Dag 18: Vakantiedipje Olavsøka

Ook vanmorgen wilde ik er niet uit. Dat is geen goed teken. Of ik ben te moe of ik heb het gehad. Ik gok de eerste. Aangezien de festiviteiten hier pas tegen de middag beginnen hadden we overleg of we nog iets gingen doen. Ik wil nog graag naar Kirkjubøur met z'n onafgebouwde kathedraal (Magnus kathedraal) van rond 1300 en zijn kerk uit (Olavskirkjan) uit de 12e eeuw en Kirkjubøargarður, het oudste nog bewoonde huis uit ongeveer 1100. Nadat we gezellig waren gebeeldbeld door Sarah en Daan, Daan had een geweldige kuif op zijn hoofd om te laten zien, en we hadden ontbeten gingen we erop uit. Buiten kijken we uit op een wolk maar wie weet knapt het op. Er zijn ook weer parkeerplaatsen en ik verwacht de grootste drukte vanaf een uur of zes vanavond aangezien de meeste festiviteiten pas tegen 15:00 uur beginnen, dus die auto raken we na anderhalf uur ook wel weer kwijt.

We stapten in de auto en hadden Truus aangezet. Ik wist welke weg we zouden moeten rijden, want wanneer je de ferry neemt naar Sandoy zie je al bordjes met Kirkjubøur. Het was echt wel mistig. Op een gegeven moment moesten we rechtsaf naar Kirkjubøur, het dorp ligt op maar 9 km afstand. We zagen geen hand voor ogen, boven op een berg en ik vroeg mij af hoe slim dit allemaal was. Ik had gehoopt dat als we de hoek om zouden gaan bij de berg de wolk achter zou blijven, maar dat gebeurde natuurlijk niet, of misschien was ik niet voorbij deze berg. Ik wist wel dat het een tweebaansweg zou blijven waar je 80km/uur mocht (en waar je met dit zicht niet eens 60 km/uur reed, maar ik wist natuurlijk niet of het weggetje dat naar Kirkjubøur zou leiden eenbaans of tweebaans zou zijn en met dit zicht is alles wat moeilijk zien. We hebben de knoop maar doorgehakt en de rit opgegeven. Op een heel smal weggetje heb ik gekeerd om onze weg terug te gaan inzetten. Sabine heeft nog wel even gefilmd. Volgens mij kan je beter rijden met je telefoonscherm voor je, want als ik het filmpje zo bekijk zie ik meer dan dat ik in het echt zag. (Klik hier voor het filmpje) Met pijn en moeite vonden we het straat je weer waar we in moesten om bij ons appartement te komen. Kongsgil staat erop, maar dat was nu even niet te lezen. Tsja, daar zaten we dan, weer in het huisje midden in een wolk. Dus hebben we de tassen maar weer gereorganiseerd, de boottassen zo goed als klaar gemaakt, de benen geschoren aangezien we verwachten in Denemarken een korte broek aan te kunnen, de laatste was gedraaid, de broeken en hemdjes op de verwarming gelegd om sneller te laten drogen, brownsaus gemaakt voor bij de laatste keer walvisbiefstuk evenals aardappelpuree, een puzzel gedaan en nu vind ik het zonde van de tijd. Morgen komt Kirkjubøur er wel bij op de route die we gaan rijden, maar wat nu als er weer zo'n wolk hangt, of nog hangt. In Gjogv, waar we morgen ook heen gaan, is vandaag minder mist. Dat zijn zaken die je allemaal van te voren niet weet. En dus zitten we verplicht binnen te vakantiedippen. Natuurlijk speelt ook mee dat de vakantie er morgen alweer op zit. We maken morgen dus nog een enorme ronde van Kirkjubøur naar Gjogv, via Funnings, Fuglafjørður naar Klaksvík. Daarna via Runavík terug naar Tórshavn om een hapje te eten en op tijd in de wachtrij te staan bij de boot. Een route van 169 km met een rijtijd van 3 uur en 2 minuten. We hebben de tijd tot een uur of zeven 's avonds  omdat we dan nog willen eten in Tórshavn en daarna moeten we in de wachtrij voor de Norrøna. Met een beetje pech zijn wij er net zo laat af op dinsdag als de passagiers toen wij stonden te wachten op de boot in Hirtshals. Leuk weetje: Het Norn, ook Norröna, is een uitgestorven Noord-Germaanse taal die gesproken werd op de Shetlandeilanden, de Orkneyeilanden en in Caithness op het vasteland.

