Dag 17: Wolkje

Vanmorgen was ik vroeg wakker, maar ik had zo geen zin in opstaan dus ben ik gewoon na de plas weer naar bed gegaan. Ook toen de wekker ging om 8:00 uur heb ik deze gewoon uitgezet en ben ik blijven liggen. Geen zin. Maar er kwam toch ook echt een moment dat we eruit moesten. Dus douchen, poetsen, aankleden, brinta maken en ontbijten. Bij het ontbijt hebben we nog even gekeken welke artiesten er nu ook alweer vandaag kwamen en waar, wat we echt willen zien en hoe de dag er uit zou gaan zien. Bij het openen van de gordijnen zagen we een wolk. Na het ontbijt zagen we nog meer wolk. We zaten in de wolk en beneden was niet meer te zien. Nu was er voor 14:00 uur niet echt iets wat we wilden zien en dus namen we het er even van. Lekker wat spelletjes spelen, qwirkle en regenwormen, tussen de middag pizza eten en toen gingen we ons klaar maken voor het feest. Onze feestkleding kon terug in de tas met dit weer en ook de thermokleding ging niet aan. We hadden een extra ondertruitje met lange mouwen en daarover de trui. Het regende en niet een beetje zoals de weerapp zei (lichte motregen), maar echt behoorlijk. Dus wij ons in de regenbroeken gehesen (in mijn geval heup voor heup) en de jassen en regenjassen aan. Dit was dan onze traditionele klederdracht moesten we maar denken. Omdat ik een hekel heb aan een natte bril nam ik de opvouwbare paraplu uit de auto ook maar mee. 

Al tijdens de wandeling naar beneden zagen we veel mensen lopen met klederdracht. De pakken zijn echt prachtig en ook de jurken mogen er zijn. Het is alsof je terug gaat in de tijd of in een sprookje loopt. We zagen hele families in hun dracht, zelfs twee dreumesen in de tweelingwagen. Later zagen we ze weer met de regenkap erover. Die zijn hier niet doorschijnend maar donkerblauw of zwart zoals ons regenpak en dan met twee gaten waar dan die hoofdjes uit kwamen met de mutsjes op. Bijna beneden liepen we langs het verzamelpunt van de parade. Alle sportclubs presenteren zich hier. Het was een mooi gezicht hoe deze parade later door de straten liep met voorop natuurlijk de muziek. Dezelfde fanfare als gisteren. Tijdens het kijken naar de parade stond Sabine ineens wolkjes uit te ademen van de kou. Bleek dat bij mij ook het geval. Nog voor de parade bij ons langs gelopen was, was mijn telefoon al nat in zijn hoesje. Dat kwam omdat het water in mijn regenpakzakken stond, die zou ik dan later nog ergens afdrogen. Nadat de parade was gepasseerd en de nodige paraplu's hadden getrotseerd sprak de burgemeester de mensen toe. Sabine vindt iedereen met een paraplu levensgevaarlijk. Ze had continu het gevoel dat ze werd gespiesd, voornamelijk door mij. Niet dat ik dat expres deed, maar ik ben gewoon nou eenmaal ietsjes kleiner en sta niet stil. Met mij liep natuurlijk nog menigeen met een paraplu en ook hier is niet iedereen even lang. Tja. (Klik hier voor het filmpje van de parade.) en (hier voor een deel van het volkslied)

Hierna zouden we naar de haven gaan, maar wat wij niet wisten was dat je hier dan weer kaartjes voor moest kopen. Het zijn namelijk de nationale kampioenschappen roeien. Nu vinden wij het echt niet erg om een kaartje te kopen, maar om nou 27 euro te betalen om erbij te zijn, terwijl je ook nog anderen dingen wilt zien, is misschien een beetje te veel van het goede. Dus zijn wij naar een speciale markt gegaan waar spullen verkocht werden die handgemaakt waren. Te denken valt aan kruidenzout, gebreide rompers, truien, mutsen, sjaals, maar ook bewerkte hoorn van schapen, sieraden, eigenlijk een kunstmarkt. Hier heb ik ook mijn telefoon nog even af kunnen drogen. Bleek later die van Sabine ook onder water te staan.

Toen was het voor ons tijd om even sfeer te gaan proeven in de stad. We gingen op een bankje zitten, wat makkelijk kan met je regenpak aan, in de regen en zaten te genieten van kinderen die in regenpak met eronder kaplaarzen door het 30 centimeter diepe pas aangelegde watertje liepen. Gisteren deden ze het ook, maar dan op blote voeten. Vervolgens hoorde we de eerste artiest, Fridi Sigmundsen. Dat klonk best leuk en was om 16:30 uur klaar. We zouden eigenlijk nu een boot bekijken, maar deze hadden wij al gezien bij de kunstmarkt. Het volgende optreden zou om 18:00 uur beginnen. Dus gingen wij op zoek naar de kettingdans sing a long. Kettingdansen wil ik echt deze dagen nog even doen. Na daar, na een half uur lopen, aangekomen te zijn bleek het vooral een lezing met zang en aan het eind wellicht een kettingdans die je mee kon doen. We zaten nu niet echt op een lezing te wachten dus zijn we omhoog gelopen voor ons diner en voor het uitwringen van onze tassen. Zelfs Sabines waterdichte rugzak bleek niet waterdicht. Dat zit 'm in het materiaal van de onder en achterkant. Dus waren de pakjes met hageltjes helemaal doorweekt. De gekleurde hebben we maar op de verwarming gelegd, naast mijn portemonnee. Op dit moment ademden we geen wolkjes meer uit. Tijdens deze wandeling hebben we ook de roeiers nog kunnen waarnemen. Hierna heeft Sabine heerlijke pantosti's gemaakt, met kaas, en daarna zijn we weer naar beneden gelopen in de hoop nog een paar goede artiesten te horen.  

