Schotland 2019, dag 15 - 17 augustus

Eindelijk warm! Na net heerlijk gedoucht te hebben onder de meest harde en warme straal die ik ooit in Schotland heb gevoeld. We hebben nu een douche op gas en niet op zo'n elektrisch kastje van het merk Mira waarbij het de vraag blijft of je een straal danwel warm water hebt, voor hoe lang en het liefst gecombineerd.  

Maar laat ik eerst bij het begin beginnen. Afgelopen nacht hadden we het meest lekkere bed dat je je maar kunt voorstellen. Als je dan ook zou slapen! Maar nee hoor, en dat niet eens doordat Sabine mij wakker hield). Ik was natuurlijk weer onder de indruk van alle lampjes buiten die ik zag bij het sluiten van de gordijnen. Vervolgens moest ik weer plassen en ja hoor... (na even onder het gordijntje door het raam gegluurd te hebben) buiten was een mooie maan. Natuurlijk moest ik daar een foto van maken. Daarna lagen we bijna lekker te slapen, toen er een auto alarm afging (waarschijnlijk 1 van de 3 Ferarri's die buiten stonden). Hierna viel Sabine in slaap, dus die heeft het tweede auto alarm niet horen afgaan. Vervolgens heb ik wel geslapen, maar ongelooflijk onrustig. Waarschijnlijk door de vele indrukken van de rit. Daarbij was het ook stervens heet, dus heb ik het raam even op een kiertje opengezet (goede tip van een inmiddels weer wakkere Sabine). Dit was beter. Maar nog geen uur later werd ik wakker van een enorme wind om het huis (het stormde, de wind gierde om het huis,  en ik dacht als mijn auto nog maar op de helling staat) en het begon gigantisch te gieten. Sabine bleek ook wakker en ik zei:" Dat wordt wat morgen, met de auto schuin omhoog (het is een flink steile helling naar ons B&B, als die auto er nog staat tenminste met die enorme wind) en ik ga zeker met dit weer die boot niet op!".  Na, na weer een goede tip, het raam dicht gemaakt te hebben, ben ik nog even in slaap gevallen. Sabine niet, die maakte zich druk hoe die auto de heuvel weer op moest met dit weer. Veel te vroeg, om 6.45 uur, ging dus de wekker en struikelend over onze wallen gingen wij, gedoucht en aangekleed naar beneden voor het ontbijt. We kregen vandaag scrambled egg met zalm ( een leuke variatie op de worstjes) en natuurlijk hadden we uit de thee alweer snel de theeblaadjes gevist, zodat we binnenkort onze tanden niet hoeven te bleken.

Na dit geweldige ontbijt hebben we onze spulletjes gepakt en zijn we naar de boot vertrokken. Toen de auto in de rij stond was er nog tijd voor ons om in de haven te gaan kijken. Jawel, het is ons gelukt! We hebben eindelijk ansichtkaarten gescoord! Nu zijn de kaarten geschreven (we hadden genoeg tijd op de boot), maar hebben ze de brievenbus nog niet gezien.(Mocht je nu denken "Wat een raar adres" of "wat staat mijn naam raar", dat kan kloppen. De postzegels kwamen over de namen. Vielen een beetje groot uit. ) 

De postzegels zijn hier, net als bij ons, eigenlijk ook niet te betalen. Toen we eenmaal aan boord waren hebben we genoten van een ruim 2,5 uur durende boottocht naar Lewis. Overal om ons heen zagen we de Schotse bergen in de regenwolken, maar wij konden ook heerlijk genieten van het zonnetje. Zo lekker, dat we na ons kopje thee eigenlijk een soort van aan het indommelen waren op het ronken van de motor. Om 13.00 uur kwamen we aan in Stornoway.

Helaas begon het, toen ik de auto parkeerde, te regen en niet zo'n klein beetje ook. Na ons broodje kaas gegeten te hebben zijn we Stornoway even ingelopen. Het is mega druk hier (in dit mini stadje), vooral als de veerboot geleegd wordt. Eigenlijk was het een ongeorganiseerd zooitje. Hoe dan ook, we zijn Stornoway in gegaan, langs de VVV en hebben lekker warme chocolademelk gedronken en een scone gegeten bij de Blue Lobster. Daarna zijn we doorgelopen naar de Tesco voor groenten en Alpro. Daar was het al net zo'n chaos. Morgen is op het hele eiland nagenoeg niets open. Dit omdat het eiland Lewis and Harris wordt gedomineerd door de gereformeerde stroming binnen de hervormde kerk. Ze zijn, zeg maar, behoorlijk Calvinistisch. Eindelijk zondagsrust! Zouden we thuis  ook  weer moeten hebben.

Vervolgens zijn we doorgereden naar Laxdale Holliday Park. Daar waren wij niet te vinden in het boek. Ik kreeg een soort naar déjà vu gevoel en we schrokken ons het spreekwoordelijke  hoedje, maar wat bleek, we stonden dit keer niet onder Rog maar onder Moonen geregistreerd. Ook goed! We hebben een prachtige stacaravan met oven, magnetron, koelkast, cv, gashaard en het mooiste uitzicht van de camping. Het uitzicht wordt alleen wel mooier als er geen regenwolk voor hangt (En als er geen camperbusje met uitklapdak voor komt te staan,  maar dat is nu  nog niet zo) De vrouw van de receptie leidde ons rond. Toen ze hoorde dat wij uit Holland  kwamen zei ze Holland  prachtig te vinden.  Toen ik vroeg of ze er was geweest zei ze van niet, maar wel in Austria. Alsof dat op elkaar lijkt. 

Morgen houden we dus een welkome en verplichte rustdag. We gaan een rondrit maken van een uur of 2 over het eiland en hopen dat het morgen droog is.