Het werd tijd om naar het centrum van de stad te gaan lopen, en we hadden bedacht dat we wellicht alleen de regenbroeken aan zouden trekken.  We vroegen ons nog af of het niet te koud zou zijn. Vlak voor we vertrokken begon het te hozen dus de regenjas ging weer heel charmant over de jas heen. Ook de paraplu ging mee, maar het waaide nu een stuk steviger en het was weer een vaardigheidstest om de plu niet te laten omklappen. Hoe lager we kwamen, hoe meer we zagen. We hadden op weg naar beneden nu niet 2 maar 3 waterstromen, 2 op de weg en 1 op de stoep. Daarna stopte het weer en kon de plu weer weg, daarna begon het weer en ging ie weer op. Beneden aangekomen was het al gezellig druk. We liepen wat rond en zagen de jongen die al 3 dagen blikjes aan het opruimen was weer druk in de weer. Het is ook behoorlijk schoon overal. Er lopen er meer als hij rond. Gisteren hebben we er drie bezig gezien en hij is nu al voor de derde dag bezig. Mensen gooien sowieso minder op straat. Er zijn hier ook best een boel toiletten te vinden en ze worden schoon gehouden. Het is maar net wat je meekrijgt van thuis. Sabine had eigenlijk geen zin om naar beneden te gaan. Ze moet vanavond ook weer en had graag de wolk bestudeerd. Zelf word ik een blijer mens van het even eruit zijn. Na wat rondgelopen te hebben kwamen we weer bij het kunstmarktje, vandaar langs de schoener naar de fanfare. Deze speelt best goed en ook zij hebben voor de derde dag op rij gespeeld. Toen bedachten we dat het raadhuis open zou zijn voor een expositie. Aangekomen bij het raadhuis bleek voor op het plein net een accordionband op te gaan treden. ( klik hier voor de band )Ook dat klonk heel gezellig. Het was inmiddels gestopt met regenen. Nu gingen we maar naar binnen bij het raadshuis. Het hangt in de werkkamers vol met schilderijen. In de gangen was het behoorlijk druk met mensen, vooral bij de koffie en theemachine. Voor Sabine net te druk, dus zijn we maar weer naar buiten gegaan, nadat we de schilderijen hadden bekeken. Sabine had een schaal met snoepjes gezien en had voor ons een over heerlijk chocolaatje meegenomen. Ik ben vervolgens nog heel even naar binnen gegaan om er nog eentje voor ons te halen. Ach ja, wij hadden geen drinken gepakt. 

Hierna zijn we rustig naar boven terug gelopen. Het was droog, maar hoe hoger we kwamen hoe meer we weer in de wolk zaten. Ons uitzicht is nu precies hetzelfde als vanmorgen. En ook nu is het weer gaan regenen. 

Na het eten van een heerlijke pantosti zouden we eigenlijk om half zeven weer omlaag zodat we om 19:00uur een optreden zouden zien. Eigenlijk voelde ik mij kapot moe, dus vroeg ik Sabine wat zij ervan zou vinden als ik de wekker zou zetten voor over een uurtje. Nou dat klonk haar als muziek in de oren. Dus wij heerlijk tegen elkaar aan op de loungebank gaan liggen. Toch viel ik niet in slaap. Ik hoorde stoelen schuiven bij de buren.  Sabine bleek ook niet in slaap gevallen te zijn. Na een uurtje ging de wekker. We trokkrn snel de regenpakken aan voor een optreden van  Ingi Poulsen.  Dat klonk best leuk. Daarna was er even niets, dus hebben we ons getrakteerd op een drankje en een plek binnen, uit de regen. Daarna gingen we nog naar een optreden van Signar I homrun og (en) John Johannesen. (Klik hier voor een liedje) Dat klonk ook goed. Ondanks de regen stonden ee toch behoorlijk wat mensen. Natuurlijk hebben we ons daarna opgewarmd bij onze evangelische 'cakebox' Ebenezer, om vervolgens met ons neus in de boter te vallen bij de samenzang van het Leger des Heils. En daarna begon het. Klokslag middernacht werd er door een zanger door de speakers in de stad gezongen. Shanti's. (Klik hier voor de samenzang)  We kregen een boekje met 19 liedjes en deze werden alle 19 gezongen. Het stond er zwart van de mensen en gekleurd van de paraplu's en poncho's. Iedereen zong luidkeels mee. Een nummer had de melodie van 'Nederland oh Nederland jij bent de kampioen'. Ik ga ervan uit dat deze tekst beter was. Wij deden ons best om mee te lezen en ook mee te zingen in mijn geval, maar van hun letters en uitspraak valt geen chocola te maken. De k is een g, de ð spreken ze niet uit, ook de g niet trouwens, hv is een k, de ø is een u en ga zo maar door. Na nummer 19 begon de voorzanger een nummer in te zetten en iedereen pakte elkaar vast. De kettingdans was begonnen. (Klik hier voor de kettingdans). Geweldig, al stonden we hutje mutje en was het nat en krap. Ik heb ook nog even mee gedanst. Tegen 02:00uur kwamen we aan in het appartement en rond 2:20uur lagen we klaar om de luikjes te sluiten.