Ontmoetingen: dag 22

Vanmorgen vroeg ging de wekker. Veel te vroeg, want ook vannacht heb ik nagenoeg niet geslapen. Wel gelezen, dus dat schiet nu aardig op. Sabine heeft een theorie. Volgens haar is het zo dat als zij als een luciferstokje (ook wel dennenboom) klem ligt tussen de wand en mij, dat ik dan slaap en dat wanneer zij meer ruimte heeft en haar benen op kan trekken, zij slaapt. Hoe dan ook, die wekker ging veel te vroeg vanmorgen. Na twee keer snoezen ging ik eruit om mijn tanden te poetsen, te douchen, mij aan te kleden en met mijn allerlaatste AD bonnetje de Utrechtse Courant van deze zaterdag te halen. Bij terugkomst was Sabine ook gedoucht, gepoetst en aangekleed. Het ontbijt stond al klaar, want dat deed ze elke ochtend wanneer ik onder de douche stond. Ik pakte de kussens voor de stoelen en ging helpen het ontbijt buiten te zetten. Ondertussen had Sabine het bed al afgehaald. Ik had een nieuw hoeslaken en overtrek gepakt en zei dat we beter eerst rustig konden ontbijten. Dat deden we. Sabine las een e-book en ik las de krant. Voor de helft, de tweede helft (uit het Haagse gedeelte) lees ik morgen. Terwijl Sabine onrustig was en vast binnen begon, las ik de krant uit en had ondertussen beide dochters aan de lijn gehad. Renate omdat ze ging vertrekken en Sarah omdat ze wilde vragen of we morgen wilden helpen met verhuizen. Om 9:00 uur! Als ik dat nou iets eerder geweten had...... Toen ik klaar was had ze het meeste al ingepakt. We konden niets in de auto zetten, want Renate zou rond 10:50 uur komen en we zouden met haar weg. Ik wachtte op een belletje, maar ze stond ineens bij het raam en vroeg zich af of we altijd zo binnen zaten. Nou, nee natuurlijk. Na een kopje thee met een koekje zijn we naar Rhenen gereden. Ik heb de auto op het eerste parkeerterrein richting Moeke gezet. Toen zijn we gaan lopen, eerst naar de VVV zodat Renate iets leuks zou kunnen uitzoeken om met (o)pa en (o)ma te gaan doen. Hier konden we plassen. Ze deden een rode lamp aan zodat je kan zien dat de wc bezet was. Dat was voor als je mensen bij de wasbak tegen zou komen, dan kun je geen anderhalve meter afstand bewaren. Daarna gingen we op zoek naar het winkeltje met snuisterijen. Ik vond het een leuk winkeltje, maar Sabine en Renate dachten daar heel anders over. Na een geanimeerd gesprek, met de eigenaar over fittingen, gingen we weer verder. Eerst naar de Jumbo voor twee ice-cappuccino en een koude chocomelk. Voor de lunch hadden we ook maar een slaatje voor iedereen meegenomen. Renate nam broodjes mee voor het geval oma het zou vergeten. Dan kon ze in ieder geval afbakken en anders kon het mee naar huis. Enige nadeel was wel dat we eigenlijk geen idee hadden of ze wel zouden komen. Ik ging er nog steeds van uit dat ze wel zouden komen, alleen iets later. Daarna zijn we aan de zijkant bij Moeke, op een bankje aan de Nederrijn gaan zitten om te picknicken.

