Schotland 2019, dag 13 - 15 augustus

Na vannacht nog 1x mijn been ingesmeerd te hebben na het nachtelijke plasritueel, viel ik voor het eerst deze vakantie als een blok in slaap. Om half 9 schrok ik wakker. De telefoon! Ik zag dat het Renate was en nam gauw op, maar op dat moment was er al neergelegd. Direct begon Sabine's telefoon te rinkelen. Drie keer raden......Renate. Superleuk! Daarna nog even gelegen. Na een vlotte douche, een laat ontbijt en het inspecteren van 'onze' zeehonden (het waaide zo hard dat je aan de deur moest hangen want anders was je 'm kwijt), zijn we in de auto gesprongen. Op naar Cocn Freiceadain Long Cairns.

Na een vlotte rit waarbij Truus ons vertelde waar we af moesten slaan, kwamen we bij een parkeerplekje in de middle of nowhere. Er stond een Duits busje geparkeerd en we reden bijna 2 honden aan. De man van de honden (een Schot) wist ons te vertellen dat wij de heuvel omhoog moesten lopen naar de Cairns. Dit waren twee terpen zonder ingang. Na deze bezichtigd te hebben bleek dat deze Chambered Cairns met elkaar verbonden zijn en niet leeggehaald. Thuis zouden we ons neus ophalen voor zo'n heuveltje, maar nu je weet dat hier mensen in liggen is dat natuurlijk een stuk aantrekkelijker. Toen zijn we door het sompige gras maar weer naar beneden gehobbeld. Het is steeds maar weer oppassen waar je je voeten neerzet, als je tenminste niet plots tot je enkels in het water wilt staan. Ook de koeienvlaaien moesten zo nu en dan omzeilt worden.

De auto stond geparkeerd met zijn neus naar de windmolens. Dit bleek een windboerderij (jammer dat het met windmolens werkt, anders had ik een leuke bijbaan gehad). Vervolgens zijn we doorgereden naar St Mary's Chapel in Crosskirk. Truus leidde ons naar een volgend windmolen park. We waren dus fout gereden. Maar niet getreurd, wij vinden overal de weg en zo vonden we al gauw het bruine bordje richting St. Mary's Chapel. Boven aan de berg hebben we onze auto geparkeerd, waarna we door het veld met schapen  over de rivier de Forss naar de Chapel zijn gelopen (het nodige DNA materiaal achterlatend). De kapel is gebouwd ergens tussen 1100 en 1200, maar voor ons bestond het voornamelijk uit grafstenen. (zie het filmpje voor een indruk).

Na teruggelopen te zijn (het been doet het weer bijna helemaal), zijn we doorgereden naar Thurso, een voor ons bekende plek. Hier zouden wij vandaag onze ansichtkaarten kopen en versturen, omdat het tot nu toe nog niet was gelukt. In heel Thurso geen leuke ansichtkaart te vinden, zelfs het museum en de VVV waren permanent gesloten. Na een lekker kopje chocolademelk gedronken te hebben, zijn we teruggereden naar ons huisje. 

Toen we terugkwamen zijn we gelijk gaan kijken naar 'onze' zeehonden. Er lag er géén één, het bleek eb te zijn. Vandaag konden we onze gefotografeerde rots goed stil zien liggen. Tot zover ons vin-mysterie.

Helaas is het alweer de laatste nacht. Wij zouden het hier minstens een week kunnen volhouden. Ik heb ook wel een soort weemoedig gevoel, al zit de reis er nog niet op. Eergisteren waren we al over de helft van de reis  en de helft van het aantal boten heen. Nu laten we een prachtig huisje met geweldig uitzicht achter. En ook prachtig weer. Natuurlijk komt er nog veel moois voor terug....

Nadat we vanavond de tassen hadden ingepakt en hadden gegeten, zijn we gaan wandelen naar het strandje. Het was geen eb meer. Nog voor we de weg af waren gelopen werden we aangevallen door een hond. Gelukkig was de bazin in de buurt, maar het hart klopt dan écht wel in je keel. Bij Sabine nog meer, want die heeft helemáál niets met honden.

Op het strandje waren zeker nog 11 zeehonden, 2 tureluurs en bontbekplevieren. Ook een zwikkie scholeksters en 2 reigers. Hierna zijn we naar boven gegaan (nu kwamen we mensen tegen met Henry de hond, die strak werd vast gehouden) waarbij we een dweil op pootjes over zagen lopen. We gokte er al op en het blijkt zeker een wezel te zijn. Wat moeten we toch zonder google. Het enige wat we tot nu toe hier nog gemist hebben is een walvis. 

Wel zijn we er achter wat het bot is wat wij gisteren hebben gevonden: het is de eerste wervel na de atlas van een zeehond. Wat zijn wij toch mazzelaars.

Morgen hebben we een mooie rit langs de noordkust voor de boeg, welke zal eindigen in Ullapool.  We hebben een aantal stops gepland: het strand van Melvich beach,  Smoo caves (Durness), Ardvreck castle,  Inchnadamph en Knockan visitor centre. Wellicht wordt ook nog een bezoekje gebracht aan het Strathnaver museum Clachan Bettyhill.