Een sprookjesdag: dag 12

Er waren eens twee prinsesjes die op vorstelijke wijze wakker werden in hun koninklijke Quechau Alpanaz 5.2 air seconds tent. De prinsesjes hadden heerlijk geslapen, temeer ook omdat er geen erwt op hun veldbedje lag. Nadat de twee hoogheden eenmaal hadden geplast, gedoucht, gepoetst en aangekleed waren konden zij genieten van een vorstelijk ontbijt bestaande uit blauwe besjes, abrikoos, appel, druiven en granolen met Deense yoghurt.

Tot zover dit sprookje op de camping. Vandaag was een mooie dag, een prachtige dag om naar Odense te gaan (de derde grootste stad van Denemarken). Odense is de geboortestad van Hans Christian Andersen en we hadden bedacht een bezoekje aan het museum te gaan brengen. Parkeren in Odense is een kostbare aangelegenheid, behalve wanneer je er maar een uurtje hoeft te zijn. Op veel plekken kun je voor een uurtje parkeren en in de dure Q-park garages kun je langer parkeren (30 kronen voor het eerste half uur en daarna 7 kronen per 3 minuten of was het nu 3 kronen voor 7 minuten). Dit kost echter klauwen met geld en ik kan ons dan wel voordoen als prinsessen, we zijn het nog steeds niet. Bij de zoektocht in maps had ik ook al een free parking gezien. Dus wij Truus de opdracht gegeven ons daarheen te loodsen. Heel Odense lijkt Den Haag wel, alles is opgebroken, maar goed, ze bracht ons waar we zijn wilden. Alleen was dit geen gratis parkeerplek maar een braakliggend terrein waar je alleen als bewoner kon parkeren en verderop een prachtig aangelegde private parking. Eigenlijk kon je dus of heel duur parkeren, of gratis en heel kort parkeren, of niet parkeren. Toen ik terug reed zag ik een plekje langs de kant van de weg. Daar stonden geen tijden bij. Ik dacht dus dat ik daar wel kon staan en zette de auto neer. Toch nog even voor de zekerheid navragen. "Geen idee, waarschijnlijk wel", zei het meisje dat in haar deuropening zat. "Geen idee, waarschijnlijk wel", zei de jongen van de bowling. De Deense oudere dame zei van niet, nou ja dat dacht ik. Ze sprak alleen maar Deens en zei dat ik haar moest volgen met de auto. Ze wees waar ik moest parkeren maar daar stond toch echt onder voor maximaal een uur en nog iets in het Deens. Dus toen heb ik het dee aardige vrouw met haar gezin gevraagd. Nee dat was echt voor maar een uur. Dus Sabine en ik hebben besloten om de auto toch weer neer te zetten waar wij dachten dat het mocht. Ik zet de auto neer, komt er net een jong grietje aanscheuren in haar Fiat 500 en die zet de auto daar ook neer. Ik heb haar even opgewacht en kreeg toen het antwoord. Dit was de enige plek waar je inderdaad gratis kon parkeren. 

Hierna gingen we naar het centrum. We hadden Truus de opdracht gegeven om ons naar het H.C Andersen's childhood home te leiden. Daar aangekomen was het een ieniemienie huisje. We moesten een behoorlijk bedrag betalen( dat viel echt reuze mee), maar voor 7,5 kronen meer konden we ook nog naar het H.C. Andersen museum. Nu wilden we het sowieso zien en hadden we er niet op gerekend dat het heel goedkoop zou zijn of zo, dus dat bedrag hadden we toch wel neergelegd. Maar die 7,5 kronen extra was wel erg aantrekkelijk. dat hebben we dus ook maar gedaan. We kregen gelijk een kaart van de stad mee en het andere museum was maar op tien minuutjes lopen. Dat zou leuk worden dus. Het kleine huisje waar onze sprookjesschrijver van zijn  tweede tot zijn viertiende had gewoond, zag er schattig uit. Er was wat informatie, een bed en een tafel met schoenmakers spullen en een tuin. Die tuin was er niet toen Hans er woonde, maar was zeker waar hij toen van droomde. Daarna zijn we eerst maar gaan eten.