Sabine had vanmorgen vroeg al eieren staan bakken en we hadden allemaal twee bolletjes ei, een ice-cappuccino of een chocomelk en een slaatje. Na heerlijk gezeten te hebben besloten we richting de Blaauwe Kamer te gaan.  Hoor ik Sabine ineens zeggen dat ze Frank ziet fietsen. En jawel hoor, Frank en Ria kwamen op hun e-bikes de helling af gesjeesd. We spraken af om wat te gaan drinken in de Blaauwe Kamer en dan naar de vogelijkhut te gaan. Zo gezegd, zo gedaan. Een klein kwartiertje later stond de auto, na een ere rondje langs het restaurant, op z'n vaste stekkie langs de weg. Toen ik naar het toilet was geweest kwamen Ria en Frank aanfietsen. We gingen gezellig binnen wat drinken. Nu wilde Ria trakteren, maar ik ook. Samen renden we naar de bar, maar onderweg duwde Ria mij en zei snel: "Ik betaal!", en dat deed ze op zo'n manier en met zo'n blik die ik ken van Sabine. Toen gaf ik mij gewonnen want ruzie met mijn schoonmoeder wil ik niet. Daarna liepen we naar de vogelkijkhut. De koeien (Galloway) stonden nu dichtbij, lekker in en naast het water. Hand in hand liepen Renate en ik het bruggetje over gevolgd door Sabine, Ria en Frank. We hebben nog een behoorlijke tijd in de hut gezeten en er vloog een prachtige ijsvogel langs (welke ik helaas niet heb kunnen vastleggen).

Na een tijdje gingen Ria en Frank weer verder. Ze wilden wel op de foto als ze aan de overkant van het meertje langs zouden fietsen. Wij gingen nog even verder kijken. Er kwamen steeds andere mensen de hut in, mijn benen raakten een beetje bekneld van het bankje, Renate en Sabine waren er eigenlijk wel klaar mee, dus ik stelde voor om te gaan. Ik pakte mijn spullen in en we liepen weer richting auto. Vlakbij het restaurant wordt Sabine gebeld door Ria, we konden wel een foto nemen. Oeps, helemaal vergeten en nu waren we er niet meer. 

Daarna reden we terug naar de camping. In de kijkhut had ik mijn ouders een appje gestuurd of er al meer bekend was m.b.t tante Giele. Vlakbij de camping hadden we antwoord. De lakens zaten in de was, ze zouden als de was klaar was komen, tenzij wij een nachtje langer zouden blijven met Renate. Natuurlijk is langer blijven leuk, maar Renate zou toch met hun wat leuks gaan doen? Wij hadden de tassen al gepakt en moesten even omschakelen. Na overleg zou ik mijn moeder bellen. Ze was me voor. Renate wilde niet blijven als oma's hoofd er niet naar stond, maar opa hakte de knoop door en zei dat ze kwamen. Toen hebben we Qwixx gespeeld.

Een super leuk spel. Iets eerder dan gepland reden pa en ma het terrein op. we hadden de burrito's net klaar en konden, geplaagd door de wespen waar we eigenlijk de rest van de week niet echt last van hadden gehad, gezellig aan tafel. We hoorden het rollen en steeds luider donderden in de lucht. Toen we net klaar waren vielen er grote druppels. Dus wij, hop, naar binnen. Ik legde de kussens in de schuur. Nu had mijn vader gezegd dat hij dacht dat de gasfles leeg zou gaan en daar ook netjes naar gevraagd deze week. Nou dat ding deed het nog. Wat denk je? Op het moment dat Sabine wil afwassen heeft ze koud water. Alsof de gasfles op mijn vader had gewacht en had gedacht dat ik geen gasfles zou kunnen wisselen. Dat kan ik dus wel. samen met mijn vader verwisselde ik de gasfles. Daarna heb ik afgewassen met Sabine om vervolgens, met iets lekkers erbij, thee en de cappuccino te drinken. Daarna namen we een ijsje als toetje en tegen een uur of negen wilde ik weg. Het zou gauw gaan schemeren en nachtblindheid in een donker bos is niet echt een succes kan ik je vertellen. Negen uur werd half tien. Toen vertrokken we echt. Nadat ik halverwege de reis ruzie had met Truus omdat ze een rotonde niet kende en daarmee alles in de war stuurde, ik een foute afslag moest nemen en moest keren,  kwamen we netjes op de snelweg . Om 22:27 uur parkeerden we thuis. Op het moment van schrijven zit de eerste was al in de machine. Een lange zestig graden was. Morgen de rest. Ook hangen we morgen een kast op en gaan we Sarah helpen. Maar niet om 9:00 uur. En Renate en mijn ouders? Ik hoop dat ze naar de dierentuin gaan, want daar heeft Renate altijd wel zin in en .... het bonnetje zat in de agenda die ma had meegenomen.