierna gingen we gauw door naar Dun Carloway ( Cárlabhagh), voor onze zoveelste Broch. Toen we aankwamen begon het te regen en was er net een bus geleegd, we hebben dus even gewacht tot de bus was vetrokken. Daarna zijn we naar boven gegaan (we werden achtervolgd door een stel met kinderen) en het is ons gelukt om een paar foto's te maken zonder anderen erop. Hierna terug naar de auto en op naar de Calanais (Callanish) Standing stones. 

Daar zagen we de eerste Nederlandse kententekens en ook Duitsland was goed vertegenwoordigd. Natuurlijk was de bus toeristen hier ook geleegd. Toen we boven kwamen, hoorden we kinderen roepen:" waarom moeten we deze regenjas nou aan?!" We hebben wijselijk ons mond gehouden en zijn als niet Nederlanders doorgelopen om vervolgens te worden aangesproken door Nederlanders of we alsjeblieft een foto wilde maken van ze. Natuurlijk deed ik dat en ik heb gelijk van de gelegenheid gebruik gemaakt om van ons ook een foto te laten maken. Deze standing stones was vroeger een Cairn met daarom heen  een cirkel  van stenen en daarnaartoe een gallerij van stenen, zodat het van boven een Keltisch kruis is. Er gaat ook een legende over reuzen, maar dat is natuurlijk onzin. 

Hierna zijn we naar de Tesco in Stornoway gegaan. Zoals het er nu naar uit ziet hebben we de laatste boodschappen in huis gehaald. Helaas hebben we nagenoeg geen souveniertjes kunnen vinden. En eigenlijk ook nog geen verjaardagscadeautjes. 

Hierna zijn we lekker naar onze caravan gereden, welke eigenlijk best behoorlijk luxe is. Hier aangekomen vonden we de kaarten nog in de tas . Morgen weer een poging wagen en, als het goed is, vogels observeren.