We zouden even een broodje halen, maar wilden wel even gaan zitten. Sabine had Café Vivaldi gezien en wij ploften daar neer in van die heerlijke grote stoelen. Je moest zelf even de bestelling doorgeven bij de bar. We hadden overheerlijke broodjes hamburger langs zien komen, maar we wilden gewoon even lunchen. Gewoon een lekker broodje dus. Ik zag Clubsandwich staan. Dat ken ik van thuis. 3 boterhammen op elkaar met van alles ertussen, kipfilet of zalm en sla en ei en bacon en nog veel meer. Ik dacht dat dit vast wel net zoiets zou zijn. Ik zag iets met kip, bacon, en na het opgezocht te hebben zag ik iets met appel en blauwe bessen. Dat zouden we dan maar nemen. Het was eigenlijk behoorlijk prijzig, bijna twintig euro per sandwich, maar je bent maar een keer in Denemarken en we gingen gewoon , zoals wij dat noemen, 'decadent' uit eten. Toen ik het ging bestellen vroeg ik gelijk twee cola. Of ik small, medium of large wilde. Na overleg met Sabine kwamen we op medium. In Nederland is small een half glaasje, medium gewoon en large groot. Nou hier dus niet. Medium was echt wel een halve liter.

Toen de Clubsandwich kwam bleek dat we een heel diner hadden. Een ciabatta broodje met twee hele stukken kipfilet, heerlijk gebakken, met bacon, sla, appel, blauwe bessen, saus en patat. Echt heerlijk en ook heerlijk genieten.

Na de lunch zijn we eerst naar het museum gelopen. Het museum is nog niet helemaal af. Het geboortehuis van H.C. Andersen wordt nog gerenoveerd en in het museum zelf hadden ze een belevingswereld gemaakt. Sprookjes werden verteld, beelden bewogen. We zagen ook oude handschriften van de auteur en er waren allemaal eerste drukken. In het museum en ook in het museum daarvoor kreeg ik het gevoel dat Hans behoorlijk vol van zichzelf was. Een behoorlijke ijdeltuit. Nu ken ik hem niet persoonlijk en mag ik dat natuurlijk ook niet zeggen, maar ook Sabine had deze indruk. Ze hebben enorm hun best gedaan om iets moois van het museum te maken. Zo kon je kijken naar een animatie van het meisje met de zwavelstokjes, maar ook stond er een bed en was er een erwt. Het tinnen soldaatje was er en het lelijke eendje en natuurlijk ontbrak de kleine zeemeermin ook niet. Eigenlijk zijn dit de sprookjes die ik mij altijd herinnerde als met een dodelijke of ongelukkige afloop. Nou ja, niet het lelijke eendje, maar in mijn beleving eindigd de kleine zeemeermin heel verdrietig en niet zo als in de tekenfilms en het meisje met die zwavelstokjes overleefde de koude nacht ook niet dacht ik. Hoe dan ook, ondanks dat het museum niet af is en wij geen Deens spreken het was zeker de moeite waard en ontzettend mooi en indrukwekkend. Zelf waren we ook erg onder de indruk van de bloemen die ze gemaakt hadden. Echt Danish Design. Zoiets zou ik voor thuis ook wel mooi vinden.

Na het museum zijn we gaan kijken naar het slot van Odense. Nou dat is er gewoon niet meer. Na een beetje door het oude gedeelte te hebben gehobbeld zijn we teruggegaan naar de auto. Daarna gingen we richting Odensefjord. Daar hebben we over het water uitgekeken en een ommetje gemaakt. Op de terugweg zijn we nog even langs de OK geweest om te tanken, om daarna via de Lidl richting de camping te rijden. Het is erg prettig dat je dus gewoon alle flessen en blikjes kunt inleveren, ook als ze het merk niet verkopen. We hadden ook pannenkoekjes meegenomen en poedersuiker en karamelstroop.

Bij aankomst op de camping ben ik de pannenkoeken gelijk gaan opwarmen terwijl Sabine de boodschappen opruimde. Daarna hebben we heerlijk gegeten.

Morgen is er weer een mooie dag. Wat we gaan doen? Dat overleggen we zo. Er is nog een openluchtmuseum in Odense, maar je kunt ook naar Assens en daar kun je volgens mij met een bootje naar een eiland. Dat gaan we zo even uitzoeken. Er is in ieder geval genoeg te doen hier.