Schotland 2019, dag 12 -14 augustus

Vanmorgen werd ik al vroeg gewekt door de zon. Hoewel ik kapot moe was, stuiterde ik in mijn hoofd van alle dingen die ik wilde doen. Zeehonden op het strandje, ontbijt, douchen, walvissen spotten, Wick, oude historische Schotse dingen. Zoveel dat het niet op te noemen is. Ondanks al het gestuiter lukte het me om zeker nog een uur te blijven liggen, niet in de laatste plaats omdat ik van ellende niet wist waar ik mee beginnen moest. Sabine was mij binnen 5 minuten al zat, dus dat ik het een uur heb volgehouden is erg knap ( voor Sabine ook ). Om half 9 werd ik het bed uitgetrapt en kon ik dan eindelijk van mijn Schotse benen af. Het was nogal krap in de douchecabine dus het was een hele work-out. Daarna de was in de zon gezet ( midden in het halletje, zodat we nergens meer door konden ) en heerlijk ontbeten met banaan, nectarine, blauwe bessen, granola en Alpro. Na de afwas gauw naar kamer 100. Ondertussen hoorde ik Sabine roepen dat ik mijn schoenen maar aan moest trekken. Zij was natuurlijk wel op het strandje gaan kijken, dat vanaf ons tuintje te zien is, en er lagen wel 14 zeehonden. Ik was dus niet voor niks zo hyperdepiep wakker geworden. Ze zag nog iets. Het was zwart en leek een uitsteeksel te hébben.  Een vin? Sabine rende naar binnen voor de cameratas. Hierin zit de grote lens. Ook de verrekijker werd tevoorschijn getoverd. Eèn ding was wel raar, het bewoog niet. Hmmmm. Toch verdween het ook. Het zou dus kunnen zijn dat we een aantal foto's hebben van een rots.

Ondertussen had ik ook nog even uitgezocht welke leuke historische bezienswaardigheden we zouden kunnen gaan bezoeken vandaag. Dat waren er zeker 5, maar eerst zouden we gaan wandelen bij John O' Groats. Ik wist van de vorige keer nog hoe vol het er was met toeristen. Toen we daar aankwamen heb ik de GPS tracker aangezet met de juiste wandeling ( van 3 uur ) en met Sabine afgesproken dat we maximaal tot de vuurtoren zouden lopen als we de rest ook nog wilde gaan doen. Het wandelen verliep voorspoedig. Behalve dat ik een prachtige foto wilde maken en daarvoor op mijn knieën moest. Natuurlijk weer een vieze broek. En een teleurstellende foto. Dat zorgde voor een grijs wolkje aan de oh zo blauwe lucht van vandaag, maar natuurlijk wist Sabine mij op haar eigen, bijzondere wijze weer op te vrolijken. Het lopen richting vuurtoren ging echt lekker. Helaas verrekte ik een spier in mijn bovenbeen op het moment dat ik Willy boven water wilde fluiten (denk aan Free Willy en nee ik fluit niet op mijn been, niet eens op mijn vingers). Dat bracht een behoorlijk déjà vu moment met zich mee. Sabine herinnerde zich direct de wandeling in Melvaig met een pijnlijke knie (daarvoor reist er nu elke dag een  brace mee in de tas). Toen kwam ik nagenoeg niet voor uit. Eerlijk is eerlijk, eigenlijk wilde het been vandaag ook niet verder, maar ik dacht "ik loop het er wel uit, het is maar een verrekte spier ". Dat is redelijk gelukt ( als ik maar blijf lopen ). Toch zijn we niet naar de vuurtoren gelopen. We moesten namelijk heel saai over de weg en dachten als we nu die 3 kwartier weer teruglopen en tussendoor een theetje drinken zijn we ook laat. Sabine had een geweldig stuk bot gevonden. Maar helaas weten we nog niet waarvan het is. Tijdens het drinken van de thee hebben we nog schelpen gezocht en ik vond een steen waar een hartje uit was. Daar zagen we ook een gevecht tussen de kleine jager en een stormvogel.

Daarna zijn we doorgelopen  (of moet ik zeggen doorgestrompeld) naar het beginpunt van de route. Nog voor we de auto in sprongen hebben we een broodje gegeten. Hierna door naar Wick. 

Aangekomen in Wick eerst  maar panadol geslikt voor of tegen een behoorlijke hoofdpijn. Een dagje thuis was ook leuk geweest, ik wilde Sabine alleen niet teleurstellen. Gelukkig bood ze aan om te rijden en naar huis te gaan, want ik keek zo scheel als een kanarie. Als ze het niet had aangeboden had ik het haar zeker gevraagd, want hoe leuk is het voor haar om ook te kunnen zeggen dat ze in Caithlin heeft gereden. 

In de Poundland zag Sabine haarelastiekjes. Ze pakte  het setje trok even aan 1 elastiekje om te kijken hoe die voelde. Gelijk vielen 50 haarelastiekjes op de grond. Het kartonnetje was nog heel! Toen  hebben we ze toch maar gekocht.

Op de terugweg hebben we nog een bezoekje gebracht aan The Old Castle of Wick. Van het kasteel staat er nog een halve toren.

Toen nog 40 minuten richting huis. Hier hebben we lekker gerust met een theetje, Excederin en de oogjes dicht. Dit alles lekker liggend tegen Sabine aan, die een filmpje ging kijken. Tegen het avondeten deed het hoofd het weer. Dus na de afwas zijn we gaan lopen naar The Castle of Mey. Ik had bedacht de camera's thuis te laten en schoot dan ook enorm in de lach toen ik zag dat Sabine de fotorugtas om had gehangen. Tsja,  het zou haar toch niet gebeuren dat we wel wat zouden zien en geen camera mee hadden. Alsof ik mezelf hoor.  

Niet een super boeiende dag, maar wel veel kust gezien. Morgen doen we het ook maar wat rustig aan. Dan gaan we naar Thurso.