Verreizen: dag 24

Gisteravond hadden we de luxe van een trekkershut en het was er zo heerlijk warm binnen dat we alleen maar een slaapshirt aan hoefden. Maar voor die tijd hadden we ons verwend met niet drie maar zes minuten douchen.  Heerlijk. De wekker zou om half zes gaan. Dan konden we nog bijna 7 uur slapen en ik wist gewoon zeker dat ik er vannacht niet uit zou hoeven met die warmte. Viel dat even tegen toen ik om kwart voor drie wakker werd en Sabine ook al wakker was en we toch een volle blaas hadden. We hadden nog bijna 3 uur slaap tegoed, als we het heel positief zouden bekijken. Vlak voor de wekker ging, hoorde ik al een auto wegrijden van de camping. Ik begon me net af te vragen of ik niet door de wekker heen zou hebben geslapen toen de wekker ging. Ik voelde me toch wel behoorlijk brak, maar vijf minuten later stonden we naast het bed. Snel het hele ochtendritueel afgehandeld en terwijl Sabine het ontbijt maakte pakte ik de slaapzakken en kussens in. Daarna gingen we ontbijten. We hadden de lange broek aangetrokken en ons dikke vest binnen handbereik, want op de boot kon het koud zijn. Om tien over half zeven reden we weg. Eerst nog even tanken, dat zouden we in Duitsland nogmaals doen.

Daarna naar de haven. Na nog even een ereronde op de rotonde in de haven te hebben gemaakt, stonden we in de rij om ons aan te melden. Dat ging heel rap. Ik moest naar rij 17.

 

We dachten dat we heel vroeg waren, maar er waren al best een boel auto's. We zaten klem tussen de Duitsers. Ik heb nog twee of drie Nederlanders gezien en in ieder geval één Deen. We mochten wel laat aan boord. Kwart voor acht. Eerst de vrachtwagens, daarna de caravans, busjes, campers, auto's met fietsen, schoonmoeders op de auto en toen wij. Laatste waren we niet want een Duitse camper had nog een kleine aanvaring met een Deens vrachtwagentje.

  

Aan boord gekomen was ik de dwarsligger, ik moest de auto namelijk dwars neerzetten.  We hadden de rugzak en een klein boottasje klaargezet. In het kleine boottasje zaten de boeken,  twee korte broeken, de thermoskan en de bekers voor de thee. Aan alles was gedacht. Buiten op het dek brak mijn veter. Gelukkig zaten de nieuwe die we gekocht hadden in Skagen in de rugzak en op het dek heb ik deze maar even in mijn schoenen gedaan. 

Met een kleine vertraging van 5 minuten vertrok de boot en toen we uit de haven waren zijn we naar binnen gegaan. Lekker even lezen. Ondertussen had Sabine al twee sms'jes van T-mobile gehad. De eerste met welkom in Zweden (die kreeg ik in Møns Klint ook, zo raar), de tweede met welkom in Duitsland. We hadden Rejsepillen geslikt en hadden nergens last van. Toen was het tijd voor een theetje. Die hadden we zelf mee, want aan boord zijn dit soort zaken altijd zo prijzig. Nou ja, bijna dan. Het theezakje lag nog in de boodschappen tas. Dus heb ik twee thee gehaald. Voordeel hiervan was dan weer dat ik zo'n heerlijke Duits plakgebakje had gezien, je weet wel, met kaneel en suiker. Deze heb ik gehaald toen we de mooie kliffen bij Sassnitz al voorbij gingen. Het zag er prachtig uit vanaf zee.

  

Vlak voor we gingen afmeren heb ik me met de nodige haast in de wc even omgekleed. We werden al gesommeerd naar het parkeerdek te komen. Sabine wilde niet, maar bedacht zich in de warmte op het parkeerdek  (23°) en probeerde zich in de auto om te kleden. Deze temperatuur werd later op de dag op meerdere plaatsten overschreden, bij de eerste twee stops was het 27°. Niet dat je dat merkt met je airco aan, maar op B wegen met een of twee raampjes open was het heerlijk.  Op de boot had ik een omweg gezocht voor Hamburg, deze hebben we later bijgesteld. Toen we van de boot afkwamen stonden we al snel in het eerste oponthoud: na 2km stond namelijk een verkeerslicht en we hadden een klein oponthoud van zo'n 10 minuten. We boften want er vlogen twee kraanvogels over. Dat hadden we niet verwacht.  We reden door mooie natuur voordat we de E20 opgingen. Er bleek file op de route, maar Sabine had samen met Truus een mooie alternatieve route waardoor we vooraan in de file konden invoegen.

Na twee uur gereden te hebben stopten we voor een wissel. We aten een broodje pindakaas (de pot is nu echt leeg) en allebei nog een stuk van de pizza van gisteren. Hierbij hebben we een lekker eco drankje gedronken. Helaas moesten we ook nog naar de wc. Daar stond een rij. Nou, ik snap het wel, van de twee wc's was er 1 verstopt met iets van een luier ofzo en elke keer als de deur open en dicht ging trok de wc zichzelf door. We hebben dus op het andere vieze toilet maar geplast. Wat een verschil met Denemarken. Niet alleen  de openbare toiletten die daar gewoon schoon gehouden worden ( ook door de gebruikers) maar ook de rotzooi op straat, van peuken tot papiertjes en noem maar op. Duitsland lijkt veel meer op Nederland, helaas. Wij zijn ook zo'n ranzig volk als het om openbare toiletten en openbare ruimtes gaat.

Hierna was het aan Sabine om te gaan rijden. Dit ging voortvarend en na 1,5 uur zijn we gewisseld. 