We waren te laat voor Jónas Gaard, maar in de haven stond iemand te zingen en te spelen met z'n bandje. Dus gingen we op de trappen zitten om te luisteren. Dat kan makkelijk met die regenbroeken. Later zijn we iets verderop in de haven gaan zitten kijken naar mensen die dansten op gezellige muziek. We hebben ons met die band prima vermaakt. Soms dansten er 3 stellen, soms 6. Dan is het jammer dat Sabine niet aan stijldansen doet, het lijkt me leuk om gezellig mee te dansen. (Klik hier en zie je hoe dat ging.) Tegen 21:00 uur gingen we terug naar het raadhuis (Raðhúsið) want daar zou een optreden zijn van Jens Marni Hansen. Inmiddels was het iets steviger gaan doorregenen. Dat hadden we al gezien toen we naar de stad liepen. Vanmiddag was er een waterstroom langs de weg naar beneden en vanavond waren dat er al twee. Het was zo hard gaan regenen dat we zelfs onder het afdakje de paraplu moesten gaan opzetten. Ik zei nog tegen Sabine dat het enige is wat wij missen, de cakebox is. Het weer was namelijk precies hetzelfde als op Unst, vorig jaar en daar stond de cakebox. Best sneu voor de artiest dat het zo regende, maar toen hij aan zijn derde liedje begon werd het toch steeds drukker met mensen onder de paraplu. Wat opvallend is hier, is dat heel veel mensen denken dat het zomer is. Terwijl wij wolkjes zaten uit te blazen, onder het afdakje met de paraplu, liepen er mensen met korte mouwtjes dwars door de zeikregen. Ik heb nog wel een kort stukje gefilmd van deze artiest. (Klik hier voor het filmpje.) 

Om 22:00 uur wilde wij toch nog naar de kettingdans, maar nog voordat de artiest klaar was begon een man tegen mij aan te kletsen. Hij heeft zich voorgesteld en volgens ons heet hij David, maar dat kan natuurlijk ook iets anders zijn geweest. Zijn vriendin heette Seima, maar de kans dat dat anders is schat ik op 90 %. Seima praat geen Nederlands, maar verstaat het wel een beetje. Ze heeft afgelopen jaar gestudeerd in Groningen en gaat komend jaar studeren in Twente. In tegenstelling tot de meeste lokale mensen zijn wij de hele avond nuchter gebleven. De eerste danspassen van de kettingdans leerde ik van David. Hij zei: "Twee passen naar links en dan weer één terug". Arm in arm hebben we dat een paar keer gedaan. Na deze dans zijn we toch nog even naar het theater gelopen, maar terwijl we daar stonden bedachten we ons dat we ook naar het gospelconcert konden gaan. Als twee verzopen katjes kwamen we weer aan bij Raðhúsið. Daar heb ik maar even gevraagd waar Ebenezer is. Daar waren we al voorbij gelopen, we moesten 100 meter terug. Druipend van de regen kwamen we daar binnen, maar er was geen muziek te horen. Ik had succes want mijn bril besloeg gelijk. Er kwam een dame naar ons toe en zij vroeg in welke taal zij ons kon aanspreken. Dus gaf ik aan dat Engels prima is tenzij zij Nederlands kon praten. In het Engels legde zij ons uit dat dit een kerk was. Dit omdat ik het haar vroeg. Het schijnt een evangelische gemeente te zijn. Toen ik aangaf dat we kwamen voor de gospel bleek dat wij het verkeerd hadden begrepen. De gospel was om 21:00 uur en het open huis van 22:00 tot 00:00 uur. We mochten ons vrij voelen en werden uitgenodigd om bij een lekker warm kopje thee of koffie op te drogen. We mochten er ook iets lekkers bij pakken, want er was genoeg gebakken. Daar was onze cakebox. Het was dat Sabine mij erop attendeerde. Het voelde alsof we in het walhalla waren gekomen, warme thee, warmte om ons heen en heerlijke cake en koek. Na nog met Asta (een vrouw van de kerk) gesproken te hebben, leerde zij mij ook de basispassen van de kettingdans. Waarschijnlijk zijn dit ook de enige passen. Nu ging die toch net iets anders dan bij David. Hier was het twee passen naar links, met je linker voet beginnen en dan één pas naar voren met je rechter voet, je linker been bijtrekken en dan opnieuw beginnen. Bij deze versie ga je dus vooruit. We zullen er morgen wel achter komen welke versie er klopt. Het schijnt dat het belangrijkste van de kettingdans het zingen is, maar dat gaat ons natuurlijk sowieso niet lukken.

Nadat we opgedroogd en opgewarmd waren liepen we naar huis. Het was iets minder hard gaan regenen, maar we bliezen alweer wolkjes. Thuis gekomen bleek één doosje van de gekleurde hageltjes nog een beetje te kunnen schudden en één is echt een bonk geworden. Nou dat moet vast goedkomen op brood. Morgenochtend gaan we de tassen reorganiseren en alvast inpakken. We hebben nog één feestdag te gaan en dat wordt een latertje, maar we weten nu al waar we tussen 22:00 en 00:00 uur gaan opwarmen voordat we ons laten overweldigen door de samenzang en de kettingdans.