De boot niet gemist: dag 5

Vanmorgen vroeg de wekker gezet,zodat we na het ontbijt, om 9.15 uur, konden vertrekken richting Giethoorn. Tussen 11.00 en 11.30 uur hadden we een tafeltje gereserveerd bij Smit om wat te drinken en direct op de boot te kunnen stappen. Om 11.15 uur kwam ik met een bijna geknapte blaas aan. Onderweg had Sabine gezegd dat ik het best op kon houden. 'Jij kan dat!' zei ze steeds. Nou, dat ging nog maar net goed. Voor we aan het tafeltje waren geschoven heb ik eerst de blaas maar eens geleegd. Na een drankje, met een overheerlijke cappuccino en Sabine een smerige muntthee, zijn we de spullen uit de auto gaan halen en nog een keer gaan plassen om vervolgens in de rij te gaan staan om onze punter te gaan ophalen. ' Een traditionele punter?' , vroegen ze onheilspellend. 'Loopt u maar even mee'. Alle bootjes lagen netjes bij de kade, behalve de punters. Deze worden dan ook nagenoeg niet verhuurd. We zijn vandaag nog maar 2 anderen tegengekomen met een punter. Wij weten waarom. Op zich is er niks mis met een punter, je hebt tenminste een actieve vakantie, maar je wordt continu klem gevaren door al die fluisterboten en sloepjes die er rechts en links voorbij willen. Na ongeveer een half uurtje, hoorde ik van een zeer vriendelijke man aan de kade hoe je het beste kunt punteren. 

Sabine had ondertussen al lekker leren sturen. Zo hebben we doorgepunterd tot we op het meertje aankwamen. We hadden op het meertje willen picknicken. Die picknick zat er niet echt in.

Na anderhalf uur punteren kwamen we dan eindelijk op het open water en eindelijk leken daar minder toeristen te varen. Het was er gewoon een heel stuk breder. Sabine nam de stok toen van me over. Na 10 minuten was ze het al zat, de tegenwind, de stok, de wiebelboot. Dus snel een broodje in elkaar geflanst (daar is Sabine heel behendig in op een boot) en daarna ben ik maar weer verder gaan punteren. De tegenwind was echt wel een dingetje, net als de golven van de motorbootjes. Eenmaal weer terug in de binnensloten hadden we weer veel last van de sloepjes, fluisterboten (deze wilde je maar te pas en te onpas op veel te krappe plekken voorbij) en een kano waarvan de bestuurders niet konden sturen. We hebben er precies 3 uur over gedaan. Een hele ervaring rijker.

Daarna hebben we een overheerlijke eierkoek gegeten, want echt geluncht hadden we niet. Vervolgens zijn we doorgereden naar de uitkijktoren bij de Wieden. Daar hebben we nog een hert gespot (en op film vastgelegd) en zagen we een wespennest in de grond en dit allemaal naast de vele vogels die we konden spotten . Onderweg hebben we ook nog vele ooievaars gespot. Daarna zijn we naar ons hotelletje gegaan. Onderweg nog heel wat leuke weggetjes gehad, allemaal binnendoor en erg dorps.

Ik had de auto nog maar koud met zijn kontje in zijn achteruit geparkeerd toen de telefoon ging. Het was de receptioniste met de vraag hoe laat we dachten aan te komen. Ik zei:' Als u een half minuutje heeft, sta ik bij u aan de balie'. In het hotel hebben we behoorlijk strenge covid 19 regels, althans ze hanteren ze nog, zoals bij ons in het begin ook. Alles wordt gedesinfecteerd: de sleutels, de pen, echt alles. We konden al om  17.30 uur aan het diner. Schnitzels, aardappels en een kerriesoepje. Heerlijk. We hebben onszelf nog verwend met een cheesecake met bramen, een choladetaartje met chocolademouse, met natuurlijk een lekkere cappuccino en een theetje. 

Na het eten nog eventjes gaan wandelen, want de callorietjes moesten er ook weer af. Om exact om 20.01 uur weer terug te komen voor het nieuws. 

De hotelkamer is geheel rolstoelproef, zelfs in de toilet zou je een rolstoel kunnen keren. We hoeven niet bang te zijn om vanavond uit bed te vallen want er zitten hele mooie bedhekjes aan de zijkanten. Helaas is er wel een enorme gleuf. Dat wordt heerlijk alleen liggen. Ook is er geen waterkoker. Het doet ons een beetje denken aan het hotel in Edinburgh.

Nu even tv kijken en op tijd naar bed. Morgenvroeg om 8.30 uur worden we weer aan het ontbijt verwacht. De eerste rondvaart hebben we om 10:30 uur op de Weerribben. Met een beetje mazzel hebben we er morgen twee.