Mijn tweede beurt verliep veel lekkerder, mijn ogen prikten niet meer van de felle lucht. Ik had ook mijn bril gewisseld, dus ik zou 'm wel 2 uur doortrekken. Maar omdat er bij Hamburg nog steeds file stond (deze staat er echt dag en nacht) heeft Sabine gekeken voor een alternatieve route en deze was er. Deze was maar een kwartiertje langer, maar je kon in elk geval wel blijven rijden. We reden door dorpjes en straatjes en stadjes van links naar rechts en weer naar links en dan weer 30 en dan weer 50 en soms ook 60, maar het reed lekker door. Aan het eind kwamen we nog wel in een kleine file terecht, bij Seevetal. Dus borreltijd! Tijdens het rijden kreeg ik steeds wat chipjes van Sabine. Reed, want deze reed tenminste, al was het maar 20 km per uur. 

Om 18.00 uur deden we een stop en een wissel met een theetje. We liepen lekker op schema. In het begin was dit echt niet te zien, na 3 uur rijden stond de pijl nog bijna bij Sassnitz maar nu gingen we echt wel als een trein. Het was Sabine haar beurt om te rijden. Ik had wel gezien en gezegd dat er wat wegwerkzaamheden waren met oranje stukken. Nou, dat heeft ze geweten. Wat een smalle stroken hadden ze daar gemaakt. Je zat bijna klem tussen de verhoogde rijbaanscheiding en een vrachtwagen maar ze sloeg zich er kranig door heen. En ook al irriteerde ze zich mateloos ( wat meestal duidt op een wissel) toch wilde ze niet naar een p en dacht ze dat het over 40 kilometer een beter idee was. Ook goed. Toen we bijna 40 km verder waren was ik driftig op zoek naar een P, ze was nu echt wel klaar met al die vrachtwagenchauffeurs.

Roept ze ineens:" Je lampje springt op geel!" Stom, ik was vergeten om bij de laatste wissel om even naar m'n benzinemeter te kijken. Het tankstation langs de snelweg leek er, net als een p, niet echt aan te komen. Dus ik zeg:" Ga er maar af". Ondertussen was ik een soort van hectisch bezig met een Truus, die toch nooit naar me luisterd, terwijl de andere Truus begon te miepen dat we de andere kant op moesten. Ik had er één gevonden maar die zouden we waarschijnlijk niet redden, want die sloot binnen 8 minuten. Ondertussen was Sabine in paniek, of in ieder geval van de leg, want er was geen plek om ergens te stoppen. Toen zag ik een tankstation en daar hebben we ons naartoe laten leiden. Wat denk je? Alleen voor vrachtwagens. Sabine was het zat, want die wilde niet omrijden en riep dat alles echt minstens 20 minuten rijden was. Dus liet ze me rijden naar het tankstation langs de snelweg, waar ik de hoofdprijs moest betalen. Tjonge, wat was ik chagerijnig. Ik had het allemaal zo leuk uitgedacht en we zouden  het moeten redden, maar misschien hebben we vandaag wat extra verbruikt met de airco e.d. of ik heb gewoon niet goed geteld. Hoe dan ook ik heb 'm half gevuld, maar dat het achteraf beter een kwart kunnen zijn, aangezien we zo bij het tankstation kwamen vlak voor de grens bij Enschede. Ik heb de auto ook daar nog even heen gereden en de tank echt nokkie toe gevuld. Het scheelde met het vorige benzinestation zeker 30 cent. Zo zonde. Hoe dan ook, we hadden nog niet gegeten en dat is ook niet bevoordelijk voor ons humeur. Sabine vindt het niet zo'n ramp om om te rijden om iets te eten, dus dat werd de Mac in Hengelo. Hier hebben we rustig een Big Mac gegeten en een overheerlijke mango passiefruit shake gedronken.

 

Een 'het kan nog netje', want maandag starten wij met een gezonder levenspatroon. Als het aan mij ligt gaat er zekers 8 kilo vanaf ( je moet hoog inzetten). Op de onderlegger bij de Mac stond dat ze aan afvalscheiding doen. Ik werd direct blij. Dit hadden we bij de Burgerking in Zweden ook gezien. Daar deden we het plastic dekseltje in de afvalbak voor de plastic deksels, de ijsklontjes gooiden we in een spoelbak en de papieren bekers en rietjes in de andere bak. Dus ik dacht dat ze dat hier ook hadden. Maar nee hoor, hier schijnen ze wel aan afvalscheiding te doen, maar je gooit nog steeds alles in één bak. Na de Mac zijn we begonnen aan het laatste deel van de reis. En dan vraag je je toch af. Als je in de winkel loopt en ze zetten een verkeerde lagere prijs neer, dan mag je het product voor die prijs hebben. Nu staan hier borden met 100 tussen 6:00 en 19:00 en daaronder 120 tussen 19:00 en 6:00, gaat deze regel dan ook op? Ik ben het nu aan het uitproberen en als ze me zo tot stilstand manen zal ik ze zeggen dat het op deze weg gewoon mag. Ik ben trouwens niet de enige die het zo interpreteert. 

Als we straks thuis komen parkeer ik eerst de auto. We hebben al afgesproken dat we de kostbaarheden uit de auto halen, evenals de tandenborstels en de pillen en natuurlijk Vlek, Piep en Odie. Nu maar hopen dat ik me daar aan kan houden. Op dit moment zie ik zwaailichten van de ambulance op een parkeerterrein. Ik ga me dus nu even flink concentreren op de weg. We komen rond kwart voor  twaalf aan. 

Hoe dan ook kunnen wij na deze verreisde dag terugkijken op een prachtige unieke kampeervakantie.