De boot toch niet gemist: dag 6

Ik was vanmorgen al vroeg wakker in tegenstelling tot Sabine, die lag nog lekker te slapen. Maar om 7.30 uur ging de wekker. Aangezien we al om 8.30 uur aan het ontbijt zouden zitten zijn we gelijk gaan poetsen en onder de douche gestapt. Het is duidelijk een douche voor mindervaliden, zelfs de wielen van je rolstoel kunnen in een plonsje water schoonspoelen. Dus heb ik geprobeerd met de trekker het water voor de toiletpot te stoppen, zodat Sabine niet zwemmend naar de wc zou hoeven. Om 8.08 uur stonden we alweer klaar voor het ontbijt. Iets te vroeg. Dus kon ik gelijk mijn camera klaarleggen voor onze tocht op de Weerribben. 

Na een lekker ontbijtje ( onze thermosfles werd voor vandaag zelfs gevuld) hebben we de spullen gepakt en zijn we naar Ossenzijl gereden. Het eten wordt hier vanavond nog een dingetje. De vriendelijke man van het bezoekerscentrum gaf aan dat wij het beste konden reserveren bij 'De Kluft', maar toen wij net na onze boottocht bij De Kluft gingen informeren bleek dat ze helemaal geen reserveringen aannemen in verband met drukte. Ook is er geen enkel bootje meer te huur voor vandaag, voor morgen enkel een kano. Maar goed, we waren dus bijtijds bij het bezoekrscentrum en konden gelijk de boottocht van vanavond betalen ( heel raar, want toen ik vanmorgen belde of dit doorging kreeg ik te horen dat ik contant op de boot moest betalen. Maar goed, de tickets zitten in de portomonee). 

Het was een gezellige boottocht. We hoefde maar 3X te bukken bij een brug en hebben heel veel vogels gezien: onder andere de purperreiger. Er zat ook een ouder echtpaar met hun autistische volwassen zoon in de boot. De man was een beetje slechtziend en heel erg slechthorend. Was er net verteld dat er 's avonds hertjes zouden kunnen zijn waar na 5 minuten op terug werd  gekomen,  dan vroeg hij:' Wat? Zijn hier hertjes? Is het echt?' En dat niet alleen over hertjes. Ook maakte de boswachter een grapje dat er ook homo sapiens zitten. De man vroeg of het een soort vogel was. Dit was natuurlijk niet het geval. Maar dan kende de man het niet;' nooit van gehoord'.... Redelijk vermakelijk dus. Halverwege scheed de motor er mee uit. Ik kreeg het al Spaans benauwd aangezien de punter naast mij lag. Na wat gedobberd  te hebben deed hij het weer.  Hierna hebben we geluncht.

We hebben allebei onze korte broek aangetrokken. Onze benen reflecteren een wel een beetje. Voor de zon altijd een teken om te verdwijnen. 

In plaats van een flinke wandeling te maken (eigenlijk wisten we niet zo goed waar we moesten beginnen met lopen) dachten we naar het dorp te lopen. De twee bruggetjes stonden allebei open. De  brugwachters hebben het hier hartstikke druk. Om de 5 minuten gaat er wel een brug open voor een iets te hoog sloepje. Hoe dan ook is Ossenzijl een geweldig leuk dorpje om doorheen te fietsen. (Wij hadden geen fiets) Het dorp heeft precies 2 restaurantjes/ kroegen, 1 buurtsuper, een pottenbakker en een fotograaf. Deze laatste 2 moet je wel heel goed zoeken. Lopen langs het water is op zich heel leuk, maar al die weggetjes lopen dood. Toen zijn we teruggelopen. We wilden eigenlijk nog gaan wandelen, maar we zaten heel lekker in de schaduw. Ik ben toen de handdoeken gaan halen die Sabine elke keer maar wil weggooien. Daar hebben we nu heerlijk op gelegen. Ondertussen hebben we 1 boekje van de Weerribben Wieden eens bekeken om te zien wat we morgen willen doen. Helaas zijn we voor een vaartocht over de Wieden te laat. De eerst mogelijke beschikbaarheid is pas 4 augustus. Vanavond eten we in het campingrestaurant De Kluft.

We hebben lekkere waterbuffel burger uit Ossenzijl gegeten. De waterbuffel lijkt op een Schotse Hooglander, maar wordt waterbuffel genoemd, omdat als hij wil afkoelen hij in de modder of het water duikt. Ze hadden daar ook een buffet met salades en warme groentes, waar je onbeperkt van mocht halen. Van witlof in de ham en kaas tot boontjes met ui en spek. Ondanks dat Sabine eigenlijk zo vol als een huis zat nam ze toch nog een chocolade droom als toetje, een trio van chocolade ijs met slagroom. Zelf ging ik voor de warme kersen in een weckpotje met softijs. 

Ondertussen hebben we het hele boekje van de Weerribben/ Wieden om te kijken wat we morgen gaan doen doorgenomen. Een vaartocht op de Rottige Meente leek ons wel leuk. Het schijnt in Oldenmark te zijn. Dus ik zeg tegen het meisje:' Jij komt vast uit Oldenmarkt'. Nou, dat klopte. Maar die hele Rottige Meente kende ze niet. Na het eten zijn we eerst maar eens gaan uitbuiken.

Na een kleine terugtocht naar de auto hebben we toch nog eventjes de telefoons opgeladen om vervolgens de lange broeken weer aan te trekken en de spullen te pakken voor de avond vaartocht. Ruim voor tijd stonden we, niet eens als eersten, bij de loods van Vaartjes te wachten. Dit wachten duurde erg lang (vvolgens Sabine  helemaal), maar om 20.15 uur vertrokken we dan met een redelijk volle boot over de Weerribben. De tocht was voor het grootste gedeelte hetzelfde als de ochtendtocht. Maar het was toch erg leuk. We hebben er heerlijk van genoten. 

In het donker aangemeerd, dus ook in het donker in de auto terug naar het hotel. Dit was op sommige punten wat lastig te zien en zeker als er Duitsers in hoge busjes met groot licht je tegemoet komen rijden. 

Wat morgen ons zal brengen dat weten we nog niet, in elk geval een korte broek.