De schatten van Møns Klint: dag 18

Op het moment van schrijven zitten we in de tent en begint het te regenen. Het onweer gaat zo losbarsten en eigenlijk was dat al voorspeld voor vier uur vanmiddag. Toen zaten we heerlijk in de zon en wat later in de schaduw te kletsen met onze Deense buren, die met motor de Margrethe route rijden. Ze komen uit Funen en zijn bovenin Funen begonnen en zo hebben ze heel Funen en Sjealland al doorkruist. 

Vannacht hadden we het dus gewoon niet koud. We hadden het zelfs aangenaam en bijna warm. We hebben dan ook heerlijk geslapen vannacht en ik had geen zin om eruit te gaan. Dat hebben we natuurlijk wel gedaan, want vandaag stond Møns Klint op de route. Gisteravond zei Sabine vanuit het niets dat we nog geen last van muggen hadden gehad. Ik riep direct dat ze dat moest afkloppen. Dat heeft ze denk ik niet gedaan want we hebben er allebei behoorlijk wat bulten bij gekregen. Wat we hier ook veel hebben zijn kruisspinnen. Gisteren liep er al eentje op mijn rug, maar ze vinden het in onze tent ook erg aangenaam. Ik heb een persoonlijke kruisspin in het toilethokje. Op de vorige twee campings hadden we ook spinnen, maar dan van die hooiwagens met van die lange poten. 

Rond kwart over tien kwamen we aan op het parkeerterrein van Møns Klint, na eerst onze eerste 15% heuvel gehad te hebben, waar ik behalve stond te hannesen met het parkeerautomaat natuurlijk wel even wilde meewerken aan een interview over de wegen op Møn. Niet dat ik daar iets zinnigs over kon vertellen. Stege is het eerste plekje op Møn dat je tegenkomt en daar zijn we gisteren gestopt en vandaag had ik alleen nog maar de weg naar Møns Klint gereden. Hierna gingen we een kaartje kopen voor het Geocenter. We moesten een groen papieren armbandje om (zelf op maat te plakken) waarmee we de hele dag in en uit konden lopen en met een gids mee zouden kunnen. Natuurlijk had Sabine haar  armbandje direct lekker strak geplakt, zodat de vriendelijke dame bij de balie deze eerst los kon knippen waarna ze heel lief een nieuw armbandje om Sabine haar pols plakte.

We hadden geluk, om 11 uur was er een tour met  een gids. Dan hoefden we nog maar een kwartiertje te wachten, nog gauw even naar het toilet en de auto om de camera met kleine lens te pakken. 

Die tocht viel eigenlijk best tegen. Niet de Møns Klint, maar mijn conditie. Ik wist wel dat ie iets was afgenomen sinds Gewoon Doen er niet meer is, maar ik probeer er in de sportschool toch aan te werken. Nou, daar was dus niets van te merken. Die gids liep als een malle door dat bos, dan weer zoveel meter omlaag en dan weer zoveel meter omhoog en wij liepen er als een hijgend bospaard achteraan. Het uitzicht was prachtig en hij vertelde in zijn geheel niet accentloze Engels (waar ik dan weer niet zoveel van snapte) over het ontstaan van Møns Klint, hoe de witte rotsen er kwamen, dat er erosie is, iets over slechtvalken die hier eerst waren uitgestorven en nu toch weer broeden en over de fossielen die we konden vinden.

Daarna gingen we naar het strandje. 498 treden omlaag en deze moesten later ook weer omhoog. Wij hadden zijn Engels zo goed begrepen dat we dachten dat we via dezelfde trap omhoog moesten. Later bleek dat we beneden over de stenen naar een andere trap hadden kunnen lopen. Møns Klint in het kort: Er waren kleine ronde zeebeestjes (ik heb geen idee meer hoe hij ze noemden) deze gingen dood en hun witte skeletjes verdwenen naar de zeebodem. Denemarken was nog zee. Toen kwam de oerknal en Denemarken werd geboren terwijl alle dinosaurussen uitstierven. Vervolgens kwam de ijstijd en die duwde de skeletjes die al miljoenen jaren op elkaar hadden gelegen omhoog en dat was de krijtrots. Er was ook nog iets over Stonehenge en hetzelfde kalk dat ze daar hadden gevonden. Nu is er erosie en brokkelt er steeds wat van de klif af al begreep ik dat eronder ook weer witte klif zit. Dit hele verhaal staat vast ook op wikipedia. Na de 498 tredes naar beneden te hebben gelopen gingen wij op zoek naar fossielen. We vonden stukjes van de pen of punt van de belami fish (belemniet), een soort inktvis. Nou ja, hij wees ze aan en wij konden ze pakken. Op eentje na die ik heus zelf gevonden heb, een zwarte. Ook heb ik een svampe. Hij gaf aan dat het een mossel in een steen was maar nu we het terugzoeken blijkt het iets met schimmels te maken te hebben en vuursteen dat er dan omheen zit. Ook leuk om later nog eens terug te zoeken.

Op de terugweg zagen we ook nog een enorme kever. Vandaag was waarschijnlijk de dag van de beestjes want op de tent zat ook een flinke kever en we zagen ook nog rupsen, waaronder een zwarte harige. 

Toen we terug waren bij het geocenter (hoogteverschil dat we hebben gelopen was 232 meter en het waren maar 6 km maar we hadden het gevoel echt heel veel werk te hebben verricht) hebben we eerst even geluncht en daarna zijn we het centrum zelf in gegaan. Hierna zijn we naar Klinholt Havn gereden. Zo konden  we ook wat van de omgeving zien. Als je daar zo rijdt tussen de heuvels en graanvelden heb je niet het idee dat er krijtrotsen zijn. In de haven hebben we een theetje gedaan en daarna reden we terug naar de tent. 

Bij de tent heb ik nog heerlijk zitten keuvelen met de buren. De buurman heb ik blij gemaakt met een koude Hoegaarden en daarna bleek het al zes uur te zijn. We gingen spontaan uit eten. De buren wisten nog een goed restaurantje, Slagter Stig. Wij de lange broek aangedaan en de was (ja ook de broekjes en sokken zijn weer fris) binnen gehangen om daarna naar het winkelstraatje te lopen. Bij Slagter Stig konden we niet terecht vandaag. Nu gaan we morgen, want ik heb gelijk gereserveerd. Een galgenmaal voordat we naar Zweden afreizen en daar op een grote catamaran naar Bornholm varen. 

Daarna zijn we weer terug gelopen en heb ik pannenkoeken gemaakt.

Nu is het onweer alweer voorbij, maar het regent nog wel een beetje. Zo nog even wat gezelligs met Sabine doen voor we weer heerlijk naar dromenland gaan.